menu

Mikal Cronin - Seeker (2019)

mijn stem
3,75 (22)
22 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Merge

  1. Shelter (3:48)
  2. Show Me (4:51)
  3. Feel It All (4:58)
  4. Fire (4:35)
  5. Sold (3:27)
  6. I’ve Got Reason (3:46)
  7. Caravan (2:05)
  8. Guardian Well (5:17)
  9. Lost a Year (5:07)
  10. On the Shelf (2:59)
totale tijdsduur: 40:53
zoeken in:
avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Mikal Cronin - Seeker - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Mikal Cronin - Seeker
Mikal Cronin keert terug na een periode vol misère en een writer’s block met een album dat zich fraai heeft laten inspireren door The Beatles’ White Album

Mikal Cronin kan al een aantal jaren rekenen op superlatieven van de critici, maar persoonlijk was ik niet zo onder de indruk van zijn muziek. Seeker, dat volgt op een zware periode en een stilte van vier jaar, is een stuk beter. Het is een album dat klinkt als een omgevallen platenkast en het is een platenkast waarin vooral het psychedelische werk van The Beatles prominent vertegenwoordigd is. Seeker is een album dat uitnodigt tot het noemen van namen uit het verleden, maar het is ook een eigentijds klinkend album vol uitstekende songs, waarmee Mikal Cronin mij in ieder geval heeft overtuigd.

Ik heb tot dusver een wat moeizame relatie met de muziek van de Amerikaanse muzikant Mikal Cronin. Zijn officiële debuut uit 2011, dat wereldwijd de hemel in werd geprezen, maakte op mij niet zo heel veel indruk, maar de twee jaar later verschenen opvolger MCII vond ik wel weer aardig.

Het in 2015 verschenen MCIII kon me vervolgens weer niet bekoren en ik had daarom geen duidelijke verwachtingen met betrekking tot het na een stilte van vier jaar verschenen Seeker. Seeker beviel me echter direct bij eerste beluistering heel goed en is sinds die eerste beluistering alleen maar beter geworden.

Seeker volgt op een periode van persoonlijke misère, liefdesverdriet en een langdurige writer’s block. Mikal Cronin was de afgelopen jaren vooral actief als producer, maar dook eind vorig jaar toch weer de studio in.

Seeker klinkt vergeleken met zijn voorgangers een stuk melodieuzer en dat bevalt me wel. De muziek van de Amerikaanse muzikant wilde de afgelopen jaren nog wel eens ruw ontsporen, maar neemt op Seeker afscheid van invloeden uit de garagerock.

De muziek van Mikal Cronin laat zich op Seeker beluisteren als de spreekwoordelijke omgevallen platenkast. Het is een met smaak gevulde platenkast, waarin klassiekers uit het verleden een belangrijke plaats in nemen. Seeker opent lekker vol en psychedelisch en bovendien met een vleugje Paul McCartney. Het is de eerste van meerdere grote namen die voorbij komen bij beluistering van het nieuwe album van de muzikant uit Los Angeles en het is wat mij betreft de naam die het vaakst voorbij komt.

Mikal Cronin heeft zich naar verluidt laten beïnvloeden door The White Album van The Beatles, wat verklaart dat Seeker vaak Beatlesque en psychedelisch klinkt. Naast Paul McCartney komen ook de andere leden van de Fab Four voorbij, maar als het gitaarwerk net wat zompiger en gruiziger klinkt hoor ik ook wat van Neil Young. Hier blijft het niet bij, want de omgevallen platenkast van Mikal Cronin citeert nadrukkelijk uit de klassiekers van met name de vroege jaren 70, al hoor ik hier en daar ook wat van onder andere Tom Petty en Ben Folds Five.

Het knappe is dat de muziek van de singer-songwriter uit Los Angeles meer dan eens herinnert aan grote platen uit een ver verleden, maar nergens als overbodige retro klinkt. Mikal Cronin verwerkt alle invloeden uit de omgevallen platenkast in eigentijds klinkende songs, die aansprekender zijn dan de songs die de Amerikaanse muzikant tot dusver maakte.

Het is misschien fijn associëren bij Seeker, maar het is ook een album vol uitstekende songs, die vol gevoel worden vertolkt. Mikal Cronin viel me tot dusver niet zo op als zanger, maar de zang op zijn nieuwe album is uitstekend, ook wanneer de instrumentatie zich beperkt tot een piano.

Ook de instrumentatie op Seeker is zeer smaakvol en bovendien zeer gevarieerd. Het ene moment klinkt het klankenpalet van Mikal Cronin rijk en psychedelisch, het volgende moment zeer sober. Zeker de psychedelisch aandoende songs op het album verleiden verrassend makkelijk en blijven lekker hangen, iets wat bij mij tot dusver niet zo goed lukte bij beluistering van de muziek van Mikal Cronin. Niet iedereen zal het met me eens zijn, maar zelf vind ik Seeker het meest geslaagde van de muzikant uit Los Angeles tot dusver. Erwin Zijleman

avatar van deric raven
4,0
Terwijl Ty Segall in hoog tempo de een na de andere psychedelische retro glamrock plaat aflevert, is er voor zijn ondersteunende bandleden zelfs nog de nodige ruimte vrij gemaakt om zelf met eigen materiaal aan de slag te gaan. Bassist Mikal Cronin maakte op het debuut August van singer songwriter Shannon Lay al de nodige indruk op albumtrack Death Up Close. Hierbij laat hij zijn veelzijdigheid horen door voor de verandering te imponeren met een indrukwekkend staaltje saxofoonspel. Die veelzijdigheid is tevens sterk terug te vinden op zijn vierde solo kunststukje Seeker.

Vanuit het zonnige in Californië gelegen Laguna Beach is er vier jaar lang in alle rust gewerkt aan de opvolger van MCIII. Ook al ben je op muzikaal gebied een alleskunner, het blijft prettig als je op je muzikale collega’s kan terugvallen. Wat is het dan ideaal dat deze zich bevinden in de strak op elkaar ingespeelde begeleidingsband, en je het voorrecht hebt dat Ty en zijn vriendengroep zorgen voor de vormgevende omlijsting.

Meesterpercussionist Charles Moothart mag al direct van zich afslaan in het door strijkers gemodelleerde Oosterse sfeertje in Shelter. Een sterke inleidende track die zich ook geweldig zou lenen als openingsmoment bij concerten. Door het heldere ongedwongen geluid trekt Cronin direct de aandacht. Met psychedelisch gitaargepiel weet hij er een eigen draai aan te maken. Als goedmakertje voor zijn ondersteunende rol bij Shannon Lay, verzorgt zij hier samen met Heidi Alexander de gastrol als medevocalisten.

Zijn liefde voor Neil Young is sterk te horen in de goed opgebouwde sfeervolle countryrocker Show Me. Heerlijk om je eventjes ergens in de jaren zeventig te wanen. Prachtig sluit het saloon piano gepingel van Ben Boyle hierop aan. Na dit aangename uitstapje back in time gaan we nog verder terug naar het Beatlesque experimenteerdrift in Feel It All, waarbij de blazers de treurnis overstemmen. Nog melancholischer gaat het schitterende Fire hier overheen. Als het hart in brand staat door bitterende verterende tranen, dan hoort het voelbaar en hoorbaar te zijn. Och, wat worden we vervolgens aangenaam getrakteerd op het heerlijke gitaarspel van Emmett Kelly. Dit moet toch geweldig voelen met zo’n wereldband naast je in de studio.

Die muzikanten mogen even op adem komen als Cronin alleen achter de piano aanschuift, en zijn emotionele beladenheid in Sold over je heen laat stromen. Dat ze niet zijn ingehuurd om vanaf de zijlijn toe te kijken, laten ze gelden in het magistrale vervolg. Zo hoort een kort poppareltje te klinken. Van een totaal andere orde is het stevig rockende I’ve Got Reason. Wat knallen de gitaren lekker vol de speakers uit als deze zijn aangesloten op de versterkers. De sixties psychedelica zorgt voor het evenwicht waar overheen de frontman zijn vocalen bijna kapot schreeuwt.

Het lomp om zich heen springende Caravan walst als een opgevoerde oldtimer locomotief nonchalant door Seeker heen. Gewoon recht toe recht aan, zonder de nodige poespas. Met Cronin zelf die op saxofoon het fluitsignaal van het eindstation aankondigt. Zijn mondharmonica geblaas is vooral erg charmant, en wil de harde folky arbeiders mentaliteit oproepen in het mooie sterk verhalende Guardian Well. Totaal in zijn element gooit de zanger er nog een krachtige hoge uithaal uit.

Na een langdurige afwezigheid zijn daar de zangeressen Shannon en Heidi weer die nadat Mikal Cronin op Lost a Year zijn verslag heeft gedaan mogen invoegen. Met een kakofonie aan blazers gaat het vervolgens helemaal los in een prettig rockende chaotisch einde met een snerende vocalist. Waarna de rem er vervolgens strak opgaat in het rustpunt On the Shelf waarbij de enige metgezel zijn trouwe gitaar is. Als Mikal Cronin zich nu nog in de rol van Seeker plaats, dan ben ik benieuwd waar zijn zoektocht hem uiteindelijk heen brengt.

Mikal Cronin - Seeker | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 10:13 uur

geplaatst: vandaag om 10:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.