The Beatles - Revolver (1966)

Wow, die versie van The Mission is wel heel verschrikkelijk.

Ga na al het mooi en nieuw uitgebracht materiaal (Pepper & the White Album), dit mooie album weer zo enorm waarderen. Waar blijft die mooie box van dit album? Kunstwerkje van ongekende hoogte. Ben erg gecharmeerd van de variatie en toch het totale groepsgeluid. Verder vind ik alles met sitar mooi, smullen hier dus!

Met dit album bewijzen The Beatles dat goede nummers niet per se lang hoeven te duren. Nummers die langer duren dan 3 minuten komen niet voor. And your bird can sing en For no One springen er wat mij betreft boven uit. Maar ook de rest van het album is pure klasse. Over Yellow Submarine zijn de meningen nog weleens verdeeld maar ook dat nummer kan ik wel waarden.

5 sterren

Dit blijft een wisselvallig album voor mij. Het begint werkelijk fantastisch, maar als we bij Yellow Submarine aankomen stort de hele boel genadeloos in elkaar. Wat een ongelofelijk slecht nummer. Onbegrijpelijk dat er niemand in de studio was om ze te vertellen dat dit allemaal heel grappig is, misschien nog als een b-kant, maar zeker niet voor op een album.
Daarna komt het wat mij betreft ook niet meer goed. She Said, She said is redelijk, good day sunshine is totaal nietszeggend, and your bird can sing lijkt leuk te binnen, maar is uiteindelijk toch weer nietszeggend. En dan opeens, bijna uit het niets lijkt het wel, is er het prachtige for no one. Hoe is het toch mogelijk dat een band op één album schoonheid als dit kan combineren met de treurnis van yellow submarine? En ook het volgende nummer dr. Robert is weer vrij treurig. Dan krijgen we nog I want to tell you, wat weer in de categorie nietszeggend valt, got to get you into my life is leuk en dan sluiten we fantastisch af met tomorrow never knows.

Het is niet dat ik The Beatles niet kan waarderen, want als het goed is, is het meteen geweldig (geniaal zelfs). Maar als het minder is, is het meteen slecht. En alle Beatles albums, op Sgt. Peppers na, zijn zo ontzettend onevenwichtig. Totaal geen eenheid of consistentie. Vandaar dat ik mij wat de Beatles betreft grotendeels beperkt tot de rode en blauwe verzamelaar en Sgt. Peppers. Dan heb ik (op een aantal nummers na) de essentie van de band wel te pakken vind ik.

Yellow Submarine is m.i. inderdaad wel hun slechtste nummer. Wat een meligheid. Maar She Said, She Said en Good Day Sunshine vind ik wel erg goed.

Maar ik snap de opmerking over onevenwichtig wel.

Ringo was mateloos populair bij de fans en dus kreeg hij ook een liedje. Niet de meest hoogstaande nummers
en inderdaad wel melig. Het stoort mij niet zo. Het hoort er bij.

Gezongen door Ringo maar geschreven door Lennon/McCartney.

Zo denken de echte fans. Die vergeven hun helden een wat minder nummer. Dat heb ik ook met de Stones. Gelukkig zetten The Beatles genoeg fantastische muziek tegenover hun slechte nummers. Ik kan er alleen niet over uit hoe het toch mogelijk is dat het kwaliteitsverschil tussen de nummers op één albums zo ontzettend groot kan zijn.

Klopt. Zij schreven op maat voor Ringo.

Eleanor Rigby en I'm Only Sleeping zijn briljante nummers vanwege de heerlijke samenzang en bijzonder fraaie geluiden.

Revolver is voor mij het eerste (in chronologische volgorde gezien) Beatle album waarvoor ik 'rechtop ga zitten'. Goede, evenwichtige plaat in mijn ogen. Niet alles is heel erg goed, maar in totaal klopt alles wel.

Dat ben ik helemaal met jou eens. Het is niet alleen het album dat chronologiisch vooraf gaat aan Sgt. Pepper, het is volgens mij ook muzikaal diens voorganger. Er zitten geluidseffecten op dit album die later uitgebreid terugkeren in Pepper. Ik heb de plaat vanmiddag nog eens beluisterd en ik vind het beslist de moeite waard. Ik heb de plaat met 4,5 gewaardeerd.

Een album met Eleonor Rigby, And your bird can sing en For no one verdient 5*. Maar ja, Yellow submarine, hoe iconisch ook, doet de laatste ster een beetje verbleken.