De Britten hebben een gevoel van humor waarin de nodige zelfspot verborgen zit. Vaak staat hierin het leven van de gewone man centraal, en weten ze het op een gentlemen achtige manier te verpakken. Veel minder plat dan hun Amerikaanse variant, met goed doordachte grappen. Zelfs bij de als maar voortdurende Brexit klucht is er in het parlement ruimte voor een lolletje. Juist de typische zelfspot getuigd van een hardheid die te relativeren is in het dagelijkse leven.
Ook in de muziek zijn er tig voorbeelden te vinden die dit op een aangename manier weten te combineren, zo waren de heren van The Kinks, Madness, Pulp, Kaizer Chiefs en Blur daar meester in. Het uit Coventry afkomstige FEET bezit die kwaliteit (nog) niet, ondanks de geslaagde parodie op het kenmerkende Engelse ontbijt, welke centraal staat op de albumhoes van What’s Inside Is More Than Just Ham. De hamvraag is (om maar in het flauwe thema te blijven) of FEET een goede plaat heeft afgeleverd?
Natuurlijk hebben ze dat! Al is deze op geen enkel vlak origineel te noemen. Zelf gun ik elke band de kans om hun eigenheid te bewijzen. Iedereen is beïnvloed door andere acts, het mooie is om hiermee aan de slag te gaan om te komen tot een eigen sound. FEET heeft op dat vlak totaal geen moeite genomen. Nogmaals, ik vermijd het liever, maar ik kan niet anders dan concluderen dat dit wel een behoorlijke rip-off van Blur is. We gaan terug naar 1995, en we draaien de albums Parklife en The Great Escape helemaal grijs.
Wat is het hilarisch om Blur niet te noemen bij de grote voorbeelden en interesses. Frontman Jeep ademt in alles Damon Albarn uit. Ik verwacht zelfs dat hun voeten hetzelfde zullen ruiken. Ook de achtergrondkoortjes zijn letterlijk en figuurlijk geknipt en geplakt. Met moeite kan ik dit gegeven los laten. En toch staat er dus geen slechte song op de plaat. Het is allemaal zo strak, catchy en punky, en het luistert heerlijk weg. Met net een tikkeltje steviger rockwerk wordt een poging ondernomen om er een eigen draai aan te geven, maar ze raken hierdoor alleen meer verstrikt in hun eigen camouflagenet.
Laten we reëel zijn, er is buiten de Britpop wel wat ruimte voor retro dansinvloeden in de discosong Ad Blue. De veelzijdigheid die op de plaat vrijwel ontbreekt, is er dus wel. Zo sterk zijn bassist Oli en drummer Hookings op elkaar ingespeeld. Die basis staat hier absoluut als een huis. English Weather heeft het dromerige van de Madchester rage, en bij Axe Man is ergens de funkende postpunk uit de jaren tachtig terug te vinden. Het zal in het thuisland met gemak de nieuwe hype kunnen worden, maar hier ligt What’s Inside Is More Than Just Ham wat zwaar en ongezouten op de maag. Geef de peper even door alstublieft.
FEET - What's Inside Is More Than Just Ham | Rock | Written in Music - writteninmusic.com