menu

Dane Donohue - Dane Donohue (1978)

mijn stem
4,25 (4)
4 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Columbia

  1. Casablanca (4:03)
  2. Dance with the Stranger (4:00)
  3. What Am I Supposed to Do (3:41)
  4. Woman (3:53)
  5. Where Will You Go (3:38)
  6. Freedom (3:04)
  7. Can't Be Seen (3:01)
  8. Whatever Happened (3:01)
  9. Tracey (3:35)
  10. Congratulations (2:54)
totale tijdsduur: 34:50
zoeken in:
avatar van gaucho
3,5
Net als bijvoorbeeld Steve Kipner, Greg Guidry en Dwayne Ford is dit weer zo'n eendagsvlieg die in de hoogtijdagen van het AOR/westcoast-genre (eind jaren zeventig/begin jaren tachtig) één album uitbracht die als een klassiekertje in het genre geldt. Zo'n muzikant die vrijwel vanuit het niets opkwam en daarna weer spoorloos verdween.

Dit is westcoast-muziek (tegenwoordig noemen ze het 'yacht rock', maar die term werd pas jaren later bedacht voor dit genre) zoals die alleen maar in het genoemde tijdvak gemaakt kon worden: vrij relaxte muziek, uitgevoerd door de crème de la crème van de studiomusici die in die tijd Los Angeles onveilig maakten.
Het boekje laat een indrukwekkende lijst van muzikanten zien: Larry Carlton, Steve Lukather, Jay Graydon, Ernie Watts (de vrij dominante sax) en in één nummer bestaat het achtergrondkoortje zelfs uit Don Henley, Stevie Nicks, Timothy B. Schmidt en John David Souther. Qua harmonievocalen worden er op deze plaat dan ook topprestaties geleverd.

Ik vraag me dan altijd af hoe zo'n volslagen onbekende muzikant dat allemaal voor elkaar krijgt, want het zal een enorm budget gevergd hebben. Op Wiki lees ik dat Dane Donohue zijn relatieve bekendheid in die kringen te danken schijnt te hebben aan een rol in de musicaluitvoering van Jesus Christ Superstar die door Amerika toerde. En een sterke set songs waarschijnlijk, want die heeft-ie voor dit album wel meegebracht naar de studio.

Het is allemaal vrij laid-back, een beetje een kruising van de rustiger nummers van Toto en Steely Dan ten tijde van Katy lied en The royal scam. De een zal het oersaai noemen, de ander kan genieten van de details en intrigerende muzikale wendingen die erin verwerkt zijn. Ik behoor tot de laatste categorie. Verwacht geen wereldschokkend album, maar voor de liefhebbers van het genre valt hier voldoende te genieten.

De CD werd twee jaar geleden opnieuw uitgebracht als een relatief goedkope Japanse editie. Dat is ook het land waar dit soort muziek het van oudsher goed doet.

avatar van gaucho
3,5
Gisteravond weer eens van dit album zitten genieten. Mooi gearrangeerde, sfeervolle plaat in het yachtrock-genre, maar kennelijk ben ik zo'n beetje de enige in Nederland die 'm kent. Ik vroeg me gaandeweg het luisteren twee dingen af: hoe komt een onbekende relatieve beginneling aan zo'n all-star cast op zijn debuutalbum? En hoe zou het Dane Donohue verder zijn vergaan na het kennelijke floppen van van dit album? Meestal zie je dergelijke getalenteerde songwriters, ondanks een mislukte solocarrière, wel weer elders terug in de muziekbusiness. Als componist of arrangeur bijvoorbeeld, of als songwriter in de countryscene van Nashville.

Niets van dat alles in het geval van Dane Donohue. Hij ging terug naar Mansfield, Ohio, waar hij vandaan kwam. Bouwde een gelukkig gezinsleven op, maar later in zijn leven ging het alsnog mis doordat hij betrokken raakte bij financiële malversaties. Hij kwam pas aan het begin van de corona-pandemie weer vrij uit de gevangenis. Hoe ik dat allemaal weet? Google is je vriend bij dit soort vragen, en ik trof een interessante longread aan over 'The Lost Prince of Yacht Rock'.

Het artikel beantwoordt ook feilloos de vraag waarom deze plaat in de herfst van 1978 uiteindelijk flopte, ondanks onmiskenbare kwaliteiten en veelbelovende start. De plaat was misschien net iets te vroeg voor de eerste 'yacht rock'-golf: Christopher Cross debuteerde pas twee jaar later, maar aan de andere kant: The Eagles en Pablo Cruise draaiden in '78 al wat jaartjes mee, dus de timing had ook perfect kunnen zijn.
Maar waarschijnlijk komt het vooral omdat er geen evidente hitsingle op staat. De eerste twee nummers kregen airplay op de Amerikaanse radio, lees ik, maar ik kan me wel voorstellen dat ze niet genoeg aansloegen voor een top-40 notering. En dat was, zeker in die dagen en voor dit soort muziek, eigenlijk wel een vereiste.

avatar van jaspervanbochove
Interessant om te lezen. Ik ben een Yaught Rock playlist aan het draaien waar ook bekende dingen in staan als Doobie Brothers, Steely Dan en Hall&Oates en stuitte op deze voor mij onbekende naam. Klonk lekker, zal de rest ook eens gaan luisteren.

avatar van Lambchop
5,0
What am i supposed to do, don Henley, Stevie nicks , Timothy schmid in het koor en die gast van Toto op de gitaar. Dan heb je wel goud in huis

5,0
Heerlijk album met gast gitaristen als Steve Lukather en Larry Carlton. Klinkt als een klok

Gast
geplaatst: vandaag om 08:02 uur

geplaatst: vandaag om 08:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.