menu

Henry Jamison - Gloria Duplex (2019)

mijn stem
3,50 (2)
2 stemmen

Verenigde Staten
Folk
Label: Akira

  1. Gloria (3:47)
  2. Boys (3:55)
  3. Ether Garden (2:47)
  4. True North (4:13)
  5. Florence Nightingale (7:33)
  6. Magic Lantern (2:34)
  7. Stars (4:53)
  8. Beauty Sleep (1:16)
  9. American Babes (2:55)
  10. In March (4:33)
  11. Reading Days (3:13)
  12. Darkly (3:29)
totale tijdsduur: 45:08
zoeken in:
avatar van WoNa
3,5
Die witte wolk op de hoes. Hij doet me direct denken aan een grote wolk die over de top van een berg heen komt op het moment dat ik omhoog aan het wandelen ben. Meestal een signaal om snel weer naar beneden te gaan.

Wie houdt van een singer-songwriter die subtiele laagjes moderniteit om en onder zijn basis heen legt, heeft geen reden tot vluchten. Henri Jamison, uit Burlington, Vermont, heeft een prettige stem en speelt liedjes zonder veel gevaar. Toch weet hij de aandacht vast te houden met subtiele wisselingen in zijn muziek.

Wie deze stem of misschien beter manier van zingen hoort en de invulling van de nummers ontkomt er niet aan een vergelijking te maken. Damien Rice, daar begint en eindigt Gloria Duplex wel mee. Alleen Lisa Hannigan ontbreekt. Verder hoor ik zeker ook Conor Oberst/Bright Eyes en in de hoge stem, 'Bright Eyes', Art Garfunkel.

Dat zijn wel een aantal namen om in de voetsporen van te willen treden. Lukt dat Henri Jamison? Dat antwoord luidt ja. Op Gloria Duplex weet hij een mysterieuze sfeer te creëren die intrigeert. De plaat heeft voldoende eigens, vooral door de subtiele elektronica die op de achtergrond zijn werk doet. Dat maakt Gloria Duplex een moderne singer-songwriter plaat, die aan kan sluiten bij huidige trends, die niet altijd aan mij besteed zijn. Deze plaat wel.

Het is een plaat die er om vraagt serieus beluisterd te worden. Wie daar de tijd voor neemt, zal merken dat de plaat langzaam meer van zijn geheimen prijs geeft en aan kracht wint.

Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

avatar van deric raven
3,5
Tegenwoordig wordt men al snel onder gebracht in het hokje singer-songwriter. Dat de basis hiervan ligt in verhalende traditionele folk weet men ondertussen niet meer. Als kudde dieren lopen we achter alles aan wat nu hip hoort te zijn. Als we maar met onze filosofische vrienden op een moeilijke manier mee kunnen praten over hoe puur een artiest klinkt, trouw blijvend aan zijn roots. Henry Jamison komt uit het Amerikaanse Nieuw Engeland, een gebied welke eeuwen geleden zoals de naam al doet vermoeden, is toegeëigend door de Britten. De originele cultuur is verdrongen door de Westerse nieuwe inwoners, en dit geluid hoor je terug in Gloria Duplex. Zo hoort een mix tussen Europese en Noord Amerikaanse invloeden te klinken. Dit is het leven van een Yankee, waarbij nog heel duidelijk zijn ware oorsprong terug te horen is. Henry Jamison is dus niet een persoon die krampachtig probeert om aansluiting te vinden bij het Brits-Ierse geluid van de kleinere plattelandsdorpjes. Dit is ook van origine zijn oorsprong, aan de andere kant van de wereld.

Gloria Deplex is een zoektocht naar de maatschappelijk kritische kant van het leven. Homoseksualiteit staat centraal in de persoonlijke songs Gloria en Boys. In de eerste beschrijft hij hoe zijn vrouwelijk gedragende neefje niet geaccepteerd wordt en als deze in elkaar geslagen wordt, zich niet bij zijn vader durft te vertonen. Het daarop volgende Boys gaat dieper in op de vriendschap met een goede vriend die niet beantwoorde erotische gevoelens voor hem heeft. Schizofrenie en het gewelddadig handelen wat hier op volgt bij Ether Garden. Dat dit zo lief bezongen wordt maakt het juist zo sterk. De hoofdpersoon lijkt zich niet bewust van het kwaad wat in hem heerst. Stars met de kind sterren die een onzekere toekomst tegenmoed gaan, opgeslokt door onwetende ouders en profiterende zakenmensen.

Het langere Florence Nightingale heeft een mooi afgerond met een dramatisch bijna klassiek instrumentaal einde, hierbij zijn woorden overbodig. In eerste instantie lijkt het alsof de poëet dicht bij zichzelf blijft, maar wie beter leest ervaart vaak dat hij zich verschuilt achter karakters. Onduidelijk of deze wel of niet een bestaande rol in zijn leven spelen. De pijn wordt vocaal weer gegeven, en op de momenten dat hij dit extra kracht wil geven, wordt de gitaar, piano en viool ingezet. De songs zijn over het algemeen klein en puur van opzet. Bij het door een stemvervormer gezongen Beauty Sleep wijkt hij daar op een niet geslaagde manier van af, maar dat is de zanger vergeven. Door de eenvoudige manier van performen is het lastiger om de gedachten er de hele tijd bij te houden. De geslaagde teksten krijgen hierdoor niet altijd de aandacht die ze verdienen. Het luchtige sfeertje is absoluut mooi, maar hierdoor mis je de ernst van de tracks.

Henry Jamison - Gloria Duplex | Roots | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 16:01 uur

geplaatst: vandaag om 16:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.