Tedeschi Trucks Band - Signs (2019)

Luisterend naar deze nieuwe worp van ttb, werd ik overvallen door het nieuws van het overlijden van Kofi Burbridge, toetsenist en fluitist van deze voorteffelijke band.

Kofi Burbridge gaf met zijn fabuleuze spel op de keyboards en op de fluit een bijzondere draai aan het soul,funk,jazz en rock geluid van ttb, na het op stappen van bassist Tim Lefebvre opnieuw een forse dreun voor dit muzikanten echtpaar.

Heb net de plaat voor de derde Keer opgezet, net als zijn voorgangers valt ie goed bij mij in de smaak, weliswaar weinig verassend maar altijd van een constant hoog niveau, verheug me op 4 april in Eindhoven, alhoewel het toch anders zal zijn zonder de getalenteerde Kofi Burbridge.(rip)Alhoewel het wel bekend was dat Kofi deze Tour, die vandaag in Washington dc start, niet van de partij was en zal worden vervangen door Gabe Dixon(supertramp).

Dit album kreeg vorige week al aandacht van NPR first listen maar omdat de hieraan gekoppelde genres me minder boeien, niet naar geluisterd. Is inderdaad een treurig verhaal wat ik las op NPR.

Maar die Kofi Burbridge is dus overleden op de dag dat dit album uitkwam, wel erg toevallig... een Bowie-tje?

een Bowie-tje?

Lijkt me niet, terugslag van een hartoperatie in 2017.

Aan de eerste luisterbeurt begonnen; héérlijk zo'n vakantieweekje. Voorgaande albums van de band waardeer ik, maar luister er niet veel meer naar. Kwestie van smaak, maar ook het geforceerde grote band geluid staat me wat tegen; iedere muzikant moet aan de beurt komen en dat zijn er te veel.
Wat ik nu hoor lijkt voor mij een vooruitgang. Fijne opener en daarna weer gas terug met een mooie ballad. Stem volgt.

Mooi gezegd ik waardeer het ook maar luister er ook niet veel naar, deze ga ik wel ff goed luisteren hoor.

Inmiddels er een aantal luisterbeurten opzitten en ik moet zeggen dat deze meer beklijft dan de voorgangers. Mooie mix van soul en blues; het fijne rauwe stem geluid van Suzanne Tedeschi inclusief mannelijk achtergrond zang. Verder springt natuurlijk de gitaar (sound) van manlief er uit. Zijn gitaarspel is toch wel heel kenmerkend en herkenbaar.
De productie is vrij clean, maar dat moet misschien ook wel met zoveel muzikanten. Kan ook komen doordat ik tegelijkertijd luister naar the Teskey brothers; zelfde insteek maar wat ruiger in de productie. Ook een fijn plaatje trouwens.
Voorlopig 3.5*, maar ik denk dat deze gaat groeien.

Beetje zelfde recept als altijd. De prachtige stem van Susan, het heerlijke geraffineerde gitaarspel Derek en het volle, pompeuze bandgeluid dat ook nu af en toe neigt naar overkill. Wel iets minder overkill dan op de voorgangers, maar probleem is deze keer dat ik nummers mis die echt blijven hangen. Let me get by stond bol van dat soort nummers en daarbij stoorde het volle geluid mij op CD geenszins. Live vond ik het wel een stuk minder met die batterij aan blazers, 2 drummers en nog veel meer. Maar hoe dan ook, minder of niet, Tedeschi Trucks blijft een genot om naar te luisteren.

Staat hier op repeat......verhoogd naar 4.0*

RIP Kofi Burbridge

recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Tedeschi Trucks Band - Signs - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Tedeschi Trucks Band - Signs
De Tedeschi Trucks Band ontworstelt zich op haar nieuwe plaat aan flink wat vooroordelen en maakt prachtmuziek die recht uit het hart komt

Bands als de Tedeschi Trucks Band hebben in Nederland de schijn altijd wat tegen. De stevig door het verleden beïnvloede muziek van de band wordt snel steriel en degelijk genoemd en krijgt vervolgens het niet altijd positieve etiket retro opgeplakt. Ook ik had altijd enige reserves bij de platen van de band, maar Signs is een topplaat. Het is een plaat vol prachtig gedoseerd muzikaal vuurwerk, een plaat vol aansprekende songs met een hang naar het verleden en een plaat waarop de zangers en zangeressen de noten uit hun tenen halen. Het is ook nog eens een plaat die je altijd op kunt zetten en die altijd goed is voor een lekker gevoel. Ik ben definitief fan.

Ik zal de platen van de Tedeschi Trucks Band tot dusver niet snel in mijn jaarlijstje zetten en het zijn ook geen platen waar ik heel hoog over opgeef.

De muziek van de flink uit de kluiten gegroeide band uit Jackson, Florida, is vooral degelijk en laat zich bovendien stevig beïnvloeden door muziek uit het verre verleden. De band krijgt hierdoor met grote regelmaat het predicaat retro opgeplakt en wordt hiernaast als jam-band versleten, wat ook niet erg sexy is.

Op hetzelfde moment zijn de platen van de Tedeschi Trucks band gewoon heel erg goed. Topmuzikanten, goede songs en topzangers en zangeressen. Soms is er niet veel meer nodig voor het maken van een goede plaat.

Signs volgt op een voor de band zware periode. Vrienden en grote voorbeelden Leon Russell en Gregg Allman overleden en ook in de eigen kring kreeg de band te maken met de nodige tegenslagen. Er is niet veel van te horen op Signs, dat zich laat beluisteren als een typische Tedeschi Trucks Band plaat.

Het is wel een plaat die nog wat veelzijdiger is dan de vorige platen van de band en de plaat klinkt bovendien wat toegankelijker, wat voor een band als deze ook een valkuil is, want voor je het weet wordt je weer als mainstream versleten. De band uit Florida verwerkt op haar nieuwe plaat invloeden uit de blues, soul, rock, roots en jazz en dat is nog maar het topje van de ijsberg.

De uit de kluiten gewassen band herbergt een flink aantal topmuzikanten, die af en toe flink los mogen gaan, maar toch is Signs zeker geen plaat van een aantal topmuzikanten die lekker aan het jammen zijn. Op Signs staat alles in dienst van de songs en die zijn uitstekend.

Ondanks de focus op de songs is de instrumentatie weer van hoog niveau. De ritmesectie speelt fantastisch, het orgelt smeedt alles aan elkaar, de blazers zorgen voor een stevige soulinjectie, terwijl het gitaarwerk ook op deze plaat weer fenomenaal is, wat nog eens wordt verstrekt door de gastbijdragen van Doyle Bramhall II.

De band speelt niet alleen geweldig, maar is ook heerlijk veelzijdig. Het ene moment hoor je pure soul, het volgende moment doorleefde blues. Dampende rhythm & blues wordt afgewisseld door stevige rock of door lome jazz en zo hier en daar gooien de topmuzikanten van de band er ook nog wat funk of psychedelica doorheen. Het is muziek die me herinnert aan muziek uit de jaren 70, al kan ik geen band noemen die destijds zo veelzijdig was (of we moeten Little Feat, The Allman Brothers Band, Mother’s Finest en nog wat bands op één hoop gooien).

De instrumentatie op Signs is geweldig en hetzelfde geldt voor de productie, maar de band heeft ook nog eens vier topvocalisten in huis. Mike Mattison, Alecia Chakour, Mark Rivers en Susan Tedeschi zingen alle vier de sterren van de hemel, waarbij ik, net als bij beluistering van de vorige platen van de Tedeschi Trucks Band, een enorm zwak heb voor de bluesy strot van Susan Tedeschi, die ook met haar soloplaten flink boven het maaiveld uitstak.

Ook Signs zal worden onthaald met termen als degelijk, jamband en retro, maar de nieuwe van de Tedeschi Trucks Band is voor mij vooral een plaat waarop met hart en ziel grootse muziek wordt gemaakt. En het is ook nog eens muziek die bijzonder aangenaam klinkt. Erwin Zijleman

Ga bijna verhogen naar 5.0*; staat op repeat. Fijne plaat en alles klopt hier; ga voor een fysiek exemplaar.