menu

Jenny Lewis - On the Line (2019)

mijn stem
3,50 (27)
27 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Warner Bros.

  1. Heads Gonna Roll (5:13)
  2. Wasted Youth (4:13)
  3. Red Bull & Hennessy (4:48)
  4. Hollywood Lawn (4:34)
  5. Do Si Do (3:54)
  6. Dogwood (4:28)
  7. Party Clown (4:09)
  8. Little White Dove (4:49)
  9. Taffy (4:27)
  10. On the Line (3:48)
  11. Rabbit Hole (2:46)
totale tijdsduur: 47:09
zoeken in:
avatar van Maartenn
Maartenn (crew)
Interessante hoeskeuze.

avatar van AstroStart
4,5
Geweldige hoes ?
Red Bull is briljant. Erg benieuwd naar de rest.

avatar van AstroStart
4,5
De Rilo Kiley fanboy in me is weer los. Heads Gonna Roll is ook vijf sterren. Dit kan toch niet misgaan?

avatar van staralfur
4,0
Ik ben hier erg benieuwd naar! Vorig jaar ontdekt op Haldern Pop in Duitsland, geloof dat ze toen sowieso Party Clown speelde.

avatar van Lambchop
4,0
Heads gonna roll, lekkere trashy solo.

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Jenny Lewis - On The Line - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Jenny Lewis schudt de even aangename als onweerstaanbare popliedjes weer uit haar mouw op haar nieuwe soloplaat en laat de zon uitbundig schijnen

Jenny Lewis maakte een aantal prima platen met haar band Rilo Kiley en heeft inmiddels net zoveel soloplaten op haar naam staan. Ik denk altijd dat ze nog veel beter kan, maar ondertussen is ook On The Line weer een plaat met popliedjes waarvan je alleen maar heel vrolijk kunt worden. Bijgestaan door een aantal topmuzikanten en producer Ryan Adams (die inmiddels wat minder makkelijk aan werk zal komen) verleidt Jenny Lewis met het ene na het andere lome en volstrekt tijdloze popliedje en neemt ze je mee op een tijdreis die begint in de jaren 70 en eindigt in het heden.

Jenny Lewis was tussen 1998 en 2008 de frontvrouw van de uit Los Angeles afkomstige band Rilo Kiley. De band had de steun van de critici, maar de vier albums die Rilo Kiley tussen 2001 en 2007 uitbracht waren niet zo goed als de critici ons deden geloven (al kwam More Adventurous uit 2004 aardig in de buurt).

Jenny Lewis begon al aan een solocarrière voordat het doek was gevallen voor Rilo Kiley en is inmiddels alweer toe aan haar vierde soloplaat. On The Line is de opvolger van het bijna vijf jaar oude The Voyager, dat ik net wat beter vond dan zijn twee voorgangers.

Bij Rilo Kiley had ik altijd het idee dat de band nog veel beter kon en dat gevoel heb ik ook bij Jenny Lewis. Ze zingt makkelijk, schrijft geweldige popliedjes en heeft een netwerk vol geweldige muzikanten en producers. Het talent om een klassieker te maken is er, maar vooralsnog neemt Jenny Lewis genoegen met feelgood platen vol aanstekelijke popliedjes met een vleugje roots.

Het door de inmiddels wat in opspraak geraakte Ryan Adams geproduceerde The Voyager was zo’n feelgood plaat en ook het deze week verschenen On The Line is er een. Jenny Lewis poseerde op de cover van haar vorige album nog een in veelkleurig jasje, maar laat nu haar decolleté zien. Nodig is het niet, want haar aangename popliedjes bevatten al meer dan voldoende verleidingskracht.

On The Line werd net als zijn voorganger geproduceerd door Ryan Adams (hier en daar bijgestaan door Shawn Everett en Beck), wat momenteel helaas geen aanbeveling is, al staan de muzikale kwaliteiten van het voormalige wonderkind natuurlijk niet ter discussie. Naast Ryan Adams werd een keur aan zeer ervaren sessiemuzikanten naar de studio gehaald, onder wie pianist Benmont Tench en meesterdrummer Jim Keltner.

Het zijn gelouterde muzikanten en producers die On The Line hebben voorzien van een fraai, maar ook erg degelijk retro geluid, dat in het Engels fraai wordt omschreven als “hazy”. Het is een geluid dat mij zo nu en dan doet denken aan het geluid van Aimee Mann, maar de nieuwe plaat van Jenny Lewis flirt ook met de zonnige popmuziek van The Go-Go’s en frontvouw Belinda Carlisle.

Het is een geluid dat prima past bij de soepele stem van Jenny Lewis, die de songs ook op On The Line weer moeiteloos naar haar hand zet. Een mooie productie, een warm feelgood geluid, popsongs die na één keer horen in het geheugen zitten en een stem die alles wat vast is doet smelten; het zijn kwaliteiten waarop menig muzikant stik jaloers zal zijn, maar ook dit keer heb ik het idee dat Jenny Lewis beter kan.

Dat betekent natuurlijk niet dat On The Line een tegenvallende plaat is. Het is net als zijn voorganger een plaat die 11 songs en 43 minuten lang vermaakt met songs die je al je hele leven lijkt te kennen. Ik blijf nog even hopen op de echte klassieker, maar het wachten is ook met het nu verschenen On The Line weer bijzonder aangenaam. Erwin Zijleman

avatar van Slowgaze
Maartenn schreef:
Interessante hoeskeuze.

En ze is inmiddels 43, zie ik. Mijn interesse is gewekt.

avatar van AstroStart
4,5
Elf fraaie songs inderdaad. Vinyl is erg mooi: het lijkt net een bowlingbal. Helaas niet te koop in NL voor een redelijke prijs.

avatar van GrafGantz
Slowgaze schreef:
(quote)

En ze is inmiddels 43, zie ik. Mijn interesse is gewekt.


En niet eens "Brest New Music" bij Pitchfork, toch wel een gemiste kans.

avatar van Ducoz
3,0
Buiten dat ieder nummer een bepaalde unieke uitstraling(lees: het lijkt op niks anders dan Jenny Lewis) heeft en af en toe ook een beetje een Laurel Canyon vibe heeft uit vervlogen tijden.. kom ik halverwegen de LP toch tot de conclusie dat het allemaal wel veel op elkaar gaat lijken. Een beetje de zelfde piano stukken, drumritmes etc. Dat maakt het niet slecht, maar kom ik toch weer niet om middelmatig heen.. hoe ik mijn best er ook voor doe. De paradepaardjes staan voorop.. en leiden de plaat langzaam neerwaards. Jammer, maar wellicht dat ' ie (zoals we dat politiekcorrect altijd zeggen) bij meerdere keren draaien gaat groeien. De hoes vind ik erg mooi.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:29 uur

geplaatst: vandaag om 01:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.