menu

L'Épée - Diabolique (2019)

mijn stem
3,94 (25)
25 stemmen

Frankrijk
Rock
Label: Cargo

  1. Une Lune Étrange (4:54)
  2. Lou (3:42)
  3. Dreams (3:16)
  4. La Brigade des Maléfices (4:37)
  5. On Dansait Avec Elle (3:35)
  6. Ghost Rider (5:49)
  7. Grande (2:56)
  8. Springfield 61 (3:39)
  9. Un Rituel Inhabituel (4:18)
  10. Last Picture Show (3:08)
totale tijdsduur: 39:54
zoeken in:
avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Volgens de aankondiging op Melkweg voor het concert een interessante samenwerking:

Actrice Emmanuelle Seigner + de 2 leden van The Limiñanas en geproduceerd door Anton Newcombe van The Brian Jonestown Massacre.

Franse Psychedelische Rock, in het verlengde van The Limiñanas, en kort door de bocht, die act met een andere zangeres en meer 60s invloeden.

Op single verschenen: Dreams en Last Picture Show

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
De eerste beluistering valt erg goed... The Limiñanas leken op hun eigen werk in herhaling te vallen, maar deze samenwerking met een andere zangeres en Anton Newcombe doet hen goed.

avatar van philtuper
3,0
Vind het op eerste gehoor toch echt heel veel van hetzelfde klinken. Inderdaad Limiñanas meets Brian Jonestown Massacre maar allemaal al eens gehoord. Nergens kan ik de meerwaarde van deze samenwerking ontdekken. Klinkt allemaal niet slecht maar ook zeker niet overdonderend. Leuk op zijn meest. Jammer!

avatar van freekowtski
4,5
Deze schijf ga ik veel draaien. Ik vind dit een perfecte cocktail.

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: L'Épée - Diabolique - dekrentenuitdepop.blogspot.com

L'Épée - Diabolique
De gelegenheidsband L’Épée met onder andere The Limiñanas in de gelederen bezweert en verwondert met een buitengewoon fascinerende mix van invloeden en genres

Shadow People van de Franse band The Limiñanas was voor mij de grote verrassing van 2018. Sindsdien heb ik ook de rest van het bijzondere oeuvre van de band ontdekt en aan dit oeuvre kan nu het debuut van L’Épée worden toegevoegd. In de gelegenheidsband, die verder bestaat uit producer Anton Newcombe en actrice Emmanuelle Seigner, spelen Marie en Lionel Limiñana wat mij betreft immers de hoofdrol. L’Épée tekent op Diabolique voor een fascinerende mix van garagerock, psychedelica, shoegaze, filmmuziek, Krautrock en nog veel meer. Het is niet zo gek ver verwijderd van de muziek van The Limiñanas, maar voegt ook weer een bijzondere dimensie toe. Het levert een even fascinerend als heerlijk album op.

Het Franse duo The Limiñanas haalde met het weergaloze Shadow People de hoogste regionen van mijn jaarlijstje over 2018. Shadow People was mijn eerste kennismaking met de muziek van Marie en Lionel Limiñana en smaakte naar veel en veel meer.

Dat meer kwam vorig jaar in de vorm van de verzameling restjes I've Got Trouble in Mind, Vol. 2 en inmiddels heb ik ook de rest van het bijzondere oeuvre van The Limiñanas ontdekt.

Dit jaar hoopte ik op een nieuw album van het duo uit het Franse Perpignan, maar in plaats van een nieuw album van The Limiñanas, krijgen we een album van de gelegenheidsband L’Épée voorgeschoteld.

L’Épée is een samenwerkingsproject van Marie en Lionel Limiñana en de Franse actrice en zangeres Emmanuelle Seigner (die overigens ook te horen was op Shadow People), waarna de van The Brian Jonestown Massacre en zijn samenwerking met Tess Parks bekende Anton Newcombe aanschoof als producer.

The Limiñanas staan al bekend om hun bonte mix aan invloeden en genres, maar de samenwerking met Emmanuelle Seigner en Anton Newcombe voegt nog wat dimensies toe aan het al zo unieke geluid van het tweetal, dat in de publiciteit rond het debuut van L’Épée helaas wat in de schaduw staat van de rockster en de actrice.

The Limiñanas waren al niet vies van invloeden uit de Franse filmmuziek en deze hebben op Diabolique van L’Épée aan terrein gewonnen. Zeker wanneer Emmanuelle Seigner haar teksten op even wulpse als onderkoelde wijze voordraagt, waan je je op de set van een duistere Franse film, maar ook de andere tracks op het album hebben een beeldend en benevelend karakter.

The Limiñanas zijn met hun muziek schatplichtig aan zowel The Velvet Underground als Serge Gainsbourg en invloeden van beiden zijn goed te horen op Diabolique. Het wordt gecombineerd met de ook op de albums van The Limiñanas hoorbare invloeden uit de garagerock, de shoegaze en de psychedelica. L’Épée voegt vervolgens nog wat invloeden uit onder andere de filmmuziek (zowel Frans, Italiaans als Amerikaans), de elektronica, de Krautrock en de 60s pop toe aan het al zo bonte palet.

De veelheid aan invloeden en intensiteit van de muziek zou bij de meeste bands zonder enige twijfel te veel van het goede zijn, maar wanneer Marie en Lionel Limiñana aan het roer staan is het genieten, terwijl Anton Newcombe het lo-fi achtige geluid van The Limiñanas net wat heeft opgepoetst.

Diabolique is over de hele linie niet zo heel ver verwijderd van de muziek die Marie en Lionel Limiñana samen maken, maar voegt door de bijzondere accenten en de bijdragen van Emmanuelle Seigner en Anton Newcombe ook wat toe. Ik heb The Limiñanas na het fantastische Shadow People heel hoog zitten, maar ook het debuut van de gelegenheidsband L’Épée smaakt weer naar veel meer. Erwin Zijleman

avatar van Wilko_64
4,5
Klinkt geweldig, na eerste beluistering op spotify. Eigenlijk een album van The Limiñanas maar dan met iets extras wat zeer positief uitpakt. Aanrader!!!

avatar van DKs
DKs
philtuper schreef:
Vind het op eerste gehoor toch echt heel veel van hetzelfde klinken. Inderdaad Limiñanas meets Brian Jonestown Massacre maar allemaal al eens gehoord. Nergens kan ik de meerwaarde van deze samenwerking ontdekken. Klinkt allemaal niet slecht maar ook zeker niet overdonderend. Leuk op zijn meest. Jammer!


Dat heb ik ook, klinkt best aardig, maar gaat gauw vervelen door gebrek aan afwisseling.

avatar van philtuper
3,0
erwinz schreef:
L'Épée - Diabolique
De gelegenheidsband L’Épée met onder andere The Limiñanas in de gelederen bezweert en verwondert met een buitengewoon fascinerende mix van invloeden en genres


Buitengewoon fascinerende mix... Hmmmm... Zou bijna de indruk krijgen dat je nog niet zoveel muziek beluisterd hebt Erwin. Schromelijk overdreven durf ik wel te stellen, tenzij je de manager van de band bent natuurlijk!

avatar van erwinz
4,0
philtuper schreef:
(quote)


Buitengewoon fascinerende mix... Hmmmm... Zou bijna de indruk krijgen dat je nog niet zoveel muziek beluisterd hebt Erwin. Schromelijk overdreven durf ik wel te stellen, tenzij je de manager van de band bent natuurlijk!


Nee, helaas niet. Alle invloeden zijn bekend, maar de mix vind ik echt bijzonder.

avatar van Cor
4,0
Cor
Pffff, deze had ik in eerste instantie gemist. De BuZz over het concert van L'Epée in Amsterdam zette mij op het spoor van deze heerlijke plaat. 'The Velvet Underground in Parijs' las ik ergens. Beter valt deze muziek niet te beschrijven. Te laat ontdekt voor mijn eindejaarslijstjes. Was zeker een kandidaat geweest.

4,5
Dim
Het is inderdaad een heerlijke mix geworden. Het voortstuwende, waarvan je hoopt dat het eeuwig blijft voortduren.

avatar van deric raven
4,0
Marie en Lionel Limiñana vormen als The Limiñanas een Franse experimentele rockband die erg goed naar de sixties psychedelica en garage hebben geluisterd. Ze weten zich het sterkste te onderscheiden als ze in hun moerstaal zingen en niet direct gelinkt worden aan de Amerikaanse White Stripes, die met identieke werkverdeling hun arbeid verrichtte.

Dit nieuwe project is een logisch vervolg op het laatste The Limiñanas album Shadow People. Daar werd voor het titelnummer actrice Emmanuelle Seigner aan het duo gekoppeld. Wat is dat toch met die filmsterren die zo nodig moeten bijbeunen op een tweede artistiek vlak. Gewoon doen waar je goed in bent, en je daarbuiten zo ver mogelijk afzijdig houden van elke andere kunstvorm. Ondanks haar goed gespeelde filmrollen zal ze voornamelijk de geschiedenisboeken ingaan als de vrouw van Roman Polański.

Op het geslaagde Shadow People was ook al Anton Newcombe aanwezig. Het onvoorspelbare The Brian Jonestown Massacre opperhoofd welke bij het project L’Épée als vierde bandlid is binnen gehaald. Op Diabolique zal hij zijn veelzijdige instrumentenbeheersing combineren met de rol als producer. Samen met Lionel werkt hij de flarden teksten en andere probeerseltjes uit tot een stabiel sterk eindproduct. Met een hoes waarop het zwaard van Damocles symbolisch staat afgebeeld. De voorbede tot dreigend onheil, met in de hoek het Franse woord voor duivels weg gestopt.

L’Épée is The Limiñanas 2.0. Duister gitaarspel met Oosterse invalshoek weerklinkt in Une Lune Étrange om er vervolgens door de drums van Marie een heerlijke beat onder te droppen. De verwachtingen zijn hoog gespannen, maar worden vervolgens door de filmster wel degelijk waar gemaakt. Natuurlijk is ze niet een wereldzangeres, maar haar flinterdunne stemgeluid wordt wel perfect in de mix gestopt. Het zou de ultieme natte droom van Andy Warhol kunnen zijn. Een in het verlengde van Velvet Underground opererend groepsgeluid met een prachtige acterende femme fatale als frontvrouw.

Het mag overduidelijk zijn wie de inspiratiebron vormde voor Lou, maar volgens Emmanuelle Seigner staat hierbij een jeugdliefde van haar centraal. Het zal allemaal wel, mij houdt ze niet voor de gek. Als dan vervolgens het smerige gitaarwerk het afmaakt, gaan mijn gedachtes toch direct naar de roerige Coney Island periode van meneer Reed. Die heerlijke retro psychedelica komt ook terug in het zo in de sixties te plaatsen Dreams, waar die Franse tongval er een sensueel tintje aan toevoegt. Alsof stiekem door Warhol een kant en klaar song is geconserveerd in een van zijn Campbell’s Soup Cans blikken, welke ver over de datum geopend wordt.

Het accent wordt op La Brigade des Maléfices voorzichtig verlegd richting de Krautrock. De gejaagde duisternis vormt het ideale speelveld voor de overtuigende Emmanuelle Seigner, die zich verhalend door de track heen werkt. Bij het mysterieuze Oosterse On Dansait Avec Elle sjokken we op kamelendraf zwaar onder geestverruimende invloed op een Fata Morgana af. Zanger Bertrand Belin mag hierbij met zijn typerende stem een geslaagde gastrol vervullen en gaat een koortsig duet aan met Seigner.

De holle galmende postpunk van het krassende Ghost Rider laat je het rumoerige voorgerecht van de jaren tachtig herbeleven. De angst en paranoia van het komende decennia laat zich vanuit de schreeuwerige voordracht grimmig vol ironie toelachen. Dwars tegen de stromingen in vervolgt een gedesillusioneerd zwartkijker zijn weg. Samen met de perfect getimede blikken percussie die Grande inluid, zweef je weg op het vliegend klankentapijt van Aziatische mystiek om vervolgens down to earth te landen in de kerstbelletjes Wall of Sound van Springfield 61.

Un Rituel Inhabituel stapt binnen in het Britpop tijdperk, waar de chemical beats azen op een plek in de popgeschiedenis. Last Picture Show maakt daarentegen gebruik van een totaal ander ritme. Een stevige bubblegum song met een strenge Emmanuelle Seigner die haar definitieve vorm gevonden lijkt te hebben. Laat Diabolique een mooie start zijn van meerdere vruchtbare albums van dit kwartet.

L'Épée - Diabolique | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 08:14 uur

geplaatst: vandaag om 08:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.