menu

I Am Oak - Osmosis (2019)

mijn stem
3,76 (35)
35 stemmen

Nederland
Folk / Pop
Label: Snowstar

  1. The Shore (4:41)
  2. Between Worlds (3:21)
  3. Hidden Cove (3:30)
  4. Tundra (2:59)
  5. Swells (3:12)
  6. Kamikochi (3:33)
  7. Cold Heath (4:01)
  8. Stranger (3:32)
  9. Wild Ferns (3:34)
  10. Will I Wake (2:58)
  11. Wondrous Way (6:40)
totale tijdsduur: 42:01
zoeken in:
avatar van thetinderstick
4,0
Hij blijft erg productief, die Thijs Kuijken. Dit wordt het 6e album in 10 jaar. Tel daarbij op nog een EP en zijn werk met o.a. Black Oak en je kunt alleen maar concluderen dat hij aan inspiratie geen gebrek heeft.

De van Osmosis vrijgegeven nummers 'Will I Wake', 'Swells' en 'Between Worlds' klinken in ieder geval weer erg fijn. 'Between Worlds' is zelfs behoorlijk stevig voor zijn doen. Ik kijk er weer naar uit.

avatar van Lura
4,5
In een recent, interessant interview met The Next Gig verklaarde Thijs Kuijken, zanger en liedjesschrijver van de Utrechtse altfolkformatie I Am Oak, dat hij voor ieder album op zoek gaat naar een nieuwe uitdaging tijdens het liedjesschrijven.

Dit keer werd het componeren op de piano, een instrument wat hij hiervoor speciaal leerde beheersen. Er is was een goede reden om hiervoor te kiezen, omdat de bron via de gitaar een beetje opgedroogd leek te zijn geraakt.

Intussen is Osmosis het zesde album in tien jaar tijd en het meest veelzijdige en ambitieuze album geworden. De werkwijze van componeren is bijna altijd hetzelfde : “Ik begin intuïtief met spelen, op zoek naar een mooie riff of akkoordenschema. Wanneer ik iets heb verzonnen wat me aanspreekt ga ik hier over zingen, in eerste instantie zonder na te denken over wát ik zing, zowel qua melodie als qua tekst. Wanneer hier iets uit ontstaat wat ik mooi vind, neem ik dat snel even met de voice memo functie van mijn telefoon op.”.

Je zou dit proces dus met een beetje fantasie kunnen vergelijken met het filteren tijdens het biologische proces osmose. Ik moet mij sterk vergissen, maar een van die zinnetjes die opborrelde uit zijn onderbewuste zal ongetwijfeld “The trouble in me is me” in Tundra zijn geweest. Het wordt hier omgetoverd tot een heuse mantra.

De piano is een grote verrijking voor het palet van de muziek van I Am Oak. Het levert de nodige, fraaie, meer uitgesponnen, slepende composities op. Bovendien is de muziek af en toe iets steviger als je van hen gewend bent. Tekstueel durft hij zich deze keer enigszins bloot te geven.

De afgelopen maand belandde Osmosis bijna dagelijks met bijzonder veel genoeg op de draaitafel en begon daarbij heel snel onder de huid te kruipen. Het album verschijnt bij het kleine, sympathieke Snowstar Records, onder andere ook bekend van de prachtig verzorgde albums van de eigenzinnige broeder Dieleman.

Bij het label waren ze er zeker van dat Osmosis het mooiste en meest veelzijdige album van I Am Oak is geworden, volgens mij hebben ze gelijk. Binnenkort zal I Am Oak door het land toeren om de release te ondersteunen.

avatar van WoNa
4,0
Met I Am Oak en ik was het geen liefde op het eerste gehoor, maar meer een relatie die langzaam uitgegroeid is tot iets heel moois. Waar ik vooral over viel bij de eerste kennismaking, is de neiging van de band om als het ware in zichzelf te verdwijnen. Muziek die als voornaamste kwaliteit heeft niet op te vallen. Live bleek mij dat de band hier wel twee gezichten heeft en wel sterk met dynamiek kan werken.

Deze kwaliteit heeft zijn weg gevonden naar de plaat. De single 'Between Worlds' met zijn heerlijk lang uitgetrokken pianonoten beviel mij enorm goed en deze wijze van werken is doorgetrokken naar Osmosis. De sterke punten in het werk van I Am Oak zijn behouden, maar worden ondersteund door de muziek op de juiste plaatsen sterker aan te zetten. De drums zijn prominenter, de gitaar mag af en toe harder, en de piano, waar Lura hierboven al over schrijft, drijft sommige nummers in een nieuwe richting.

Het komt mij voor dat Thijs Kuijken er voor gekozen heeft met name zichzelf niet meer te verschuilen achter zijn muziek, maar zichzelf nu meer op de voorgrond zet; als de frontman die hij nu eenmaal is. Zijn stem is naar voren gehaald in de mix, wat goed past bij de al krachtiger aangezette accenten in zijn muziek. Zelfverzekerd, dat is het woord dat bij deze muziek past. Nog steeds bescheiden, maar 100% zelfverzekerd.

Alles te samen zorgt het ervoor dat Osmosis alles in zich heeft om de beste plaat van I Am Oak tot op heden te worden. Het album is sowieso nu al een van de interessantste releases van 2019. Gewoon een heel erg mooie plaat. De komende weken gaan leren of **** te conservatief gescoord is. Het feit dat een paar liedjes maar door mijn hoofd blijven spelen, is een goed teken.

Dit is een bewerking van een Engelstalig post op WoNoBloG.

avatar van overmars89
4,5
Aaah!! Sinds "Our Blood" ben ik zo ongelofelijk verliefd geworden op de sound van I Am Oak. Zo heerlijk loom en warm. Wat een prachtige stem heeft Thijs Kuijken toch. Live ook zeker een aanrader.

Deze plaat is dan ook meteen raak!! Geen zwak stukje muziek te bekennen!

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: I Am Oak - Osmosis - dekrentenuitdepop.blogspot.com

I Am Oak - Osmosis
Alweer het zesde album van I Am Oak en het is er net als de vorige albums een om te bewonderen en te koesteren

Thijs Kuijken maakt inmiddels al ruim tien jaar muziek als I Am Oak een heeft in die ruim tien jaar inmiddels zes albums afgeleverd. Album nummers zes, Osmosis, ligt deels in het verlengde van zijn voorgangers, maar laat ook weer een net wat ander geluid horen. Bovendien laat de Utrechtse muzikant op al zijn albums groei horen en dat doet hij ook dit keer. Osmosis heeft een dromerig en ontspannend geluid met invloeden uit de folk en de rock en een 70’s feel, maar I Am Oak doet ook altijd dingen die je niet verwacht, waardoor steeds meer schoonheid en avontuur aan de oppervlakte komt.

I Am Oak, de band rond de Utrechtse muzikant Thijs Kuijken, heeft in de afgelopen tien jaar een bijzonder fraai oeuvre opgebouwd. Osmosis is alweer het zesde album van I Am Oak en het is wederom een album van grote schoonheid.

Thijs Kuijken slaagt er iedere keer weer in om zijn door folk, rock en slowcore beïnvloede muziek anders te laten klinken en ook Osmosis klinkt weer net wat anders dan de vorige albums van de band. Thijs Kuijken schreef de meeste songs dit keer achter de piano en het is dan ook niet zo gek dat dit instrument een wat voornamere rol heeft gekregen op het nieuwe album van I Am Oak.

Ook Osmosis laat weer een vooral ingetogen geluid horen. Het is een geluid vol invloeden uit de folk, maar door het lage en bezwerende tempo van de songs, wordt de muziek van I Am Oak ook met enige regelmaat in het hokje slowcore geduwd. Het ingetogen geluid van de band mag af en toe ook ontsporen met gruizige gitaaruithalen, wat Osmosis weer meer de kant van de rock op duwt. Hiernaast maakt Thijs Kuijken op het zesde album van zijn band muziek die herinnert aan de tijdloze singer-songwriter muziek uit de jaren 70, wat het album weer een net wat andere kant op duwt.

Net als op de vorige albums benevelt I Am Oak met uiterst ingetogen klanken, maar een verrassing ligt altijd op de loer, waardoor de muziek van de Utrechtse muzikant de fantasie stevig prikkelt. Op Osmosis worden aangenaam voortkabbelende pianoakkoorden met enige regelmaat doorsneden met prachtig ruw gitaarwerk, maar de bijzondere accenten die zijn aangebracht in de muziek op Osmosis zijn even vaak bijzonder subtiel. In het verleden was er nog wel eens twijfel over de zang van Thijs Kuijken, maar vergeleken met de vroege albums van de band is Utrechtse singer-songwriter, die ook vrijwel alle instrumenten op het album bespeelt, veel beter gaan zingen, waardoor de zang nu prominent in de mix mag staan.

I Am Oak maakte al een aantal uitstekende albums, maar het oeuvre van de band laat ook een stijgende lijn zien en horen. Het is een lijn die wordt doorgetrokken op Osmosis dat ik weer net wat sterker vind dan het vorige album van de band. Het is deels de verdienste van de betere zang op het album, maar het is vooral de bijzondere sfeer op het album die de songs op het album nog een stukje verder omhoog tilt.

I Am Oak maakte in het verleden een aantal melancholische albums en ook Osmosis is niet vies van een dosis melancholie. Aan de andere kant straalt de muziek op het door de natuur geïnspireerde album een vredige rust uit door de laid-back 70’s sfeer en klinken de organische klanken op het album puur.

I Am Oak heeft een album gemaakt waarbij het bijzonder lekker wegdromen is, maar het is ook een album vol geheimen, die je stuk voor stuk wilt ontrafelen. Dat laatste kan ik zeker aanraden, want er gebeurt van alles in de loom klinkende songs van de Thijs Kuijken. Het levert voor de zesde keer een prachtalbum van I Am Oak op en het is ook dit keer een album dat iets unieks toevoegt aan het inmiddels rijke en unieke oeuvre van de Utrechtse muzikant. Erwin Zijleman

avatar van overmars89
4,5
Wat was de albumprestatie gisteren in de Nijverheid in Utrecht toch prachtig!

avatar van thetinderstick
4,0
Waarom zie ik deze plaat nergens terug in de jaarlijstjes?
Wat mij betreft een van I Am Oak's beste albums (ik blijf een zwak houden voor On Claws). Het is weer een stapje beter dan het vorige album Our Blood. Hier een voller geluid, misschien wel de best geproduceerde plaat van hem, meer een bandgeluid dan voorheen. Piano speelt een hoofdrol op dit album, wat minder gitaar, maar verder het vertrouwde warme geluid van I Am Oak.

Ook tekstueel gaat het weer over wandelingen door (innerlijke) landschappen, bossen, kustlijnen, wegen, de zoektocht naar de zin van het leven. Thijs zingt hier prachtig, bijvoorbeeld op het gevoelige 'Swells', met prachtig pianospel. Het niveau is hier constant hoog, ik kan geen mindere nummers ontdekken, terwijl dat op veel van de vorige platen wel zo was. Een aantal nummers waaieren lekker uit tot wat stevigere stukken, zoals 'Wondrous Way', 'Wild Ferns', 'Stranger' en 'Kamikochi'. En een van de weinige nummers waar de gitaar weer een prominente rol heeft, 'Cold Heath', is toch ook weer een hoogtepunt ('Just remind yourself, gravity rides us all'.). Weer een waardevolle aanvulling op het oeuvre van I Am Oak. 4*

avatar van philtuper
Te laat ontdekt voor de jaarlijstjes thetinderstick maar dat maakt 'm niet minder fraai. Voor mij zijn meest boeiende album tot nu toe.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:30 uur

geplaatst: vandaag om 11:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.