menu

Kishi Bashi - Omoiyari (2019)

mijn stem
3,88 (57)
57 stemmen

Verenigde Staten
Folk / Pop
Label: Joyful Noise

  1. Penny Rabbit and Summer Bear (3:33)
  2. F Delano (3:24)
  3. Marigolds (3:52)
  4. A Song for You (3:51)
  5. Angeline (4:46)
  6. Summer of '42 (5:01)
  7. Theme from Jerome (Forgotten Words) (4:19)
  8. A Meal for Leaves (4:51)
  9. Violin Tsunami (5:39)
  10. Annie, Heart Thief of the Sea (4:14)
totale tijdsduur: 43:30
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,5
Mooie hoes alvast. Ik heb er zin in! Summer of '42 is alvast weer erg prettig.

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Vanaf vandaag tijdelijk te beluisteren, vóór de officiële release volgende week vrijdag, via een stream van NPR first listen

avatar van aERodynamIC
4,5
Kishi Bashi is verantwoordlijk voor één van de leukste concerten ooit die ik heb mogen meemaken (Paradijskerk Rotterdam 2014). Hij kreeg de hele kerk aan het swingen en niemand zat meer op de harde houten bankjes.

Ik was op dat moment een groot liefhebber van zijn muziek en alles viel perfect samen. Het album Sonderlust uit 2016 vond ik ook goed, maar ik moet eerlijk toegeven dat die niet heel erg is blijven hangen. De impact was een beetje weg denk ik.

En dat is nu ook wel weer het geval. Omoiyari bevat alle bekende ingrediënten, maar het lijkt net even wat van de magie te ontbreken die ik ervoer op de eerste twee albums. Is dat erg? Nee, want het gebodene is wederom goed. Tegelijkertijd staan de koortjes me deze keer soms een beetje tegen, iets waar ik voorheen geen last van heb gehad. Het is overigens maar een heel klein minpuntje, want verder klinkt het weer als een klok.

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Penny Rabbit and Summer Bear is een mooie opener, licht zoet, 70's dromerig gezongen... Folky Pop / Poppy Folk. Ook al is zijn stem wat 'dun' / 'heiig' in het hoog is wel mooi gezongen. Een zanger die weet waar de limieten van zijn stem zitten en net aan de goede kant van die limiet blijft.

Mooi getokkel op de viool op de intro Marigolds, alhoewel ik vermoed dat er ook een sample/sequencer bij gebruikt is. Het spel op de elektrische gitaar springt er af en toe mooi tussen uit.

F Delano, Summer of '42 en Marigolds waren de singles. Het stukje "I am in love with You" in Summer of '42 klinkt verdraait bekend.... iets van OMD?

avatar van Chameleon Day
4,0
Artwork doet sterk denken aan dit album: Talk Talk - The Colour of Spring (1986) - MusicMeter.nl

avatar van Rainmachine


Grappig, die link kwam ook meteen bij mij op. Mooie hoes


avatar van Chameleon Day
4,0
Heb nog geen noot van het album gehoord, maar alleen al voor het artwork minimaal 3,5*. Heel fraai, net zoals dat andere album...

avatar van aERodynamIC
4,5
En ineens is er weer dat moment dat een album inslaat als een bom (zoals ook bij de eerste twee 151a en Lighght gebeurde).

Het gaat verslavend worden en ik ontdek steeds meer de kleine, prachtige kanten ervan.

Waar aanvankelijk voor mijn gevoel de magie wat weg was, daar ontvouwt deze zich plotsklaps weer. Alleen de hoes is al een lust voor het oog, maar de schitterende klanken absoluut ook voor het oor.

Bij Sonderlust uit 2016 verslapte mijn aandacht een beetje, maar na meerdere draaibeurten van Omoiyari is mijn gevoel voor Kishi Bashi weer helemaal op het oude niveau. Wat levert deze man telkens weer schitterende muziek af.

De nummers liggen makkelijk in het gehoor en golven met groot gemak door mijn huiskamer of headset. De viool van Kaoru Ishibashi werkt hypnotiserend en mede hierdoor is Omoiyari een hoogtepuntje op muziekgebied in 2019 aan het worden.

avatar van Fathead
4,5
Klinkt inderdaad goed, Eric. Afgelopen week Lighght weer eens onder het stof vandaan getrokken en eerlijk gezegd beviel die maar matig. Deze vind ik op het eerste gehoor veel mooier, completer, sterkere songs wellicht.

Leuk, leuk, leuk!

avatar van lporschen
4,0
Mooi album!

Ik kende Kishi Bashi niet. Begin van het album dacht ik dat het mij net wat te licht / te zweverig zou zijn. Maar, verderop begon ik er toch eigenlijk wel erg van te genieten!! Heel erg meeslepend en gedetailleerd allemaal. Vooral summer of 42 vond ik erg mooi.

Erg van genoten!

avatar van aERodynamIC
4,5
Dan zou ik zeker ook de vorige albums beluisteren Iporschen.

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Kishi Bashi - Omoiyari - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Kishi Bashi - Omoiyari
Ik had nog nooit van Kishi Bashi gehoord, maar zijn nieuwe album Omoiyari is er een van een zeer bijzondere schoonheid en het is een album vol toverkracht

Kishi Bashi maakte al een aantal albums, maar met Omoiyari trok hij voor het eerst mijn aandacht. De eerste indruk was direct een onuitwisbare indruk, want wat kleurt Kishi Bashi zijn songs mooi in. In eerste instantie is het bijna overdadig wat je hoort op Omoiyari, maar al snel valt alles op zijn plek en hoor je muziek die de zon laat schijnen en die je meeneemt naar de sprookjeswereld van de muzikant uit Athens, Georgia. Omoiyari sluit aan bij de alternatieve folkies van het moment, maar sleept je net zo makkelijk keer op keer de jaren 70 in. Het levert een volstrekt tijdloos album op dat maar aan schoonheid en kracht blijft winnen.

Kishi Bashi is het alter ego van Kaoru Ishibashi, een in Seattle, Washington, geboren muzikant met Japanse roots. Kishi Bashi maakte in het verleden deel uit van de bands Jupiter One en Of Montreal, maar de Amerikaanse muzikant maakt ook al een jaar of zeven soloalbums en heeft er inmiddels vier op zijn naam staan.

De laatste verscheen vorige week en is gestoken in een hoes vol kleurige houten vogeltjes. Ik geef direct toe dat ik in eerste instantie vooral door de vogeltjes met enige aandacht naar het album van Kishi Bashi keek, want de vorige albums van de momenteel in Athens, Georgia, woonachtige muzikant zijn me ontgaan en ook de naam van de muzikant was ik nog niet eerder tegen gekomen.

De informatie bij het album zoomt vooral in op de teksten, die stelling nemen tegen de Amerikaanse samenleving van het moment in het algemeen en de terugkeer en opkomst van de “white supremacy” in het bijzonder. Het zijn maatschappijkritische teksten die flink contrasteren met de muziek op Omoiyari. Het album staat vol met zonnige en vaak honingzoet klinkende luisterliedjes.

Kishi Bashi kan zelf op een heel arsenaal aan instrumenten uit de voeten, met een voorliefde voor de viool, maar heeft ook nog flink wat andere muzikanten uitgenodigd voor het inkleuren van zijn nieuwe albums, waaronder een strijkersensemble. De songs op Omoiyari zijn zo rijk ingekleurd dat het nieuwe album van Kishi Bashi niet alleen zonnig, maar ook sprookjesachtig aandoet.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik op het eerste gehoor net wat te veel van het goede vond, zeker wanneer de strijkers weldadig aanzwellen en Kishi Bashi zijn muziek ook nog eens verrijkt met Beach Boys achtige koortjes. Toen ik het album voor het eerst met de koptelefoon beluisterde was ik echter om.

De songs van de Amerikaanse muzikant zitten razend knap in elkaar en zijn voorzien van een prachtige instrumentatie. Gezien de veelheid aan instrumenten en muzikanten zou je een Phil Spector achtige wall of sound verwachten, maar alles op Omoiyari klinkt even mooi en subtiel. Omoiyari werd opgenomen in twee studio’s en bij Kishi Bashi thuis, waarna alles op zeer kundige wijze aan elkaar is gesmeed.

Het is knap hoe Kishi Bashi zijn veelkleurige geluid steeds weer andere richtingen op weet te slepen. Het ene moment doet de muziek op Omoiyari bijna klassiek aan, het volgende moment is het honingzoet, maar de Amerikaanse muzikant kan ook zomaar verrassen met een gitaarsolo die je mee terugneemt naar de jaren 70, waar het nieuwe album van Kishi Bashi wel vaker uit komt en hier en daar verrast met een vleugje McCartney genialiteit. Folk, pop, chamber pop, neo-klassiek en alt-folk zijn de andere invloeden die op Omoiyari een prominente rol spelen.

Kishi Bashi houdt de luisteraar in tekstueel opzicht een spiegel voor en focust op de misstanden in de Amerikaanse samenleving, maar in muzikaal opzicht slaat zijn album zich als een warme deken om je heen. Het levert een tijdloos album op dat bij iedere beluistering weer net wat mooier en betoverender is. Ik heb Kishi Bashi misschien bij toeval ontdekt, maar wat ben ik er blij mee, al is het maar omdat de vorige albums van de Amerikaanse muzikant net zo mooi en bijzonder zijn. Erwin Zijleman

avatar van aERodynamIC
4,5
erwinz schreef:
Ik moet eerlijk toegeven dat ik op het eerste gehoor net wat te veel van het goede vond, zeker wanneer de strijkers weldadig aanzwellen en Kishi Bashi zijn muziek ook nog eens verrijkt met Beach Boys achtige koortjes.

Ik maakte daar al eerder een opmerking over: die koortjes (ik ben namelijk allergisch voor de Beach Boys), en juist op dit nieuwe album stoorde me dat aanvankelijk een klein beetje, maar dat gevoel is helemaal weg en elke draaibeurt wordt het mooier en mooier. Ik ga nu zelfs al twijfelen welke ik als favoriet moet gaan beschouwen. Al zijn werk is zo verdomde goed! Ik denk dat ik inmiddels Omoiyari wel als favoriet kan gaan beschouwen.

Van mij mag hij snel weer terug komen voor een concert in de buurt, of hij mijn ervaring van de vorige keer gaat overtreffen betwijfel ik, want dat was er eentje om nooit meer te vergeten.

avatar van dafit
4,5
Uit mijn tweewekelijkse nieuwsbrief over de beste nieuwe popmuziek (aanmelden kan hier):

Soms vertellen kleine albumhoezen een groot verhaal. Neem die van Omoiyari, het vierde album van de Japans-Amerikaanse zanger en multi-instrumentalist Kishi Bashi, waarop gebeeldhouwde en geverfde vogeltjes staan. Deze kleine kunstwerkjes blijken tijdens de Tweede Wereldoorlog gemaakt door de Japans-Amerikaanse kunstenaars Himeo Fukuhara en Kazuko Matsumoto tijdens hun verblijf in interneringskampen in Arizona en Colorado.

Het is niet voor niks dat juist deze vogeltjes de hoes sieren, want op dit conceptalbum wil de in Seatlle geboren Kishi Bashi een vrij onbekende zwarte bladzijde uit de Amerikaanse geschiedenis in herinnering brengen. Na Pearl Harbor werden 110.000 Japanse Amerikanen hun rechten ontnomen en in interneringskampen ondergebracht, puur wegens hun ras. Kishi Bashi besloot naar hun verhalen op zoek te gaan voor een film en album.

Met deze zware thematiek had dit met gemak een zwaarmoedig album op kunnen leveren, maar dat is gelukkig niet het geval. Omoiyari (dit Japans woord betekent iets als empathie) is juist een vrij lichtvoetige plaat. Neem de sprankelende opener Penny Rabbit and Summer Bear, waarop Kishi Bashi met zijn hoge falsetstem onmiddellijk weet te raken en die na twee minuten kort en krachtig tot bloei komt als de Japanse kersenbloesem.

Net zo vrolijk is F Delano, maar schijnt bedriegt. De titel verwijst namelijk naar Franklin D. Roosevelt, die wordt gezien als een van de beste Amerikaanse presidenten ooit, maar ook aanstichter was van de interneringskampen. Zo zingt Kishi Bashi, die eerder als een soort Ed Sheeran met vioolloops en beatboxing furore maakte:

Into the desert he pushed all the Nips, he wasn’t alone / Speech with a fury / Sentenced with no plan ahead of you / Without a heart / No winning hand for any man or child / F Delano

Op Summer of 42 vertelt hij een liefdesgeschiedenis in een van de kampen en op Violin Tsunami laat Kishi Bashi nog eens horen dat hij ook een virtuoze violist is. Een wat vreemde eend in de bijt is de vrolijke, country-achtige afsluiter Annie, Heart Thief of the Sea. Al met al is het rijk georkestreerde Omiyari een indrukwekkende plaat, die een belangrijk geschiedenisverhaal vertelt.

4,5
Goed achtergrondverhaal, dafit!

Deze plaat staat al een tijdje op repeat; mooie, rijk georkestreerde folk. Ik ben onder de indruk!

avatar van aERodynamIC
4,5
Hij komt in december weer naar Nederland en aangezien hij in Rotterdam ooit één van mijn favoriete concerten heeft bezorgd ga ik er wel weer heen.

Aanradertje dus, ook live!

4,5
Ik zet hem in de agenda

avatar van dafit
4,5
aERodynamIC schreef:
Hij komt in december weer naar Nederland en aangezien hij in Rotterdam ooit één van mijn favoriete concerten heeft bezorgd ga ik er wel weer heen.

Aanradertje dus, ook live!


Dank voor de tip, had ik nog niet gezien! Snel een kaartje kopen. Zag op YouTube al beelden van een show van een paar dagen geleden, waarbij hij enkele nummers midden in het publiek speelt. Het belooft veel goeds!

avatar van aERodynamIC
4,5
dafit schreef:
Dank voor de tip, had ik nog niet gezien! Snel een kaartje kopen. Zag op YouTube al beelden van een show van een paar dagen geleden, waarbij hij enkele nummers midden in het publiek speelt. Het belooft veel goeds!

Ik heb echt veel live optredens meegemaakt maar die avond van hem in de Paradijskerk in Rotterdam was er eentje om nooit te vergeten. Nog nooit eerder meegemaakt dat de mensen uit de harde kerkbanken kwamen om overal te dansen.

Bitterzoet is niet mijn favoriete zaal, maar ach..... alleen al vanwege de nummers van dit album wil ik hem weer zien.

avatar van Fathead
4,5
O man, dit is echt goed hoor, halfje erbij. Marigolds is zó mooi.

avatar van Mausie
3,5
Mausie (crew)
Sluit mij aan bij de superlatieven. Echt geweldig album! Zit dicht tegen een 4,5* aan, nog wat vaker luisteren voor een oordeel. Qua stijl zit dit dicht bij Andrew Bird (beiden ook violisten geloof ik), die ook recent een erg goed album heeft afgeleverd. Maar Kishi Bashi steekt hem toch naar de kroon denk ik. Moeilijk om favorieten aan te wijzen tussen zoveel moois.

avatar van Molemen25!
4,5
Vandaag de LP dan toch maar aangeschaft. Het klinkt misschien vreemd maar ondanks dat je een plaat al tig keer via Spotify hebt geluisterd is het telkens weer een nieuwe luisterervaring als je gewoon een plaat aanschaft. Rustig plaatje opzetten, lay out van de hoes bekijken en dan met de songtekst erbij genieten van deze bijzondere muziek. Als je de LP hebt valt ook meteen het contrast op tussen de makkelijk wegluisterende kant A en de ontdekkingstocht van kant B. Die blijft denk ik toch het beste hangen op lange termijn.

Al met al loont het weer om af en toe gewoon eens een LP aan te schaffen van je zuur verdiende geld. Doen!

avatar van aERodynamIC
4,5
Molemen25! schreef:
Al met al loont het weer om af en toe gewoon eens een LP aan te schaffen van je zuur verdiende geld. Doen!

Heel herkenbaar ja. Vaak stijgt mijn waardering net even meer. Ongetwijfeld omdat je er wat meer intens mee bezig bent.

Dit album is voorlopig nog mijn nummer 1 over 2019.

4,5
Net als laatste jaar, erg fijn met het zonnetje.

avatar van deric raven
4,5
Kaoru Ishibashi is de naam achter het eenmansproject Kishi Bashi. Deze uit Seattle afkomstige multi – instrumentalist met Japanse voorouders weet al voor de vierde keer te betoveren. Omoiyari bevat schone kleine folky luisterliedjes. De albumtitel is vrij vertaald een Japanse benaming voor klantenwinning, waarbij de behoefte van de consument, hier dus de luisteraar centraal staat. Je talenten tot inlevingsvermogen te gebruiken om er samen beter door te worden. Blijkbaar ervaart de muzikant een dringende behoefte aan kennisoverdracht om anderen te verbreden in hun levensbeleving. Zo klinkt het allemaal erg spiritueel en New Age gericht, maar er moet hier eerder gedacht worden aan de invulling gezien vanuit een andere cultuur. Noem het een zelfsprekende overdracht van generatie op generatie van de kernbegrippen waarden en respect. Iets wat hier in Nederland krampachtig gepoogd wordt ook te idealiseren, en daar in Japan nog steeds hoog aangeschreven staat. Hierdoor ga je anders kijken naar de met wierrook benevelde singer- songwriter droomplaat.

Het is een typerende Westerse kleine liedjesplaat, maar dan wel benaderd vanuit het Oosterse gedachtengoed. Naast de sprankelende gitaar is er ook meer ruimte voor een breder assortiment aan instrumenten. Ishibashi kan zich ook aardig redden met prachtig vioolspel, en verder krijgt hij hulp van Mike Savino op bas en banjo, en Nick Ogawa voor de stemmige cello, die het een orkestraal tintje geeft. De hoge zangpartijen sluiten aan bij de baanbrekende indiefolkplaten van Bon Iver, Red House Painters en Great Lake Swimmers. Ook hier overheerst het backpackers gevoel van een te zijn met de natuur. Een vorm van avonturisme waarbij vaak gepoogd wordt om met jezelf in het reine te komen. Bezinning die ook treffend centraal staat in de cult movie Into The Wild. Song For You is met het fluitend gedeelte het toegankelijke prijsnummer, welke vreemd genoeg niet als single is gepresenteerd. Prachtig qua opbouw met een rockende gitaar die er een aangename eighties flow aan weet te geven.

In de vorm van verhaaltjes weet hij zijn kijk op de wereld te benadrukken. Het begint in eerste instantie met een kinderlijk sprookje, waarin de nodige symboliek verwerkt zit, die een duidelijke kijk op het hedendaagse leven geeft. Op bijna traditionele wijze weet hij hierin een grotere boodschap te verwerken. Het is tevens de soundtrack bij de gelijknamige film die Ishibashi heeft afgerond, waarbij de Japans Amerikaanse gemeenschap centraal staat tijdens de Tweede Wereldoorlog. Immigranten die uiteindelijk hun bestaan moeten opbouwen in dit nieuwe thuisland. Het onschuldig gevangenneming en de impact die dit heeft gehad, bij een volk welke zich niet kon uiten. In dit tijdperk hoorde je niet over je emoties te praten. Psychische hulp ontbrak, waardoor het getekende littekens op de ziel achterlaten, die nooit verwerkt werden. Nog steeds terug te koppelen naar het heden, waar soldaten een innerlijke strijd voeren met posttraumatische stressstoornissen, opgelopen tijdens oorlogen.

Penny Rabbit and Summer Bear laat zich gemakkelijk herleiden tot een ontmoeting tussen twee personen die beiden een andere cultuurbeleving en geloofsovertuiging hebben. Nadrukkelijk komt hier het verlangen naar wederzijdse acceptatie naar boven in een maatschappij waarbij iedereen gelijk is. Het hier op aansluitende F Delano benoemd de machtsstrijd tussen wereldleiders. Eigenlijk geven deze eerste twee tracks een perfecte samenvatting weer van waar het om draait. Thema’s die gedurende Omoiyari blijven terug komen. Ondanks het duidelijke standpunt is het zeker geen aanvallende plaat geworden, integendeel. Hoopvol wordt er uitgekeken naar een vredige samenleving, waarbij er vanuit de kern gewerkt dient te worden. Dicht bij jezelf. Door de luchtige wijze waarmee het gepresenteerd wordt geeft Ishibashi de luisteraar de regie in eigen handen. Bij de een zal het lekker wegluisteren als een zomerse plaat met pakkende refreintjes, terwijl iemand anders juist meer waarde hecht aan de teksten. Hiermee speelt de uitvoerder dus in op de behoeftes van de consument, en is het geslaagd terug te voeren tot het begrip Omoiyari.

Kishi Bashi - Omoiyari | Pop | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van dynamo d
4,5
Alleen het album Sonderlust ken ik nog niet maar Omoiyari is het derde album van Kishi Bashi dat ik in bezit heb en vandaag herhaaldelijk heb opgezet. Tot nu toe zijn verreweg mooiste album met het ene pareltje na het andere. Omoiyari bevat een boodschap die gaat over het leren van de lessen uit geschiedenis van intolerantie in de (Amerikaanse) samenleving, en de sociaal-politiek sfeer in hedendaags USA. Omoiyari is een Japanse woord, dat lastig te vertalen is zoals Kishi Bashi stelt, maar het komt in de buurt van empathie, compassie en wederzijds begrip om intolerantie en angst te kunnen overwinnen.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:19 uur

geplaatst: vandaag om 13:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.