Ilse DeLange - Gravel & Dust (2019)

Had liever een nieuw album van The Common Linnets gehad, maar ik ben hier ook wel een beetje benieuwd naar. Dit schijnt haar meest roots/country-achtige album te zijn sinds haar debuut uit 1998. De titeltrack vind ik in ieder geval best aardig, hoewel wat aan de saaie kant:

Gravel & Dust

Klinkt allemaal behoorlijk depri als ik het zo lees.

Country & Western zijn nu eenmaal geen dijenkletsers. Maar ingetogen met een mooie tekst.
Ja smaken verschillen nu eenmaal.
Ik vind het een heel mooi nummer en goed gezongen.
Kan niet wachten totdat zij dit op Tuckervile zingt.

Zou de albumtitel een variatie zijn op Spingsteen's "Devils & Dust"? En ligt de muziek dan ook in die lijn? Ik zal het album hiervoor moeten beluisteren, wat ik wellicht ook ga doen.

De twee vrij gegeven nummer klinken fijn en zitten behoorlijk in de country hoek. De glasheldere productie valt ook op. Als de rest ook zo goed is koop ik het album fysiek.

Ik zag eerder op tv dat het bijzondere aan dit album is dat de producer de welbekende T-Bone Burnett is, winnaar van maar liefst 13 Grammy Awards om eens wat te noemen. Je zag toen ook wat beelden uit de opnamestudio in Nashville. Ben daarom benieuwd naar dit album.

Net voor het eerst beluisterd via Spotify. Het is inderdaad een mooie roots/country plaat geworden. Het juweeltje is slotnummer The Only Thing I Ever Got Right (Is You).

Mooie cd,terug naar haar roots gelukkig.

Ga nu aan de eerste luisterbeurt begonnen en de dat maakt me enthousiast.

Ben nooit zo geïnteresseerd geweest in de muziek van Ilse DeLange, maar hoorde net Where Dreams Go to Die bij DWDD langskomen: wat een prachtig nummer. CD direct besteld...

Klinkt fantastisch, maar ik kan nog niet inschatten of de nummers beklijven en soms bekruipt me het gevoel dat het wel heel erg clean klinkt. Ik mis de pit en " een uitschieter af en toe; even een vet gitaar accent in plaats van de pedal steel. Ik luister op Spotify en mogelijk is dat van invloed. Als ik het fysiek koop twijfel ik tussen cd of vinyl.

Het klinkt allemaal mooi ingetogen, maar de variatie ontbreekt toch een beetje. Veel nummers lijken wel erg op elkaar. Wat meer afwisseling had dit album goed gedaan. Where Dreams Go to Die, gisteravond te horen geweest in DWDD, en afsluiter The Only Thing I Ever Got Right zijn mijn favorieten van het album.

Ik kon het niet goed onder woorden brengen; misschien is dat het.....

Dit zou wel eens het eerste album van Ilse Delange kunnen worden dat ik ga luisteren. Vind haar een prima zangeres, maar tot nu toe wat te poppy. T-Bone is voor mij toch wel een lokkertje om het te proberen!

De gun-factor even uitsluiten (is moeilijk), maar dit is wel een album om mee voor de dag te komen. Ik vind de composities vrijwel allemaal erg sterk, muzikaal dik in orde en de productie zorgt voor een persoonlijk, ingetogen geluid. Ilse hoopt in Amerika nog wat meer voet aan de grond te krijgen, ik ben hier wel benieuwd naar.

Met het gunnen is ook niks mis mee, ik vind het best een fijn album en ook vooral de speelduur erg fijn.
Vooral omdat de variatie niet heel hoog is zijn die 36 minuten perfect.

Pluspunt zijn de sterke composities en de prachtige productie; wat staat alles er glashelder op! De sound is mooi....diepe bas naast kristal helder; erg fraai. Klein minpunt is de eenvormigheid en "voortkabbelen". Ik moet er even voor zitten. Mijn zakgeld is op, maar dit is een album wat ik in volle glorie zou willen horen en dan bij voorkeur op vinyl boven cd. Mijn 4* blijven staan, maar het album heeft groeipotentie voor mij.

Ik denk er net zo over. Beter had ik het niet kunnen verwoorden. Hoewel 'No End in Sight' iets meer pit heeft dan de andere nummers.

Mooie plaat, hoor. Sommige nummers klinken een beetje hetzelfde (3 en 5), maar het geheel is toch een fijne verzameling fijne muziek. Natuurlijk heeft Ilse een heel goede stem, is de plaat heel goed geproduceerd, maar de liedjes zijn gewoon ook prima. Wel kort. Soms een beetje te.
Maar al met al ben ik heel aangenaam verrast.

Het komt op mij over als wat potentieel het derde The Common Linnets album had kunnen zijn.

Ik begrijp zeker wat je bedoelt; ik heb nu de laatste van the Common Linnets opstaan. Ik hoor dan wel accent verschillen. Dat is wat meer country rock en meer samenzang. Dit solo album van Ilse is meer slow en pure country. De prachtige productie van het album maakt het af. Ik weet trouwens niet wie de muzikanten zijn; ook daar zal verschil in zitten denk ik.
Al ik weer nieuw zakgeld krijg koop ik toch de Lp; Lana Del Rey ging voor. Een mens moet keuzes maken.

Zwaagje

Ilse DeLange - Gravel & Dust | Discogs

De schrijvende en zingende Crosby broertjes deden al mee op het eerste album van The Common Linnets en zo zijn er nog een paar musici voor wie dat geldt.

Met afstand haar beste werk, kristalheldere productie, prachtige sobere composities.
10 nummers die kort en krachtig worden uitgevoerd, mooie huilende steel gitaar, het geeft de plaat een ietwat mysterieus karakter, dit is aan mij wel besteed. Op vinyl.

Moest gelijk denken aan de titelloze cd van T Bone Burnett uit 1986, toen regelmatig gehoord maar nooit aangeschaft, deze fout ook maar gelijk rechtgezet en besteld bij mijn platenboer.

Zeker op vinyl. Music On Vinyl overtreft zichzelf met deze uitstekende persing. En voor wie er nog over nadenkt, deze fraaie limited edition is nog te krijgen, o.a. hier: GRAVEL & DUST, DELANGE, ILSE, LP | PlatoMania

Zal ik het album dan toch maar aanschaffen? Er komt zoveel moois uit binnenkort dat ik twijfelde; beperkt zakgeld. Het album is via Spotify al glashelder; zal op vinyl vast prachtig klinken.

En dan ligt de plaat eindelijk op de draaitafel en valt alles op zijn plek. Wat een prachtig mooie productie is dit......glashelder en dan die mooie diepe bas. Prachtig! Sorry Beth, maar je was toch al uitverkocht in de platenzaak.

Prachtige album inderdaad, maar jammer dat het album wordt uitgeven door Music On Vinyl. Ik koop uit principe niks meer van dat label, en zal deze release dus aan me voorbij moeten laten gaan.

Ik hoorde vooral een aantal jaren terug wat klachten over MOV. Wat is jouw reden om van hen geen LP meer te kopen? Ben wel benieuwd. Mijn vinyl van Ilse DeLange is dus prima.

Wij hebben kaartjes voor donderdag 5 maart in de Effenaar in Eindhoven, feestje.
Dit album is ook zo sfeervol, ben wel benieuwd nu loopt haar theatertour en in maart is het de clubtour.

Mijn reden om geen platen van MOV te kopen is met name omdat het label geen openheid geeft over (her)persingen, en of deze al dan niet van cd files afkomen. Het artwork is vaak lelijk op goedkoop uitziende hoezen gedrukt en lijkt soms zelfs direct uitvergroot van cd formaat. Daarnaast wekt het label, door de enorme hoeveelheid titels die het uitgeeft, bij mij de indruk dat het met die liefde voor vinyl wel meevalt, en het ze puur alleen gaat om zoveel mogelijk geld binnen harken. Deze negatieve ervaringen heeft mij doen besluiten om nooit meer iets van dit label te kopen. Dit gevoel wordt versterkt door de exclusiviteit die ze steeds meegeven aan titels (slechts beperkte genummerde oplage!) terwijl het een release niks extra's meegeeft. Ik steek mijn geld daarom liever in een klein onafhankelijk label dat met vakmanschap en liefde (her) persingen uitgeeft.

De eerste plaat van Common Linnets uitgezonderd, is dit het eerste album van De Lange dat ik hoor en dat valt zeer zeker niet tegen!

De nummers passen goed bij haar stem, al had het eventueel wel iets rauwe gemogen. Instrumentatie is erg fijn, vooral ook de pedal steel en het hakkebord. Zomaar één van beste platen van het jaar. Onverwacht.

Ik heb een beetje een wisselende relatie met de muziek van Ilse DeLange. Dat zit 'm met name in hoezeer ze naar de popkant toegaat. Ilse roept altijd hard dat haar hart ligt bij de roots, maar haar commerciële succes heeft ze vooral bereikt met popmuziek (op World of Hurt na). Omdat ik Ilse haar oprechte voorkeur voor roots wel wil aannemen, zie ik dit dan maar als wat Zappa ook deed: popnummers maken, om de échte hobby (in Zappa's geval neo-klassieke muziek, jazz) te bekostigen.

Dat Ilse haar war chest goed was gevuld met de recette uit popmuziek leidt dan uiteindelijke tot een samenwerking met T-Bone Bunett. Een geweldige producer die op deze plaat een prachtige sound neerzet. Warm en gelaagd, maar ook sober. Dit komt het best tot zijn recht op het huzarenstukje wat Music on Vinyl heeft afgeleverd met de audiofile persing.

De nummers zijn persoonlijk en niet uitbundig. Ilse zingt loepzuiver en absorbeert je in haar wereld. Het maakt de plaat zeer boeiend waarbij je als luisteraar gegarandeerd minuten bij de les blijft.

Ilse bewijst dat je voor goede roots de landsgrenzen niet per se over hoeft, maar dat die ook zeker in Nederland wordt gemaakt. Ik hoop dat Ilse trouw blijft aan haar hart en dat ze dit soort prachtige platen blijft maken.

Ja, dat kan ik me ook nog goed herinneren. Volgens mij had dit vooral te maken met het feit dat ze de gecomprimeerde cd-masters gebruikten om direct op vinyl te persen, in plaats van terug te grijpen naar de mastertapes. Hierdoor kreeg je gecomprimeerd geluid op een medium wat hier bij uitstek niet voor bedoeld is.

Maar deze klinkt dus als een klok