Talk Talk - The Colour of Spring (1986)

Tja ieder zijn smaak maar eigenlijk was de band na The Colour Of Spring voor mij voltooid verleden tijd.
Hoewel ik diverse pogingen gewaagd heb om bijvoorbeeld een klik te krijgen met een plaat als Spirit Of Eden ( staat hier in de kast te verstoffen).
Inderdaad deed de band met Spirit Of Eden iets waar ze 100% achter stonden, enkel was de platenmaatschappij hier niet zo blij mee.
Ik vind het ook heel moedig dat Talk Talk deze stap durfde te zetten en wat je zegt, Cameleon Day was hier al een voorbode van.
Maar Jazz & Avant Garde pfff.. niet mijn ding, je moet ervan houden.

Dat kan hoor Frank.
Ik begrijp best dat het vervolg niet voor iedereen bevredigend is.
Het is (nogmaals) een drastisch sprongetje.

Ik ben ook niet zo van Jazz en Avant Garde, maar dat vind ik van TT's platen niet zo. Er zit ms een vleugje jazzyness in bv maar zeker geen hardcore Jazz of zoiets..dat zou me op de zenuwen werken. Ze zetten vooral een heel fijne sfeer neer en muzikaal ook interessant.

De Avant-Garde en Jazz zit er met name op Laughing Stock en Hollis zijn soloplaat wel enigzins in, maar is geen hoofdmoot.
Het is de som der delen, en het is vooral mooi dat de lading en emotie er gewoon is.
Ik vind het denk ik naast The Beatles en mogelijk Radiohead een fascinerende ontwikkeling, die ook echt overeind blijft.
Met zoveel passie en liefde gemaakt.
Maar natuurlijk is The Colour Of Spring een topper van jewelste.
Dit is kwalitatief zo sterk.
Maar nogmaals, je hoort hier al dat er veranderingen op stapel staan.

Dit album is vooral zo goed omdat het album hierna beter is. En dat het album hierna beter zou worden hebben ze in dit album subliem door laten schemeren. Dat maakt dit album onovertroffen.

Was een b-kantje van 'Life's What You Make It'.

talk talk: 'it's getting late in the evening'

Fenomenaal nummer! IGLitE had, als ik het goed heb, op dit album moeten komen. Als afsluiter kant A of opener van kant B. Dat is er niet van gekomen, omdat het niet zou passen.

Ik kwam hem tegen via de vreemde verbinding van Steven Wilsons onvolprezen Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase. (2015) en toen zag ik dat het nummer op Talk Talk - ASides BeSides (1998) stond. En je hebt helemaal gelijk. Fenomenaal en ook één van die overgangsnummers naar de latere periode.

Helemaal eens. Had niet misstaan op het album.
Prachtig nummer, die net als Chameleon Day al laat doorschemeren welke kant het op zou gaan.

Zojuist de LP mogen ontvangen van mijn vriendin als cadeau, die is goed opgevoed zeg...
Nu ik het album op het warme geluid van vinyl beluister zit ik te twijfelen om mijn beoordeling bij te schroeven naar 4,5.
En een eervolle vermelding voor het slotnummer mag hier niet ontbreken, één van de mooiste nummertjes aller tijden (dat is toch niet misselijk).

Precies! Ook heel mooi hoe de verstilde klanken van Chameleon Day overgaan in Time It's Time. Beide nummers vormen daarmee een fabuleus slotakkoord van een even fabuleus album.

Eindelijk dit album in huis. Schandalig dat ik 'm alleen als mp3 had. Wat een klasse. Alles is top!
Spirit of Eden vind ik ook goed maar deze is - zoals velen met mij denk ik - toegankelijker en zal ik eerder opzetten.
Denk dat ik 'm in mijn top 10 moet gaan zetten, maar wat moet er dan uit

dEUS natuurlijk!

No way.....maar begrijp jou wel als ik naaar jouw top 10 kijk
Neen, ik denk dat ik Graceland op de 11e plaats ga zetten

Ook een goede keus. Ik zet dit album ook maar weer eens op en verhoog mijn waardering naar 4 sterren.

Waar de Mumeladder goed voor is. "Happiness Is Easy" is pure klasse.

Ik heb deze plaat ook recent ontdekt door MuMe, ontzettend mooi nummer inderdaad. Het hele album is sowieso pure klasse.

I Don't Believe in You ook al ontdekt?

Het hele album is van een wonderlijke schoonheid.

Nee, nog niet. Zal wel nog voorbijkomen in het spelletje zeker.

Daar zou ik niet op wachten....

Geen idee, ik volg die spelletjes niet, maar is gewoon een heel goed nummer net als Happiness Is Easy, maar ook Time It's Time. Deze plaat is gewoon ronduit steengoed, dus mag je in zijn geheel niet missen, lijkt me.

Hoogtepunt uit de 80's. Dit klopt helemaal.
Spirit Of Eden eigenlijk ook nog even meepakken dan. Ook een masterpiece en mij nog dierbaarder.
Laughing Stock is anders, maar eenmaal doorgrond, ook een parel.

Spirit of Eden heeft me nog steeds niet zo te pakken als dit album. Ga het bij het eitje vanochtend nog eens proberen.
The Colour of Spring is zo top voor mij dat ik mijn favoriete nummers eruit moet halen want wissel elke keer van gedachte. Nu staan April 5th en Chameleon Day aangevinkt.... deze nummers schurken m.i. ook weer een beetje richting SoE Michel .... wie weet ?

Wat mij betreft zijn de 1e twee albums niet echt mijn ding. Nummer 3, 4 en 5 absolute muziekgeschiedenis. April 5th is zo meeslepend mooi. Daarnaast is het tweeluik 'I believe in you' en de ontkenning ervan van van een onovertroffen klasse.

April 5th is idd geweldig! Maar dat heb ik met al de nummers op dit album.
Kom mijn luisterstoel niet uit want draai zijn opvolger Spirit of Eden. Hemeltje wat heb ik die ondergewaardeerd ; ga ik verhogen !
En toch ook maar eens Laughing Stock aanschaffen.

wanneer komt Living in another world in de top 2000? Schande dat dit nummer er nog nooit in heeft gestaan. Waarschijnlijk een vergeten parel

Misschien is het juist wel een eer om niet in de Top 2000 te staan !

Zou K3 en Frans Bauer daar ook zo over denken

HansVon:Voor mij is dit album ook wel meer dan jeugdsentiment. Nog goede herinneringen aan hun optreden op Werchter ergens in de tachtiger jaren. Ietwat afstandelijke maar toch sympathieke jongens die het vooral om de muziek ging en een broertje dood hadden aan de heisa eromheen. Ik vond dit album destijds ook sprongen vooruit t.o.v. de voorganger, voornamelijk vanwege de arrangementen waarmee ze hier volledig ontkwamen aan de kwalificatie van 'synthipop'. Toch heb ik bij dit album minder de missiedrang om het ook de huidige generaties onder de neus te willen duwen. Zoals ik dat b.v. wel heb bij 'Tin drum' van Japan; een schande dat de huidige generatie gemiddeld geen kennis heeft van dat geweldige, stijlvolle kunstwerk. 'The Colour of spring' is dan maar 'gewoon' een zeer aangenaam, goed gemaakt album -in een unieke stijl, dat wel.

Eind vorig jaar/begin dit jaar dit album ontdekt en ik was helemaal lyrisch. 5* en een plek in mijn top 10. Driekwart jaar later weer eens opgezet en het heeft echt totaal niet in kracht ingeboet. Wat een plaat! Nu op nummer 3 in mijn top 10 gezet. Ik ken echt geen band/artiest die hier ook maar enigszins op lijkt. Unieke sfeer en klanken. Een gemis voor de muziekwereld dat Mark Hollis zich heeft teruggetrokken. Zou dit graag een keer live willen aanschouwen.

Dat kan middels de hier al vaak geciteerde uitstekende live dvd van hun concert in Montreux anno 1986.