menu

Brittany Howard - Jaime (2019)

mijn stem
3,39 (52)
52 stemmen

Verenigde Staten
Blues / Rock
Label: ATO

  1. History Repeats (3:04)
  2. He Loves Me (2:31)
  3. Georgia (3:18)
  4. Stay High (3:11)
  5. Tomorrow (3:13)
  6. Short and Sweet (3:44)
  7. 13th Century Metal (4:47)
  8. Baby (2:26)
  9. Goat Head (3:12)
  10. Presence (2:46)
  11. Run to Me (3:04)
totale tijdsduur: 35:16
zoeken in:
avatar van VladTheImpaler
Voor mij toch enigszins verrassende move van Brittany om solo te gaan. Tot nu toe zijn er twee nummers al uit; History Repeats en Stay High. Afgaande op deze twee nummers lijkt de muziek niet zoveel te verschillen dan die van Alabama Shakes, alleen met wat minder rock invloeden en iets meer soul. Vooral Stay High vind ik een erg mooi nummer.

Brittany Howard - History Repeats (Official Audio) - YouTube

Brittany Howard - Stay High (Official Video) - YouTube

avatar van NotFadeAway
4,0
Wil diegene die de eerste stem van slechts 2 sterren heeft uitgedeeld even de poep uit zijn of haar oren halen?

Dit is een geweldig album. Van een (muzikaal) totaal ander kaliber dan Alabama Shakes. Zoek dit eerder in de hoek van Prince, D'Angelo, Anderson.Paak. Maar wat een heerlijke eigenzinnige plaat (in zowel tekst als muziek) heeft dit opgeleverd. Broeierige soul en R&B, opzwepende funk en alles er tussenin. En dan ineens, op de helft van de plaat, een intiem en akoestisch nummer, Short and Sweet. Prachtig. Over die strot van Brittany is denk ik al genoeg gezegd in het verleden. Zingen kan ze.

Achtergrondinfo bij een aantal van de nummers in de Volkskrant: Privacy settings - volkskrant.nl

avatar van Venceremos
2,0
NotFadeAway schreef:
Wil diegene die de eerste stem van slechts 2 sterren heeft uitgedeeld even de poep uit zijn of haar oren halen?


Aan mijn wattenstaafje zat slechts oorsmeer vanmiddag. Een doodvermoeiend bij vlagen a-melodieus album waarbij ik met moeite de eindstreep heb gehaald. Er gebeurt veel te veel en tegelijkertijd niets, muzikale poeha met dat geschreeuw van we're all brothers 'n sisters" in het nog wel lekker beginnend 13th Century Metal, als dieptepunt.

avatar van Supersid
2,0
Dat was / ben ik. Vencemeros vertelt op dat gebied al zeker geen onwaarheden. Ben met veel verwachtingen aan deze plaat begonnen & had ze al enkele weken in het vizier. Desondanks heb ik me geërgerd: het als "vermoeiend" ervaren van dit album is erg herkenbaar voor mij. Weinig ideeën (die me aanspreken), geen songs die me op welke manier ook raken. Ook ik heb mezelf naar het einde voelen slepen...

avatar van Ducoz
2,0
Ik sluit me 300% aan bij Supersid.

Ik krijg vooral het idee dat het een productioneel hoogstandje had moeten zijn. Alles is vol en veel. Gek genoeg moet ik een beetje aan Lizzo denken ook.. zonder dat ze echt met elkaar van doen hebben, maar even vol en over de top geproduceerd. Het stemgeluid van beide dames is ook nog veel vergend en uitputtend; stemacrobatiek dat veel te veel naar schreeuwen neigt.

4,5
NotFadeAway schreef:
Wil diegene die de eerste stem van slechts 2 sterren heeft uitgedeeld even de poep uit zijn of haar oren halen?


Mee eens

avatar van tonvanhoof
4,0
Ik ben behoorlijk omver geblazen door dit album, ik hou van de (schreeuw-)emotie in haar stem. Ja, ik word hier gelukkig van...

avatar van dafit
3,5
Alabama Shakes-zangeres Brittany Howard verschiet op haar eerste solo-album Jaime als een kameleon van kleur. Zo klinkt ze op Short and Sweet als Nina Simone, op Baby als D'Angelo en op 13th Century Metal schreeuwt ze als een dominee van de kansel dat we allemaal brothers and sisters zijn. Ook muzikaal vliegt het alle kanten op: van opzwepende funk (History Repeats), jazz, soul tot power ballads (Run to Me had zo van Prince kunnen zijn). Deze plaat is een afwisselende, enerverende, weinig subtiele roller coaster.

Hoogtepunt is single Stay High, waarop Howards stem prachtig de hoogte in schiet en begeleid wordt door gitaar, hobbelende drum en een bescheiden achtergrondkoortje. Hier is haar sound perfect in balans.

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Brittany Howard - Jaime - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Brittany Howard - Jaime
Brittany Howard maakt het je niet makkelijk op haar soloalbum, maar luister onbevangen en laat Alabama Shakes los en je hoort heel veel moois en bijzonders

Dodelijk vermoeiend vond ik het soloalbum van Alabama Shakes zangeres Brittany Howard bij de eerste beluisteringen, maar hoe vaker ik naar Jaime luister, hoe meer ik onder de indruk raak. Jaime is mijlenver verwijderd van de muziek van Alabama Shakes en verrast met een broeierige en avontuurlijke mix van onder andere soul, funk, jazz en R&B. Vergeleken met de muziek van haar band strijkt Brittany Howard af en toe flink tegen de haren in, maar er valt steeds meer op zijn plek en hoor ik af en toe zelfs wat van de genialiteit van Prince, die met een aantal tracks op het album uitstekend uit de voeten had gekund.

Ik was een maand of drie geleden erg nieuwsgierig naar het eerste soloalbum van Brittany Howard. De Amerikaanse zangeres maakte als frontvrouw van de band Alabama Shakes immers een onuitwisbare indruk met de albums Boys & Girls uit 2012 en Sound & Color uit 2015.

Ik ging er min of meer van uit dat Brittany Howard op haar soloalbum uit ongeveer hetzelfde vaatje zou tappen als met haar band en was voorbereid op een dampende porie tijdloze soul, blues en rock. Met Jaime leverde Brittany Howard drie maanden geleden echter een album af dan in vrijwel niets lijkt op de muziek van haar band.

Daar is natuurlijk niets mis mee, maar op een of andere manier klikte het niet tussen Jaime en mij. Ik heb het een paar keer geprobeerd met het album, maar vond het loodzwaar en dodelijk vermoeiend. Helemaal afschrijven kon ik het album echter niet en daarom kwam Jaime deze week toch weer uit de speakers, deels geïnspireerd door de hoge positie in een aantal aansprekende jaarlijstjes.

Ik vind Jaime nog altijd een zwaar en lastig album en ik verlang nog steeds naar een nieuw album van Alabama Shakes, maar ik heb inmiddels wel meer respect gekregen voor het eerste soloalbum van Brittany Howard. De titel van haar album verwijst naar haar zus Jaime, die op jonge leeftijd overleed. Jaime is een persoonlijk album vol leed en drama en het is een album dat in muzikaal opzicht het avontuur opzoekt.

Jaime van Brittany Howard kan, net als de albums van Alabama Shakes, een soulplaat worden genoemd, maar het is wel een moderne soulplaat die geen moment leunt op de muzikale erfenis van de groten in het genre. Brittany Howard overgiet de invloeden uit de soul met flink wat R&B, funk en jazz.

Vergeleken met de tijdloze songs van haar band is Jaime niet alleen veelzijdiger, maar ook complexer en avontuurlijker. De songs op het album zijn volgestopt met bijzondere wendingen en ook in vocaal opzicht zingt Brittany Howard een stuk minder rechttoe rechtaan dan op de albums van haar band.

Jaime is een lastig album wanneer je het constant vergelijkt met de twee prachtalbums van Alabama Shakes, maar komt tot leven wanneer je je er volledig voor open stelt. Sinds ik met andere oren naar het album luister hoor ik opeens flarden van de beste albums van D'Angelo, maar ik hoor ook heel veel van Prince, die zich voor een album als Jaime zeker niet zou hebben geschaamd.

Brittany Howard kan op Jaime alle kanten op. Na broeierige en nogal zwaar geproduceerde tracks vol invloeden uit de R&B, schuwt ze ook een spaarzaam gearrangeerde jazzy track die opschuift richting Nina Simone niet en zo weten bijna alle songs op het album te verrassen en te overtuigen.

Waarschijnlijk was ik veel enthousiaster over Jaime geweest als er een andere naam op het album had gestaan, waardoor ik met andere verwachtingen zou zijn begonnen aan het album. Het is gek dat het zo werkt, maar het is kennelijk zo. Sinds ik Jaime volledig los zie van Alabama Shakes, hoor ik iedere keer weer meer moois op het eerste soloalbum van Brittany Howard en begin ik eindelijk te horen wat een deel van de critici direct hoorde. Brittany Howard heeft met Jaime een spannend en hier en daar wat tegendraads solodebuut afgeleverd, dat veel respect afdwingt. Erwin Zijleman

avatar van remcodurez
Ik heb dit helemaal gemist. Alabama Shakes is volledig mijn ding en de stem van Brittany is een van de sterkste stemmen de laatste decennia.
Over het gehele album kan ik mijn zeg niet doen aangezien ik nog maar slechts enkele nummers beluisterd heb. Stay High en Georgia zijn sowieso al geweldige nummers, maar wat ze op Short and Sweet laat horen is wat stem betreft fenomenaal. Er is maar één zangeres die dit haar voorgedaan heeft met name Nina Simone. En als ik deze vergelijking kan/wil maken, heb ik genoeg gezegd en mogen de teksten/muziek nog zwak zijn, maar dan heb je mijn aandacht!

Gast
geplaatst: vandaag om 20:38 uur

geplaatst: vandaag om 20:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.