Een album voor rustige gelegenheden of voor als je weinig anders rond je hoofd kunt verdragen. Na enige omzwervingen, tijdelijk wonen in een soort van woongemeenschap/sekte en daar weer opstappen, was Jon Bryant klaar om aan een nieuw album te beginnen. Een album dat stil staat bij deze omzwervingen. Een conceptalbum is een te groot woord, maar thematisch zit het dicht bij elkaar.
Als er in de meeste nummers geen basis was gelegd door een drummer die rustig door mept, zou Cult Classic gevuld zijn met alleen maar dromerige muziek, die door de kamer zweeft. Ik kan me zelfs voorstellen dat het goed mediteren op deze muziek is. Het soort dat je kan meevoeren naar elders. In het nummer waar de drums niet aan zijn toegevoegd blijft alleen een gevoel zacht als zijde over.
Nu besef ik dat het bovenstaande klinkt alsof Cult Classic een saai album is, maar dat is het niet. Wie zich onderdompelt in deze muziek, gaat mee op avontuur. Wordt gewiegd, ligt in een warm bad, wordt gestreeld. De voorwaarde om dit te ondergaan is wel dat je moet luisteren. Wie dat niet doet, hoort niets dan zachte muziek op de achtergrond. Wat in sommige gevallen ook prima is natuurlijk. Niet aan te bevelen, want je mist dan zoveel moois. Een speciaal album.
Voor nu 3,5 *. Ik sluit niet uit dat Cult Classic nog gaat groeien. Voor wie een referentie nodig heeft, City & Colours 'If I should Go Before You', is een heel goed voorbeeld.
Dit is een bewerking van een Engelstalige post op
WoNoBloG.