menu

Peru - The Return (2018)

Alternatieve titel: Synthesizer Music

mijn stem
3,00 (1)
1 stem

Nederland
Electronic
Uitgebracht in eigen beheer

  1. A New Start (4:25)
  2. The Loop (4:36)
  3. Day 2 (4:24)
  4. The Return (8:57)
  5. Mirror (4:59)
  6. The Art Gallery (4:57)
  7. The Swarm (4:45)
  8. Orage (5:18)
  9. Desert Rain (4:42)
  10. Meteor (5:18)
totale tijdsduur: 52:21
zoeken in:
avatar van CorvisChristi
3,0
CorvisChristi (crew)
Nadat Laserdance 2 jaar geleden besloot om hun spacesynth-project nieuw leven in te blazen, hebben nu ook Peter Kommers en Ruud van Es besloten om na 25 jaar hun synthesizer-project Peru weer tot leven te wekken.
Het resultaat daarvan zal in de vorm van het toepasselijk getitelde album The Return uiterlijk eind deze maand het levenslicht zien. Het schijnt dat de totstandkoming van dit album toch zeker een jaar of 2-3 heeft geduurd.
Hopelijk mogen we een ouderwets goed klinkend Peru-album verwachten. Want het behoorlijk in sound afwijkende The Prophecies kan mij tot op de dag van vandaag niet echt bekoren.

avatar van CorvisChristi
3,0
CorvisChristi (crew)
CorvisChristi schreef:
Nadat Laserdance 2 jaar geleden besloot om hun spacesynth-project nieuw leven in te blazen, hebben nu ook Peter Kommers en Ruud van Es besloten om na 25 jaar hun synthesizer-project Peru weer tot leven te wekken.


Even een correctie op bovenstaand bericht. Peter Kommers is niet betrokken geweest bij de totstandkoming van The Return, het eerste album van Peru sinds 25 jaar.
Voor The Return tekende Rob Papen en Ruud van Es en is qua sound een album die het midden houdt tussen Moon en The Prophecies, de twee voorlaatste studio-albums uit respectievelijk 1991 en 1993. Bizar waar de tijd blijft trouwens!!!

Aan de ene kant bevat het album aanstekelijke nummers met catchy melodielijnen, maar aan de andere kant kent het album een dansbare stijl die her en der zijn invloeden haalt uit de trance-hoek. En dat laatste vind ik domweg gezien niet bij Peru passen.
Die trance- en house-invloeden vond ik ook al niet passen op The Prophecies, laat staan op dit album.
Gelukkig zijn de composities van een beter niveau, maar zeker niet van het niveau die ik ooit van de band gewend was.

The Return laat op zich wel de stijl redelijk naar voren komen zoals ik de band ooit kende. Dit is vooral hoorbaar op het titelnummer, wat ook meteen het beste nummer van het album is. Prettig in het gehoor liggende melodielijnen, lekkere ritmes en het verveelt geen moment. Typisch Peru. Had de rest van het album ook zo geweest en het was daadwerkelijk een terugkeer naar bekend terrein geweest. En het had het album zeker goed gedaan.
Het siert de band dan ook, dat ze voor de rest dus juist niet de bekende paden bewandelen. Ja, ergens klinkt het als Peru, maar door de vaak opvallende manier hoe de ritmes en sequencers in elkaar steken, klinkt het ook weer moderner. Wat logisch is, gezien de jaren die verstreken zijn.

Echter is het op compositorisch vlak, dat Peru steken laat vallen. We krijgen aanstekelijk in het gehoor klinkende nummers, waar her en der wat met melodietjes worden gespeeld, maar avontuurlijk of episch wordt het nergens. Nergens kan ik me echt verliezen in de muziek. Dit komt doordat de nummers nét aan de te korte kant zijn en er muzikaal gezien te weinig mee wordt gedaan.
Op vorige albums kreeg Peru het voor elkaar om, ook op kortere nummers, geweldige thema's de revue te laten passeren en deze mooi uit te werken. Luister naar een willekeurig nummer op Continents, Forlian of Moon en je begrijpt wat ik bedoel.
Niets, m.u.v. het titelnummer dan, is daarvan te bespeuren op The Return. Het is één en al ritmiek en soms wat monotoon klinkende (trance)-ritmes wat ik voorgeschoteld krijg.
Op sommige nummers komen ze er mee weg, zoals opener "A New Start" en "The Loop". Er zitten aardige vondsten in en dit zijn dan ook nummers die lekker wegluisteren. Alhoewel het einde van "The Loop" wel héél erg lijkt op een bepaald stuk uit het hoofdthema van de HBO TV-serie Rome. Maar goed, dat terzijde.
Ook "The Art Gallery" is een prettig nummer, die beter wordt naarmate ie vordert. Vooral de eindsectie is best sterk te noemen.
Maar bij het overgrote deel, neig ik de aandacht te verliezen. Er wordt qua composities niet het onderste uit de kan gehaald. Her en der zijn er momenten en leuke ideeën, maar tot volle wasdom komt het niet. En zo'n miskleun als "Orage" moet je dan al helemaal niet voorschotelen.

Ik blijft, ondanks mijn kritiek, steken op een magere drie punten. Een mager zesje dus. Het is namelijk niet per se matig tot slechte muziek wat ik hoor. Alleen had er gevoelsmatig meer met het materiaal gedaan kunnen worden. Nu worden de ideeën relatief te bescheiden benut. Meerdere lagen, een mooiere opbouw, meer variatie binnen de nummers zelf had het album echt op kunnen krikken. Nu zitten we met een album die wel héél gewoontjes klinkt. En voor een comeback na 25 jaar is dat gewoon wat te mager.

Overigens moet ik er wel nog even bij vermelden dat het album waanzinnig helder en vol klinkt qua productie. Dit is met afstand de best geproduceerde Peru-plaat ooit! Misschien een tikkeltje kil en klinisch, maar dat heeft deels ook met de composities te maken.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:24 uur

geplaatst: vandaag om 11:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.