menu

Glen Hansard - This Wild Willing (2019)

mijn stem
3,69 (104)
104 stemmen

Ierland
Rock / Folk
Label: ANTI-

  1. I'll Be You, Be Me (4:22)
  2. Don't Settle (6:01)
  3. Fool's Game (6:04)
  4. Race to the Bottom (6:15)
  5. The Closing Door (4:27)
  6. Brother's Keeper (5:07)
  7. Mary (3:40)
  8. Threading Water (4:12)
  9. Weight of the World (7:28)
  10. Who's Gonna Be Your Baby Now (4:33)
  11. Good Life of Song (7:36)
  12. Leave a Light (4:25)
totale tijdsduur: 1:04:10
zoeken in:
avatar van jerome988
4,5
Indringende en spannende eerste single. Zijn vorige album staat vol met emotionele, sterke liedjes, maar miste wat spanning. Fijn dat Glen zo geïnspireerd, productief is en de urgentie voelt om binnen een jaar alweer een nieuw album uit te brengen. Afgaande op I'll Be You, Be Me hoop ik dat de rest van het album dezelfde spanning en finesse bevat.

avatar van Roots1968
4,5
jerome988 schreef:
Indringende en spannende eerste single. Zijn vorige album staat vol met emotionele, sterke liedjes, maar miste wat spanning. Fijn dat Glen zo geïnspireerd, productief is en de urgentie voelt om binnen een jaar alweer een nieuw album uit te brengen. Afgaande op I'll Be You, Be Me hoop ik dat de rest van het album dezelfde spanning en finesse bevat.


Inderdaad, heerlijke single, met een spannende opbouw. Kijk reikhalzend uit naar het concert in Carré. Hoop dat hij daar nummers van de nieuwe plaat speelt.

avatar van Roots1968
4,5
Roots1968 schreef:
(quote)


Inderdaad, heerlijke single, met een spannende opbouw. Kijk reikhalzend uit naar het concert in Carré. Hoop dat hij daar nummers van de nieuwe plaat speelt.


Gisteravond in Carré opende Glen Hansard met I’ll Be You, Be Me. Wat een geweldige start van het concert! Later nog een paar nieuwe nummers, waaronder het prachtige Fool’s Game.

Op basis van wat ik gehoord heb, moet het een mooie plaat worden, met nieuwe invloeden. Ik tel af tot 12 april.

avatar van aERodynamIC
4,0
Prachtig album, dat al snel onder je huid kruipt en niet alleen door de soms haast bezwerende zang van Glen. Muzikaal klinkt het ook als een klokje en voel je de spanning vaak heel sterk naar voren komen.
Dit kan op lange termijn alleen maar mooier gaan worden. Alleen al een nummer als Don't Settle, of de bombast op Fool's Game..... man man man man.

Het is te vroeg om het al te roepen, maar ik doe het toch: misschien wel zijn mooiste solo-album.

Erg fraai!

avatar van muziekobsessie
4,5
die bombast is inderdaad erg lekker Eric, doet mij denken aan laatste meesterwerk the cost van de Frames waar dat ook gebeurd. Nog steeds voor mij het beste wat Glen heeft gemaakt. Maar dit album raakt mij ook, ik hoor Nick Drake en Zita Swoon achtige invloeden. Ergens wel jammer dat er niet meer nummers ontsporen want daar vind ik Glen op zijn best. Het einde kabbelt iets te veel vergeleken met ozo sterke begin van het album. Ik heb alleen een foute download waar nummer 4 race to the bottom en 5 the closing door excact hetzelfde zijn????? Heb nu wel de goede closing door en wat een nummer

avatar van clayhill
5,0
Mee eens, z’n mooiste tot nu toe !

avatar van Aladdin
3,5
Mijn aanvankelijk enthousiasme is wat getemperd, de tweede helft van de plaat vind ik gewoon saai. Het gaat gewoon nergens naartoe, er gebeurt niks

avatar van aERodynamIC
4,0
Aladdin schreef:
Mijn aanvankelijk enthousiasme is wat getemperd, de tweede helft van de plaat vind ik gewoon saai. Het gaat gewoon nergens naartoe, er gebeurt niks

Ik heb dat nu toch ook wel een beetje, na een zeer sterke eerste helft, is de tweede inderdaad een stuk minder.

avatar van Aladdin
3,5
Ja, wat ontzettend jammer, hè? De plaat begint werkelijk schitterend, behoort tot z'n betere werk, wat mij betreft, maar daarna.... Komend weekend maar eens proberen na uitgebreid eten, natafelen en de nodige glazen wijn, dat werpt vast een nieuw licht op de laatste nummers

avatar van Norrage
4,0
Eens, het begin is echt fantastisch. Elk nummer raak. Het einde...mjah, is niet blijven hangen. Nog maar wat vaker luisteren.

avatar van aERodynamIC
4,0
Aladdin schreef:
Ja, wat ontzettend jammer, hè? De plaat begint werkelijk schitterend, behoort tot z'n betere werk, wat mij betreft, maar daarna.... Komend weekend maar eens proberen na uitgebreid eten, natafelen en de nodige glazen wijn, dat werpt vast een nieuw licht op de laatste nummers

Ik was zo ongelooflijk enthousiast dat ik het einde gewoon een beetje vergat, maar bij meerdere luisterbeurten doe ik dat neit en dan valt het contrast ineens behoorlijk op.

avatar van muziekobsessie
4,5
Threading Water vind ik wel echt prachtig!

avatar van Elbow
4,0
Het album begint inderdaad fantastisch om dan in het middenstuk wat in te zakken, maar naar het einde wordt het pas écht subliem ! Weight of the world en good life of song geven zich maar pas vrij naar een aantal luisterbeurten. Heb gisteren alleen maar naar Glen Hansard geluisterd 8x terwijl ik de terras en het tuinhuisje moest poetsen?.
Good life of song is tot nu toe het beste nummer van 2019 ! Kippenvel topklasse ?

Race to the bottom, dat nummer had nog wel 20 minuten langer mogen duren.

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Glen Hansard - This Wild Willing - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Glen Hansard - This Wild Willing
Glen Hansard doet er nog maar eens een schepje bovenop en imponeert met een prachtig album vol dynamiek, avontuur en doorleving

Glen Hansard kreeg met zijn band The Frames pas na een aantal jaren een voet aan de grond buiten zijn vaderland, maar sindsdien hangen we aan de man’s lippen. Zijn vierde soloalbum is wat mij betreft zijn beste. Het is deels de verdienste van een instrumentatie vol dynamiek, waarin ingetogen klanken kunnen omslaan in bombast of flirts met Arabische muziek. De meeste kracht van This Wild Willing schuilt echter in de intense vocalen en de indringende sfeer die Glen Hansard weet op te roepen met zijn persoonlijke songs. De man’s beste tot dusver en dat zegt wat.

Glen Hansard was vanaf het begin van de jaren 90 wereldberoemd in Ierland met zijn band The Frames. De albums van de band uit Dublin, wisten het Europese vasteland in eerste instantie nauwelijks te bereiken, maar kregen uiteindelijk ook hier de aandacht die de muziek van de band zo verdiende.

Glen Hansard was op dat moment al begonnen aan een volgend project en maakte samen met de Tsjechische muzikante Markéta Irglová twee prachtige albums als The Swell Season. Vervolgens begon de Ierse muzikant een jaar of zeven geleden aan een solocarrière, wat tot voor kort drie uitstekende albums opleverde.

Het deze week verschenen This Wild Willing is soloalbum nummer vier en het is wat mij betreft de beste van het stel. Direct in de openingstrack I’ll Be You, Be Me maakt Glen Hansard een onuitwisbare indruk. Bas en drums zorgen samen met wat keyboards voor een donkere sfeer, waarna Glen Hansard je met fluisterzachte maar bijzonder intense vocalen bij de strot grijpt. De track wordt vervolgens steeds verder ingekleurd, maar de intensiteit blijft, zelfs wanneer de instrumentatie bombastische vormen begint aan te nemen met overstuurde gitaren en aanzwellende strijkers.

De openingstrack is wat mij betreft direct ook het prijsnummer van het vierde soloalbum van Glen Hansard, maar ook in de andere songs op het album weet de Ierse muzikant een bijzonder hoog niveau vast te houden. Glen Hansard schreef zijn nieuwe songs gedurende een vier weken durend verblijf in Parijs, waarbij de Ier open stond voor uiteenlopende invloeden en dat hoor je.

This Wild Willing ligt deels in het verlengde van de vorige platen van Glen Hansard, maar zijn songs klinken dit keer indringender en urgenter en vallen op door een bijzonder fraaie instrumentatie en intense en doorleefde vocalen. Veel songs op de plaat openen betrekkelijk sober, maar worden hierna op fraaie wijze ingekleurd, waarbij flink wat door strijkers toegevoegde dramatiek niet wordt geschuwd.

Het doet me af en toe wel wat denken aan het eerste album van Glen Hansard’s geniale landgenoot Gavin Friday, al hoor ik ook flink wat invloeden uit de muziek die de Ier maakte met zijn band The Frames.

This Wild Willing is een plaat die door de mooie en uiteindelijk vaak volle instrumentatie makkelijk overtuigt, maar dan nog moet beginnen met indruk maken. De meeste indruk maakt Glen Hansard met zijn zang, die overloopt van doorleving en emotie. Wanneer de instrumentatie zacht en ingetogen is, zingt de muzikant uit Dublin fluisterzacht, maar wanneer de strijkers en gitaren aanzwellen schakelt Glen Hansard ook in vocaal opzicht een paar tandjes bij, wat zijn songs voorziet van drama en impact.

This Wild Willing is een album met heel veel dynamiek en het is bovendien een album vol invloeden. Glen Hansard stond tijdens het schrijven van zijn nieuwe songs in Parijs zoals gezegd open voor uiteenlopende invloeden en verrijkt zijn door Ierse folk en rock gedomineerde songs met invloeden uit onder andere de wereldmuziek.

Zeker wanneer je de volumeknop flink opendraait lijkt de wereld af en toe te vergaan bij de muzikale uitbarstingen op het album, maar bijna serene rust is nooit ver weg. Het mooie volle geluid op het album is het resultaat van de samenwerking met flink wat muzikanten, maar Glen Hansard deed keer gelukkig ook weer een beroep op de vocale ondersteuning van Markéta Irglová.

Het is knap hoe This Wild Willing steeds begint bij folky singer-songwriters uit de jaren 70 (met hier en daar een flinke dosis Cat Stevens), maar vervolgens de ene na de andere verrassing toevoegt. Hierbij gaat het soms om de al genoemde aanzwellende strijkers of uit de bocht vliegende gitaren, maar ook de bijdragen van de Iraanse Khoshravesh Brothers, die Arabische accenten toevoegen aan de muziek van Glen Hansard, waardoor Europa onmiddellijk verruild wordt voor het Midden-Oosten, en de bijdragen van subtiele elektronica mogen niet onvermeld blijven.

The Wild Willing bevat een aantal lange tracks, maar vervelen doet het geen moment. Het album duurt met een uur muziek misschien net wat te lang, maar het eindoordeel is dan al lang geveld. Prachtplaat. Erwin Zijleman

avatar van koosknook
3,0
Ik denk telkens, kan die man niet éven z'n mond houden. Muziek is verder prachtig, maar die zalvende fluisterstem verpest, wat mij betreft, best veel.
Ik geef dit album nog wel een paar kansen, want Vanaf 'Closing Door' wordt het toch een stukje beter en is zijn stem wat prettiger om naar te luisteren.
Die rustige nummers trek ik (in tegenstelling tot anderen hier) juist een stuk beter.

avatar van hobbyrocker
4,5
Wat een schitterend album. Die stem - of de manier waarop Glen het gebruikt - daar kun je op afknappen. Maar de nauwelijks verholen, ingehouden emotie erachter vind ik zelf bloedspannend. Het tweede deel valt op het eerste gezicht minder in het oog. Tikje saai? Daar moet ik nog even op terugkomen.

avatar van bonzo66
2,5
Tegenvaller na de 3 vorige - ik mis de wijdsheid en het omarmend gevoel...

avatar van willymeuf
4,0
Ik heb jarenlang Rhythm and Repose een enorm goede plaat gevonden, maar dit is pas de eerste plaat sindsdien die me echt weer weet te pakken. Ik denk dat de emotie die in de zang van Glen zit bij R&R en dit album er uitkwam, maar dat het op andere albums soms wat gemaakt overkwam. Ik vind het echt een heerlijke plaat en draai bijna niet anders de laatste weken.

avatar van Funky Bookie
3,0
Wat Glenn live zo sterk maakt is het toewerken naar een climax in liedjes en dan die strot wagenwijd opengooien. Dat gebeurt hier eigenlijk niet. Het begint nog sterk,maar na het hoogtepunt Fool's Game zakt het in en wordt het een ronduit saai album.
Misschien heeft het meer luisterbeurten nodig, maar tot nu toe vind ik het vooral teleurstellend.

avatar van Maestro B
4,0
Wat een herontdekking, de eerste helft kom ik alvast moeiteloos en volop genietend door.
Hopelijk nog een halfje bij voor de tweede speelhelft, ik duim alvast ...
Oei, na de te lange tweede zit ... lijkt me de magie van de eerste zit wat verdwenen.
Vooral het 'gewicht van de wereld' valt voor mij te zwaar om te verteren, ook 'good life of song' kon korter en krachtiger. Uit respect voor het sublieme zestal van de eerste helft houd ik het bij de vier sterren, er zijn weinig sterkere platen gemaakt in 2019.

avatar van popstranger
4,5
Aanvankelijk, bij de eerste beluistering, dacht ik: "waarom zingt Hansard zo ingetogen en onderkoeld?" Alsof Argentinië Messi thuislaat of de geallieerden ten tijde van WOII hun luchtmacht aan de grond hield omdat het zo ook wel zou lukken. Je snakt in het begin stiekem naar een uithaal van Hansard maar na enkele luisterbeurten blijkt dit net zijn kracht te zijn.
De onderhuidse dreiging is veel indringender, je voelt de storm onder de oppervlakte. Hansard heeft zich duidelijk ook herbrond qua muzikanten, het midden-oosterse sfeertje werkt perfect.
Het allerbelangrijkste zijn natuurlijk de songs en daarvan heeft hij er 12 geschreven die stuk voor stuk doel treffen.
I'll Be You, Be Me is wat dat betreft een intentieverklaring en goede vooruitblik op wat het album te bieden heeft en iets verderop maakt hij met Race To The Bottom een song die de pijnlijke staat van de wereld lijkt te beschrijven.

Even the Gods as they gaze down on us
Know that there's no one to be saved among us, they keep turning away, turning away
We're singin' along with the righteous people
The bullets will rain down from the mosques and steeples, they keep turning away, turning away

Om te eindigen met:
I'm rising up strong like a snake that's charmed, a handsome Parisienne on my arm
It's a long way down to the bottom that we've been racin'
Yeah

Deze muziek doet wat ze moet doen, beschutting zoeken in een dolgedraaide wereld en een album dat muzikaal wereldser klinkt dan zijn toch al sterk voorgaande werk.

Ik heb dit album op vinyl besteld en krijg twee LP's. De eerste 6 nummers op de eerste LP en de tweede zes nummers op de tweede LP. Dat klinkt als 12/2 = 6, maar qua sfeer heb je duidelijk twee verschillende albums en klopt de verzameling songs met elkaar. Het is toch een andere beleving dan ze alle 12 op een rijtje via een streaming service beluisteren.

Het helpt dat het herfst is en dat je dan zin krijgt om deze muziek te horen. Het liefst bij een knapperend haardvuur, met warme chocolademelk waar je een scheutje whiskey (met 'ey') in gooit.

Er staat geen zwak nummer op. Ierse en Iraanse muzikanten blenden en het geeft de muziek een diepte en smaak die luisteren een feest maakt. De electronica legt een warm tapijt en structuur waarop de akoestische instrumenten de ruimte krijgen en de aandacht opeisen, maar brengt gelaagdheid in de nummers. Wat mij betreft komt dat in 'Good Life of Song' tot een hoogtepunt.

Nummers zijn lang, maar nergens langdradig. De teksten, de uitgebreide toelichting die op de platenhoes te lezen is, er is genoeg te ontdekken. Gordijnen dicht, sfeerverlichting aan en wegdromen in een wereld die 'This Wild Willing' voor 4 LP kanten je biedt.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:37 uur

geplaatst: vandaag om 09:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.