menu

The Neal Morse Band - The Great Adventure (2019)

mijn stem
4,30 (64)
64 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Radiant

  1. Chapter 1: Overture (10:05)
  2. Chapter 1: The Dream Isn’t Over (2:40)
  3. Chapter 2: Welcome to the World (5:25)
  4. Chapter 2: A Momentary Change (3:41)
  5. Chapter 2: Dark Melody (3:29)
  6. Chapter 2: I Got to Run (6:04)
  7. Chapter 2: To the River (5:01)
  8. Chapter 3: The Great Adventure (6:16)
  9. Chapter 3: Venture in Black (5:15)
  10. Chapter 3: Hey Ho Let’s Go (3:21)
  11. Chapter 3: Beyond the Borders (3:07)
  12. Chapter 4: Overture 2 (3:46)
  13. Chapter 4: Long Ago (3:44)
  14. Chapter 4: The Dream Continues (1:20)
  15. Chapter 4: Fighting with Destiny (5:22)
  16. Chapter 4: Vanity Fair (3:59)
  17. Chapter 5: Welcome to the World 2 (4:01)
  18. Chapter 5: The Element of Fear (2:34)
  19. Chapter 5: Child of Wonder (2:28)
  20. Chapter 5: The Great Despair (6:17)
  21. Chapter 5: Freedom Calling (7:31)
  22. Chapter 5: A Love That Never Dies (8:04)
totale tijdsduur: 1:43:30
zoeken in:
avatar van Torch
4,5
Riskante stap en/of geniale move? Het briljante TSOAD opvolgen met gewoon nog een dubbelaar gebaseerd op The Pilgrim's Progress.... Het pakt goed uit wat mij betreft, de muzikale ingredienten van Morse zijn inmiddels bekend en ook hier volop aanwezig (overtures, onnavolgbare breaks en tempowisselingen, emotionele climaxen etc.).
Deze is wel wat donkerder dan TSOAD, mn door de teksten en de bij vlagen iets heavier geluid. Geheel is ook wat minder gepolijst dan TSOAD, en dat beschouw ik als een pluspunt. De afwisseling en samenzang van de stemmen van Hubauer, Gillette en Morse werkt ook hier weer geweldig.
Een bijzondere vermelding nog voor A Love That Never Dies.... deze hoort zeker tot de beste songs die Neal heeft geschreven. Kippenvel!

5,0
Genoten van A tot Z en ben erg onder de indruk. Geen zwak nummer daarom voor mij het volle pond!

avatar van meneer
De aankomende twee maanden met dit album op naar Tilburg ! Altijd een feest daar met dit geweldige geweld !

4,0
Is het album gelekt dat er al op dit album wordt gereageerd? Als het van hetzelfde niveau is als Similtude of a dream ben ik enthousiast, maar aan de andere kant vraag ik me af of dat niveau gehaald wordt, aan de vrijgegeven nummers te horen. En twee dubbelalbums achter elkaar zover hetzelfde thema zonder in herhaling te vallen, vraagt wel veel van de creativiteit en inspiratie van de bandleden. Aan de andere kant heeft Neal met Testimony 1 en 2 wel bewezen dit te kunnen.

avatar van Matthijs78
4,0
John97 schreef:
Is het album gelekt dat er al op dit album wordt gereageerd? Als het van hetzelfde niveau is als Similtude of a dream ben ik enthousiast, maar aan de andere kant vraag ik me af of dat niveau gehaald wordt, aan de vrijgegeven nummers te horen. En twee dubbelalbums achter elkaar zover hetzelfde thema zonder in herhaling te vallen, vraagt wel veel van de creativiteit en inspiratie van de bandleden. Aan de andere kant heeft Neal met Testimony 1 en 2 wel bewezen dit te kunnen.


Volgens mij zag ik het album op YouTube voorbij komen. Ik verwacht het album morgen en blijf ook mooi tot die tijd wachten.

avatar van Matthijs78
4,0
Eerste luisterbeurten achter de rug en ik ben redelijk positief gestemd over dit vervolg op TSOAD. Ik moet er meteen bij zeggen dat dit album me niet zo bij de strot grijpt als laatst genoemde. Het is lastig te zeggen waar 'em dat in zit. Waarschijnlijk zoals hierboven beschreven is het een wat donkerder album geworden dat zich denk ik lastiger laat grijpen. Het recept is vrijwel identiek aan TSOAD. Korte nummers die in elkaar overvloeien en terugkomende melodieën. Er wordt hier een daar zelfs in muzikale thema's subtiel verwezen naar TSOAD, wat het geheel weer erg vertrouwd maakt. Voor de rest valt men nergens in herhaling maar bewandeld de band ook geen onbekende wegen. Noem het veilig, ik heb er geen problemen mee zolang de uitvoering goed is. Bij vlagen doet het album me aan Transatlantic denken. A Love That Never Dies verdiend wel een aparte vermelding. Dit is weer zo'n typische Neal Morse Grande Finale die een enorme glimlach op mijn gezicht doet verschijnen. In alles over the top maar fantastisch gespeeld met een memorabele melodie. Ik ga mij nu nog niet wagen aan een beoordeling. Dit album wil ik eerst eens goed laten landen voordat ik er een waarde oordeel aan hang.

avatar van aarrtentonny
Het album drie keer beluisterd. Niets op of aan te merken dan alle vertrouwde ingrediënten volop aanwezig zijn op dit album. Toch weet ik dit album op dit moment niet op waarde te schatten. Alleen kan ik zeggen dat de muziek vanaf "The great dispear" het hoogtepunt van dit album is in mijn beleving.

avatar van aarrtentonny
aarrtentonny schreef:
Het album drie keer beluisterd. Niets op of aan te merken dan alle vertrouwde ingrediënten volop aanwezig zijn op dit album. Toch weet ik dit album op dit moment niet op waarde te schatten. Alleen kan ik zeggen dat de muziek vanaf "The great dispair" het hoogtepunt van dit album is in mijn beleving.

avatar van meneer
aarrtentonny schreef:
Alleen kan ik zeggen dat de muziek vanaf "The great dispear" het hoogtepunt van dit album is in mijn beleving.

Dus drie echt goede nummers van de 22 ?

4,5
meneer schreef:
(quote)

Dus drie echt goede nummers van de 22 ?


Als bij jou alleen t hoogtepunt echt goed is heb je maar n armzalig sexleven ?

Ik vind t tot nu toe n heel fijn album....n beetje rauwer, minder gelikt....Mij valt vooral de groei van Gillette op...wat een solo's...(Petrucci, maar dan met meer gevoel ofzo...) en wat een heerlijke stem heeft hij toch. Tof dat Neal Morse m heel veel zangpartijen geeft omdat dat nu eenmaal beter past. Voor mij springen Dark melody en The Great Despair er voorlopig uit.

avatar van aarrtentonny
meneer

Nee. Het album vind ik in zijn geheel zeer geslaagd. Wou alleen zeggen dat ik de laatste 3 nummers de kers op de taart vind.

avatar van meesterdch
Nu voor het eerst in zijn geheel en achter elkaar geluisterd. Traantje... wat mooi. Ik denk dat ik deze nog beter vind dat TSOAD. Meer verrassende melodieën, beter gebruik van de vier stemmen, echt geweldige solo’s van Morse, Hubauer en Gilette. Nog geen punten, want ik moet hem daarvoor nog vaker beluisteren en dat doe je niet eventjes. Kan ook nog geen hoogtepunten aanwijzen. Te veel om te noemen. Ik hou het er voorlopig maar op dat ik de eerste 22 nummers tot het beste van Morse zijn carrière vind behoren.

avatar van Torch
4,5
na meerdere luisterbeurten bekruipt mij ook dat gevoel: dat deze nog beter is dan TSOAD. No mean feat

avatar van ad6922
Voor de eerste keer op staan. Veel belovend.

avatar van namsaap
5,0
Mijn review op Zware Metalen:

Iets meer dan twee jaar geleden brachten Neal en consorten het fantastische The Similitude Of A Dream uit, een werkstuk van maar liefs 1 uur en 47 minuten gebaseerd op het boek The Pilgrim’s Progress van John Bunyan. Naar mijn mening, en die van velen met mij, is The Similitude Of A Dream het magnum opus uit het repertoire van Neal Morse en de nieuwe maatstaf waarlangs al zijn opvolgers gelegd zullen worden.

Om dat vergelijk lastiger te maken en de fans te verrassen had Neal Morse ervoor kunnen kiezen om met het nieuwe album voor een andere aanpak te kiezen. In plaats daarvan brengt hij met zijn band opnieuw een dubbelalbum (speelduur 1 uur 44 minuten) waarop hij vrolijk doorborduurt op het verhaal dat begon op The Similitude Of A Dream, dat eindigde met de regel ‘may the great adventure now begin’… Niet alleen gaat de verhaallijn verder op The Great Adventure, ook muzikaal grijpt de band regelmatig terug naar de thema’s van de voorganger.

Aanvankelijk werd ik daardoor als luisteraar een beetje op het verkeerde been gezet. Ik had bij de eerste luisterbeurten het gevoel te maken te hebben met een herhaling van zetten, waarschijnlijk omdat de muzikale thema’s van The Similitude Of A Dream zo ingebakken zijn in mijn geheugen. In mijn eerste versie van deze review voerde een lichte teleurstelling over dit album dan ook de boventoon.

Nog een aantal luisterbeurten verder valt echter steeds meer op hoe goed The Great Adventure is en dat de band als collectief nog steeds in ontwikkeling is. Bill Hubauer en Eric Gillette krijgen een steeds prominentere rol als zangers naast Neal Morse en ook Mike Portnoy laat horen zich als zanger nog steeds te ontwikkelen, getuige het nummer Venture In Black. Natuurlijk trekt Neal Morse ook op dit derde album van het collectief de kar, maar met name Eric Gillette drukt op dit werk ook een flinke stempel op het geluid van de band. Met zijn uitstekende gitaarspel natuurlijk, maar vooral met zijn sterke zang weet hij nummers als I Got To Run, Hey Ho Let’s Go en A Love That Never Dies net dat beetje extra te geven.

De 22 nummers die The Great Adventure kent, zijn verdeeld over vijf hoofdstukken. De kracht van deze nummers wordt vooral duidelijk in het collectief. De nummers laten zich dan ook beter als vijf lange epics beluisteren. En daarin onderscheid dit album zich ook van zijn voorganger: de nummers staan als een huis binnen het geheel en het niveau zakt nergens in, waar de voorganger wellicht nog een paar mindere momenten kent. Binnen dat hoge niveau steken de nummers van Chapter 5 er nog net even uit. Zeker vanaf het meeslepende The Great Despair voert het album de luisteraar mee naar een episch hoogtepunt, niet in de laatste plaats dankzij de gepassioneerde zang van Eric Gillette. Als klap op de vuurpijl levert The Neal Morse Band met het afsluitende A Love That Never Dies een van de mooiste nummers die het oeuvre van Neal Morse – al dan niet met band – rijk is.

The Great Adventure is een album dat het verdient om aandachtig beluisterd te worden. Anders zou je als luisteraar, net zoals ik bijna deed, zomaar de fout kunnen maken dit album als een herhalingsoefening weg te zetten. Niets is echter minder waar! The Neal Morse Band heeft met The Great Adventure de nieuwe maatstaf gecreëerd.

Score: 95/100

avatar van legian
4,5
Het is me ondertussen gelukt om het gehele album eens te beluisteren. het klinkt allemaal weer erg goed en ligt fijn in het gehoor. Het is alleen, net zoals de vorige een ongelofelijk lange zit en heb het idee dat ik het al eens eerder heb gehoord.

Toch pakt deze mij al beter dan de vorige en klinkt het voor mijn gevoel wat frisser. Ik ga hem nog wel een eerlijke kans geven, als ik de tijd kan vinden.

avatar van El Stepperiño
5,0
Net mijn vinyl-versie binnengekregen. Je kunt mij niet vrolijker maken dan op de vrijdag met een heerlijk zonnetje de nieuwe plaat van Neal Morse opleggen. Wat een niveau! Nu net begonnen met Act II, stem volgt...

avatar van Matthijs78
4,0
Matthijs78 schreef:
Ik ga mij nu nog niet wagen aan een beoordeling. Dit album wil ik eerst eens goed laten landen voordat ik er een waarde oordeel aan hang.


Helaas moet ik tot het oordeel komen dat dit het eerste Neal Morse Band album is dat mijn aandacht niet weet vast te houden. Slecht is het allerminst maar het overdonderd mij veel minder dan ASOAD.

avatar van meneer
meesterdch stuurde mij een vol potje pindakaas toe en daarom nu aan het genieten van dit album. Sterk, herkenbaar, melodieus en een stel heerlijke muzikanten bij elkaar. Topkwaliteit ! Soms heb ik - als ik mij wat meer verdiep in het luisteren naar de teksten - de neiging om mijn handen in een soort zegening van praise gebaar te gooien maar gezien mijn geografische karakter en aard gaan de handen dan toch weer over in vuisten waar zowel pinken als wijsvingers nog uitsteken .

De eerlijkheid gebied mij wel te zeggen dat de topkwaliteit vanaf 'The Great Despair' Hemels wordt ! Zeer veel zin in Tilburg !!

avatar van "H."
5,0
The Great Adventure is zo'n album dat je met aandacht in één ruk achter elkaar moet luisteren. De achterliggende periode een paar keer opgezet maar helaas kwam er steeds weer wat anders tussen. Vorige week uiteindelijk de rust gevonden voor een integrale luisterbeurt. Dat het album kwalitatief hoogstaand is werd meteen al duidelijk maar de beste albums hebben juist even tijd nodig om in te dalen.
Gisteravond tijdens het concert in 013 gebeurde dat. Man wat een dijk van een album... superlatieven schieten tekort. Ook live blijft de band volledig fier overeind en zet men een show neer om U tegen te zeggen. Band en publiek werd één stampende rockmachine. Neal "en de mannen" (het is eigenlijk, gelet op hun bijdragen aan dit album, niet eerlijk om de rest van de band af te doen als "de mannen)" boeien van begin tot eind met de integrale uitvoering van dit album.
Score? nou daar doe ik niet moeilijk over. Bam! het volle pond!

4,5
"H." schreef:
The Great Adventure is zo'n album dat je met aandacht in één ruk achter elkaar moet luisteren. De achterliggende periode een paar keer opgezet maar helaas kwam er steeds weer wat anders tussen. Vorige week uiteindelijk de rust gevonden voor een integrale luisterbeurt. Dat het album kwalitatief hoogstaand is werd meteen al duidelijk maar de beste albums hebben juist even tijd nodig om in te dalen.
Gisteravond tijdens het concert in 013 gebeurde dat. Man wat een dijk van een album... superlatieven schieten tekort. Ook live blijft de band volledig fier overeind en zet men een show neer om U tegen te zeggen. Band en publiek werd één stampende rockmachine. Neal "en de mannen" (het is eigenlijk, gelet op hun bijdragen aan dit album, niet eerlijk om de rest van de band af te doen als "de mannen)" boeien van begin tot eind met de integrale uitvoering van dit album.
Score? nou daar doe ik niet moeilijk over. Bam! het volle pond!


Mooi gesproken! Ik heb even gewacht met het geven van een score, maar ben al wekenlang stevig onder de indruk van dit album. Het concert was inderdaad top.

Voor mij geen 5.0 omdat ik het laatste nummer nogal een lauwe afsluiter vind in vergelijking met het geniale Broken Sky/Long Day Reprise van het vorige album. Een 4.5 omdat een 4.7 of 4.8 nu eenmaal niet kan.

5,0
Ik neig te zeggen dat dit album Neal dichter bij Dream Theater brengt...

avatar van chevy93
Neal Morse en ik zullen waarschijnlijk geen muzikale vrienden worden. Het is mij te theatraal, te bedacht en te veel gepriegel. Ik mis de emotie bij dit soort prog. Het hoge gemiddelde maakte me nieuwsgierig, maar dit is vooralsnog niet aan mij besteed, helaas.

avatar van legian
4,5
Mijn laatste bericht hier stamt uit februari zie ik. Het heeft wel even geduurd voordat ik mijzelf weer de tijd gegund heb om dit te luisteren. Maar sinds een paar dagen heb ik zowel deze cd's als de cd's van de voorganger weer eens opgezet, vooral ook om een vergelijking te kunnen maken.

Waar ik de vorige wel erg traditioneel en standaard vond overkomen is dit toch een stuk frisser en gedurfder. En bij vlagen ook wat steviger. Uiteraard klinkt ook hier alles weer herkenbaar, maar nergens wordt het storend. Ik kan hier toch flink van genieten merk ik nu, iets wat ik in februari niet zo snel zag gebeuren. Vernieuwend is het zeker niet, maar wel erg sterk in elkaar gezet. Als ze dit zo voortzetten belooft het veel goeds voor de opvolger.

4,0
Heftig album, erg afwisselend. Knap staaltje werk!

avatar van Timk
4,0
Na zijn nieuwste cd, is dit nummer twee die ik nu beluister. Van het weekend op de kop getikt in Deventer. Vindt de opener Overture een beetje te lang duren, en wordt zelf een beetje kriegel van het nummer Vanity Fair, maar wat een geweldig project verder. The Great Despair is wel een van de nummers die er voor mij het meest uitspringt. Na het (vindt ik) wel erg tegenvallende nieuwe cd van Ayreon, ben ik blij dat ik dit jaar toch nog goede prog gevonden heb. Ik begin met een 4.

avatar van El Stepperiño
5,0
Ja, na nog een paar beluisteringen de afgelopen dagen ga ik dan overstag voor de 5*, wat een epische plaat is dit toch. Die laatste 3 nummers zijn echt de bekroning op de wat mij betreft beste plaat van the Neal Morse Band. De herinnering aan het concert komt ook bij iedere beluistering weer boven.

4,0
Prima album met af en toe een subtiele muzikale knipoog naar TSOAD. The Great Adventure vind ik i.h.a. wat gemakkelijker in het gehoor liggen en ook wat robuuster klinken.
Het laatste deel van CD1 en de eerste nummers van CD2 vind ik wat achterblijven bij de rest, die overigens echt top is, dus vandaar mijn totaalscore 4.
Bij TSOAD was dat m.i. ook het geval, dus qua opbouw lijken beide albums wel op elkaar.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:55 uur

geplaatst: vandaag om 11:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.