I-f - Mixed Up in The Hague Vol. 1 (2000)

deze briljante mix cd mist de artiesten: er staan alleen titelnamen...

Hij was verkeerd ingevoerd (als "normaal" album). Dan worden er geen artiesten getoond.

Geweldige mix-cd is dit, lang geleden gehoord. Alle foute, sleazy dancemuziek staat er op. Jaren ´80 electro, disco, italo e.d.

Zie ook: Morgan Geist´s "Unclassics" cd. Zelfde laken een pak.

Geweldig om te zien dat deze CD zulke hoge cijfers krijgt

Interr-Ference, The Hagues trouwste dj/ mixer van verschillende elektronische dance stijlen.
In deze mix weet hij komaf te maken met de onkennis over de Italo/ Disco stijl. Voor mij blijft hij erg minimalistisch binnen de stijl en dat maakt de mix erg aangenaam.

We horen soms ook invloeden van elektro en house dat natuurlijk niet los te koppelen is van deze stijl. I-F toont hier duidelijkd dat hij nog meer in petto heeft buiten zijn pseudoniemen zoals Beverly Hills 808303 waar hij knalle acidhouse maakt of parallax corporation.

Erg knappe mix die niet alleen getuigd van een goede platenkennis maar eveneens van een goede mixtechniek.

Een nummer als 'Robot Systematic' vind ik briljant in deze mix.

Op www.flexx.be kan je een aantal italo mixen downloaden en beluisteren bij 'Mixes'.
Hier vind je mixen van onder andere Brian Chinetti (orgue electronique) en Dj Diepvries. Twee enorme aanraders vind ik: van Brian Chinetti: Night at Chinetti's penthouse en van Dj Diepvries: Tenebre.
Aanrader voor jou, Brooklyn. Ik voel dat onze passies dicht bij elkaar aanliggen.

Ben 'm nu voor het eerst aan het beluisteren. Ik kende I-F's 'Fucking Consumer' al (een goede plaat) maar die italodisco is toch iets helemaal anders, en een vrij nieuw genre voor mij. Maar het valt me 100% mee. Wat een heerlijk, positief plaatje!

Mixed Up in The Hague begint minimalistisch, maar geeft al wat hints van wat ons te wachten staat. Vanaf track 3 gaat het los en vliegen de disco-klassiekers in een hoog tempo om je oren. Daar ligt dan ook meteen een van de gevaren, klinkt het met al die oude discoplaten achter elkaar niet te gedateerd? En dan staat Kraftwerk er ook nog eens tussen, het bekendste voorbeeld van stoffige electro. I-F weet het op zo'n manier te mixen dat het oubollige karakter verscholen blijft en er er een fris house-tintje bijkomt. Ook weet hij wanneer een nummer leuk genoeg is geweest. Nummers als Super Shuffle zullen snel vervelen, maar in deze vorm (volgens de informatie hierboven duurt hij 1 minuut en 49 seconden) is het genieten. De plaat blijft maar voort denderen op hetzelfde ritme, maar verveelt geen moment. Het meest op dreef is I-F vanaf Kraftwerk. Hoe hij het gehijg op Tour de France door laat gaan in Super Shuffle is fantastisch en betere italo-disco dan Mr. Flagio's Take a Chance ken ik niet.

Mixed Up in The Hague is genieten van de lekkerste cheesy disco en electro. Heel knap dat dit niet gedateerd klinkt of enig moment gaat vervelen.

Ik vind dat een van de leukste nummers nèt voor Kraftwerk komt. Love Explosion van Alden Tyrell, wat een heerlijke lo-fi electroplaat.

Is deze nog ergens te koop?

Holla wil hem wel verkopen denk ik

0,5 Holla
geplaatst: 17 november, stem was: 5,0

Zag toevallig dat hij mooi hoog gewaardeerd stond in Nederland. Stond op dat moment vrij open voor andere muziekstijlen dan die ik normaal gesproken beluister. Ik geloof dat ik een aantal CD's die hoog stonden in de Nederlandse lijst destijds gepakt heb en beluisterd heb. Ze stonden me totaal niet aan, zo ook deze plaat. Het is gewoon niet mijn ding, en ik heb eerlijk gezegd op geen enkel punt echt kunnen genieten hiervan. Dus was het mijn keuze om een 0.5 te geven.

Overigens was dat overgaan op 5.0 een moment waarop ik eerst keek naar wat ik uberhaupt ooit zo'n laag cijfer heb gegeven als een 0.5. Ik vroeg me af hoeveel effect het had op het gemiddelde en bekeek wat het zou doen mocht ik het een 5.0 hebben gegeven, pure nieuwsgierigheid van mijn kant dus

Ik hoop dat mijn uitleg nu duidelijk is, heb er zelf altijd een hekel aan als mensen lage cijfers geven zonder daar een uitleg bij te geven .

Het was vooral die verlaging die me opviel. Ik snap, gezien je top-10, heel goed dat dit niet je ding kan zijn.

De gedachte achter de verlaging snap ik . Die heb ik dus hierbij toegelicht.

Jammer dat het mijn ding niet was, maar het opent mijn ogen wel dat ik dus toch echt niet alles vet vind.

Wat staat je eigenlijk zo tegen aan deze muziek?

In muziek zoek ik toch altijd graag naar een boodschap of verhaal. Bij het genre Hiphop, wat mijn favoriete genre is, kom je dit vaak in poëtische vorm tegen. Ik ben zelf ook een rasechte poëet, en geniet van mijn beeldspraak. Wanneer ik dan iets tegenkom wat gemaakt is voor de club of ''de straten'' , dan kan ik vaak nog wel genieten van de lyrics of de bangende beat en zijn structuur. Maar ik denk dat ik dit vooral door het missen van een boodschap of verhaal niets vind.

Betekent dat dat je instrumentale muziek (niet dat dit allemaal instrumentaal is maar wel een groot deel) per definitie niks vindt?

Ik vraag het ook omdat een 0,5 echt het allerlaagste cijfer is. Oftewel: je vindt dit regelrechte troep (althans, zo interpreteer ik het. Da's nog een stapje verder dan "niet mijn ding".

Een 0,5 is voor mij toch echt ''totaal niet van genoten''. Ik vind instrumentale muziek niet altijd niks, maar wel heel erg vaak niks.

Dan kan je net zo goed een luisterboek opzetten dus. Vrij bijzonder.

Leuk dat je dit aanhaalt , toevallig net een album afgeluisterd wat als 1 verhaal verbonden is door middel van een geschreven screenplay en korte filmpjes tussendoor. Bijzondere ervaring!

Overigens wanneer ik gewoon iets wil luisteren zonder naar de teksten te luisteren hoor ik graag nog altijd een ''flow'' zoals bij Rap natuurlijk zo is. Gewoon iets instrumentaals is zelden genoeg, alhoewel bepaalde Jazzy muziek of emotionele muziek me soms wel dunkt.

Het origineel van Mr. Flagio's Take a Chance:

YouTube - Material - Take A Chance

Het was even zoeken naar dit album, maar uiteindelijk is het de zoektocht meer dan waard geweest. Erg vet gedaan dit.
Strakke disco mix. Ik ken niet alle tracks, maar naast klassiekers als The Chase en Spacerwoman valt er genoeg te ontdekken / beleven. Knappe ook van dit album is dat je heerlijk in het disco sfeertje van half jaren 80 waant.

Het is mij een raadsel waarom dit zo hoog scoort. Je zou bijna gaan denken dat electronica nooit verder is gekomen dan Moroder en Kraftwerk.

Niet zo gek als I-F alleen maar nummers uit die tijd selecteert. Volgens mij deels het idee achter deze mix, een snapshot van de beginjaren van electro disco. Dat ie dan uit die tijd een geweldige selectie maakt en dat ook nog eens goed in elkaar mixt, maakt het voor mij een hele dikke 4,5*.