Begin februari. De wereld is wit, grijs, koud en daar is de nieuwe plaat van The Maureens. In mijn huiskamer schijnt de zon alsof de lente al in volle glorie is losgebarsten. Dit is popmuziek zoals die hoort te klinken. Op zoek naar de perfecte song en die vinden of minimaal benaderen.
De afgelopen jaren na de release en tour van 'Bang The Drum' uit 2015 verlieten drie leden de band, waarvoor er maar één terug kwam. Dat veranderde de leadzang, die vaak volledig tweestemmig was, denk aan The Jayhawks met Mark Olsen, en de keyboards zijn weg gevallen, met uitzondering van een gastrol. Dat is wat was en Something In The Air is wat is. En dat is mag er zijn.
Hendrik Jan de Wolff heeft een aantal prima songs aangeleverd, waar de hele band een prachtige omlijsting voor heeft gemaakt. De harmonieën met drummer Stefan Broos en bassist Wouter Zijlstra zijn prachtig en laten de schoonheid zien van muziek in de lijn van The Beatles - Big Star - The Posies. Niet het soort muziek waar de gemiddelde jongeling in 2019 warm voor zal lopen, maar iedereen met een pop hart tussen de 70 en 0 direct zou moeten aanspreken.
Waar het geluid echt anders is, is in de gitaarbegeleiding. Alles valt nu op de schouders van Martijn Vink en hij klaart die taak met verve. Hij heeft heel veel ruimte door het wegvallen van een gitaar en de keyboards. Zijn Rickenbacker laat het geluid van The Byrds herleven, in ander nummers fluistert zijn gitaar of brult meedogenloos. De dynamiek die hij aanbrengt, kleurt de plaat in, zoals de samenzang dat doet in het andere segment. Uit vele stijlen brengt zijn spel samen tot een coherent geheel. Echt genieten, binnen het geheel dat The Maureens is.
Een Spaans label, een zomerse tour over de grens in het vooruitzicht is mooi. Het gaat om de muziek en die is meer dan in orde. Alle nummers zitten (ver) boven de grauwe middelmaat. Ik zou ze allemaal aan kunnen klikken als favoriet. Ook de derde plaat van The Maureens is weer een bescheiden meesterwerk dat het verdient door duizenden gehoord te worden. Mijn advies? Gewoon doen.
Dit is een bewerking van een Engelstalige post op
WoNoBloG.