Foxygen weet zichzelf al vijf albums te presenteren als een eigenzinnige band die schaamteloos shopt uit het repertoire van andere artiesten en dit weet te verwerken tot een eigen geheel vol aangename songs. Vergelijkbaar met een in de supermarkt gekochte groentemix waar thuis nog wat extra peper, zout en andere specerijen aan toegevoegd worden. Bij Seeing Other People hoort de getrainde luisteraar de invloed van Bruce Springsteen, Elvis Costello en Orange Juice terug. Maar wat dit zo’n leuke plaat maakt is het feestvierende party gevoel wat er als regenboog boven hangt. Sam France en Jonathan Rado zijn een vreemd duo. Al verschillende malen hebben ze aangegeven te stoppen met dit project, maar als ze dan de volgende dag ontwaken uit hun druggy roes, zijn ze dit alweer vergeten. De discussie of deze uit Californië afkomstige Would Be popsterren een gimmick zijn, of zichzelf als serieuze muzikanten beschouwen, wil ik hier niet aanzwengelen. Daarvoor is hun ontgrondbare karakter met speelse eigenschappen te amusant. Vergeet niet dat Seeing Other People gewoon weer een geweldige bloemlezing uit de popgeschiedenis is.
Al vanaf de kenmerkende ritmische jaren tachtig samplers van Work zit je al direct in het fluorescerende kleurige tijdperk van goedkope haarlak en ozonlaagaantasting. Inhoudelijk net zoveel te bieden als een luchtige zomerse aardbeientaart, maar wat wordt je hier vrolijk van. Geweldig hoe Sam hier in de tekst een sneer uitdeelt naar zijn collega Jonathan. Het conflict dat aanzet tot songwriting wordt hier volledig satirisch uitgewerkt. Met Mono begeven ze zich op het veld van afgekeurde retro soundtracks. Niemandalletjes die dienst doen om clichématige b-films op te leuken. Met de diepere vocalen imiteren ze de white soul uit vergaande glorie tijden. Sensueel werkt Sam zich door Seeing Other People heen, je gaat bijna geloven dat het een aangenaam liefdesliedje betreft. De humorvolle lyrics gaan in principe weer nergens over, heerlijk dat dit gewoon mogelijk is. De funkende discostamper Face The Facts laat weer een andere schizofrene uiting zien van deze vroegrijpe pubers, die als een Siamese tweeling met een vreemde hersenenkronkel aan elkaar verbonden lijken te zijn. Vaak heb je het gevoel dat er vooral naar woorden en zinsdelen gezocht worden die voor de vorm prima op elkaar aansluiten. Het quasi intellectueel klinkende Livin’ a Lie inclusief sentimenteel intermezzo is daar een duidelijk voorbeeld van.
Het potige The Thing Is laat de mouwen flink opstropen om de spierballen te laten zien. Deze arbeidersrocker wil chauvinistisch Amerika vol trots laten paraderen met hun Stars and Stripes. Met een lekkere flow bluft Sam France zich door de foute synthesizerbegeleiding van News heen, al kan ik niet ontkennen dat de vette bas en solerende gitaar er wel heel strak doorheen klinken. Met de gospel betuiging van Flag at Half-Mast raken ze de juiste snaar, al is die wel heel losjes aangespannen. Ergens tegen het einde lijken er onbewust nog wat vrijgekomen melodietjes tussen gestopt te worden, vanwege het ontbreken van een passend einde. Opgepompte funk mag op een Funkadelic wijze het stoere The Conclusion swingend laten afsluiten. Een gewaagd nummer om de te verwachten reünietournee over twee jaar mee te starten. Zoals te verwachten is Seeing Other People alles behalve origineel, maar slecht wordt het nergens. Foxygen is zo’n band waarvan men verwacht dat ze tot veel meer in staat horen te zijn. Volgens mij weten ze juist hun beperktheid te camoufleren door de komische invulling van de songs.
Foxygen - Seeing Other People | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com