menu

De Lorians - De Lorians (2019)

mijn stem
3,88 (8)
8 stemmen

Japan
Rock / Jazz
Label: Beyond Beyond is Beyond

  1. Daytona (6:14)
  2. Magso (3:59)
  3. A Ship of Mental Health (5:21)
  4. (P)entangle *
  5. Gomata (2:01)
  6. Roccotsu (3:29)
  7. Himalia (3:06)
  8. Daytona [Reprise] (0:34)
  9. Toumai (7:19)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 32:03
zoeken in:
avatar van Maartenn
Maartenn (crew)
Als crew heb je als privilege dat je nieuwe releases die je anders zouden ontgaan soms voorbij ziet komen als ze worden toegevoegd. Zo ook deze. De De Lorians omschrijven zichzelf als freak music family are a bunch of long-haired Japanese twenty-somethings playing Zappa-loving Canterbury-inspired blissed-out spiritual jazz rippers. De eerste track die is te beluisteren via Bandcamp en Spotify doet inderdaad erg aan Zappa denken. Ik heb de plaat in de preorder!

Mijn dank is groot DjFrankie

avatar van DjFrankie
DjFrankie (moderator)
Dank je Maartenn. Wellicht ook interessant voor freakey

avatar van Maartenn
Maartenn (crew)
Oh zeker is dit ook wat voor freakey. En zoppo en Stalin zijn vast ook geïnteresseerd!

avatar van freakey
thx for the tip guys!

avatar van Teunnis
Ik hoorde A Ship of Mental Health en dat is echt precies Zappa. Sterker nog, ik zat te twijfelen of het niet gewoon een opgegraven Zappa-nummer was. Maar zo te horen zijn het Japanse twintigers Hier ga ik snel achteraan!

avatar van Barney Rubble
Klinkt interessant.

avatar van freakey
De cd is binnen...

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: De Lorians - De Lorians - dekrentenuitdepop.blogspot.com

De Lorians - De Lorians
De Lorians smeedt op fascinerende wijze invloeden uit de jazzrock, progrock en psychedelica aan elkaar op een album dat maar blijft verbazen

Japanse bands houden over het algemeen wel van wat experiment in hun muziek en dat is niet anders op het debuut van het uit Tokyo afkomstige De Lorians. De jonge Japanners gaan aan de haal met invloeden uit de Canterbury scene en Frank Zappa en smeden op weergaloze wijze invloeden uit de jazzrock, progrock en psychedelica aan elkaar. De muziek van de Japanse band is volledig instrumentaal en springt op het eerste gehoor van de hak op de tak. Langzaam maar zeker vallen er echter steeds meer puzzelstukjes in elkaar. Het debuut van De Lorians slurpt energie, maar geeft misschien nog wel meer energie. Buitengewoon fascinerend album.

De Lorians is een band uit Tokyo en het is een band die een krankzinnig maar ook waanzinnig debuut heeft afgeleverd. Het titelloze debuut van de Japanse band is ruim een half uur lang totaal ongrijpbaar, maar ook zo interessant dat je al snel geen noot wilt missen.

Het avontuurlijke geluid van de band bestaat uit gelijke delen jazzrock, progrock en psychedelica en wordt op smaak gebracht met experimentele rock en een subtiel Japans tintje.

De Japanners hebben een volledig instrumentaal debuut afgeleverd, dat je acht tracks lang op het puntje van je stoel houdt. De jonge Japanse honden hebben goed geluisterd naar bands uit de Britse Canterbury scene van de late jaren 60 en vroege jaren 70 als Soft Machine en Caravan, maar zijn ook hoorbaar geinspireerd door het omvangrijke oeuvre van Frank Zappa.

Het geluid van De Lorians wordt gedomineerd door prachtig solerende gitaren, een avontuurlijke ritmesectie en een hoofdrol voor de saxofoon, maar de Japanse band experimenteert er ook driftig op los met flink wat keyboards, een didgeridoo en de theremin. Zeker in de uptempo passages schuift de band flink op richting de jazzrock uit de jaren 70, maar in een paar noten kom je ook zomaar uit bij de progrock of psychedelica uit dezelfde periode.

Ik ben normaal gesproken niet zo gek op volledig instrumentale muziek, maar op het debuut van De Lorians gebeurt zoveel dat het maar goed is dat er geen zang opduikt in het al zo volle geluid van de band.

De muziek van de Japanse band is hier en daar totaal ongrijpbaar, maar het is ook muziek die de fantasie stevig prikkelt en die goed is voor mooie beelden op het netvlies en zomaar de soundtrack bij een experimentele 70s film had kunnen zijn. Het is bovendien muziek die nog heel lang nieuwe dingen laat horen, waardoor het album steeds weer verrast.

In de Britse Canterbury scene uit de late jaren 60 en vroege jaren 70 werd al driftig geëxperimenteerd met een mix van jazzrock, progrock en psychedelica en De Lorians borduurt hier vrolijk op voort. De band omschrijft zichzelf als “a bunch of long-haired Japanese twenty-somethings playing Zappa-loving Canterbury-inspired blissed-out spiritual jazz rippers” en slaat hiermee de spijker op de kop.

Het is knap hoe de band eclectische passages afwisselt met meer ingetogen passages, die vervolgens weer kunnen exploderen in een kakafonie van geluid. Als alle energie na een half uur pieken wegvloeit ben je blij dat het even stil is, maar vervolgens verlang je toch weer snel naar de fascinerende klanken van de Japanse band.

Muziekliefhebbers met een allergie voor jazzrock of progrock kunnen de Japanse energiebom waarschijnlijk niet verdragen, maar voor de rest van ons is het debuut van De Lorians op een of andere manier toch toegankelijker dan het bovenstaande mogelijk suggereert. Bijzonder album, dat is zeker. Erwin Zijleman

avatar van Don Cappuccino
4,0
Als je mij had verteld dat dit een verloren progrockalbum was uit 1972, had ik je geloofd. In de muziek is namelijk geen enkel spoor van hedendaagse muziek te vinden, de productie is namelijk ook heel erg jaren '70, een beetje stof erboven op. Dit is een pure ode aan jazzy progrock en de Canterbury-stroming waar het spelplezier van afdruipt. In een half uur wordt er dan ook een niet heel erg originele, maar wel dynamische plaat neergezet. Vooral de manier waarop de melodieën in elkaar verweven zijn is extreem Zappa, vooral op A Ship of Mental Health, waarbij het motief na één beluistering al behoorlijk in mijn hoofd bleef hangen. Ook komen Canterbury-(gerelateerde) bands als Soft Machine, Caravan en Supersister sterk bij mij naar voren tijdens dit album. Ik word hier in ieder geval ontzettend blij van, lijkt me ook heel gaaf om live te zien.

avatar van HammerHead
3,5
Totaal gebiologeerd door de fantastische hoes heb ik 'blind' een vinylexemplaar aangeschaft. Tof albumpje ook wel, erg Zappa, geen meesterwerk, maar degelijk en toch vrij avontuurlijk.

De vinylversie bevat ook nog een extra nummer, (P)entangle, als afsluiter van de A-kant.

avatar van Stalin
Toevallig een tijd geleden als eens ontdekt via het Steve Hoffman forum, door een topic over jazz releases.

Japanners maken sowieso wel fijne jazz, de moeite waard voor liefhebbers van dit soort werk om daar eens dieper in te duiken.

Een aanrader voor wat betreft Japanse jazz is de verzamelaar J Jazz – Deep Modern Jazz from Japan 1969-1984.

Ik kom er overigens net achter dat er onlangs ook een deel 2 is uitgekomen van die J Jazz verzamelaar. Meteen maar even beluisteren dus.

avatar van Mssr Renard
3,5
Deze plaat is mij volledig ontgaan, maar 'beter laat dan nooit' staat deze nu op. Wel via Spotify, maar dat mag best.

Je hoort direct het Canterbury-sausje die over de muziek is gegoten. En tevens de retrosound en wat stoffige productie. Ik vind de drumsound niet erg mooi, storend zelfs. Die snaredrum lijkt nergens op. Verder vind ik het wel erg lekker.

Voor liefhebbers, check ook eens Amoeba Split en The Winstons, ook twee (onbekende) relatief nieuwe adepten van het Canterbury-genre.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:43 uur

geplaatst: vandaag om 10:43 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.