menu

Jim Kirkwood - A Point of Light in the Dark Well of Time (2012)

mijn stem
5,00 (1)
1 stem

Verenigd Koninkrijk
Electronic
Label: Dark Age

  1. Steam Flowers for Camellia (12:00)
  2. A Moment of Gethsemane (12:50)
  3. The Sad Face of the Things We Do (30:50)
  4. Ding Dong Bell (10:58)
  5. Messengers of Deception (13:06)
  6. The Difference Mare (22:12)
  7. It Is a Dance of One Short Life (6:29)
  8. The Illusion of Falling Light (25:30)
  9. Upon the Face of the Timeless Deep (14:30)
  10. Even to the End of the Age (16:33)
  11. When a Mother Falls the World Should Cry (24:33)
  12. A Dreaming in Ward 101 (17:36)
totale tijdsduur: 3:27:07
zoeken in:
avatar van CorvisChristi
CorvisChristi (crew)
Dit is het laatste album wat Jim Kirkwood heeft uitgebracht. Hij zat toen in zijn bekeringsfase. Sinds hij fanatiek christen is geworden, heeft hij besloten zich voor de volle 100% op zijn geloof te storten. Rond diezelfde tijd heeft hij ook het besluit genomen helaas te stoppen als muzikant.
Het album is extra bijzonder, omdat het kort nadat het album was uitgebracht, vrij snel daarna weer van de Last.FM-website werd gehaald. Tot op de dag van vandaag is het album niet tot nauwelijks te vinden. Het maakt het tot het meest obscure en zeldzame album die Jim Kirkwood heeft uitgebracht.
De muziek schijnt een combi te zijn van nieuw en oud materiaal, van o.a. uit zijn periode dat hij zijn albums onder zijn alter-ego Lucifaere uitbracht. Het oudere materiaal is speciaal voor deze release bewerkt, iets wat hij wel vaker deed met materiaal waar hij soms achteraf niet zo tevreden over was.

avatar van Gerards Dream
5,0
Voor mij heeft dit album ook een bijzondere gescheedenis. Dit album heb ik destijds gedonnload op een oude Windows XP computer. Daarna heb ik de nodige verhuizingen gehad en ben tijdens die vehuizingen overgestapt op een nieuwe computer. Jaren lang heeeft die ounde XP computer bij mi in de berging gestaan, waarop ik de muziek van dit alum terug vond. Heb destijds me het ongeluk gezocht naar een goede hoesfoto en deze helaas niet kunnen vinden. Tot dat ineens dit album op deze site is toegevoegd. Heb daarna de oude XP machine weer tott leven gebracht en vond de muziek van dt allbum daarop terug. Daaarna wat lege cd’s gezoccht en vervolgens de zaak daar op gezet. Vervogens de schijfjes ide cd-peler gedaan en dubbel en dwars genoten van de heerlijke muziek van Jim Kitkwood.

avatar van CorvisChristi
CorvisChristi (crew)
Wat gaaf dat je dit album ook terug hebt gevonden, Gerard.

Onlangs kwam ik deze dus ook tegen en besloot om het album toch maar toe te voegen. De reden dat ik dat toen niet had gedaan had te maken met het feit dat Jim van plan was meerdere nummers aan dit album toe te voegen naast de 12 nummers die toen op Last.FM waren gezet. Het zou een enorm omvangrijk project worden. Helaas is dat er dus nooit meer van gekomen. Vandaar de toevoeging alsnog na al die jaren, toen ik er onlangs per toeval op stuitte.
De hoes-afbeelding had ik gelukkig ook nog bewaard, maar een grotere dus nooit meer kunnen vinden.

Wat ik ervan gehoord heb, is het een meer dan indrukwekkend slotakkoord geworden op het toch al omvangrijke oeuvre wat Jim Kirkwood gecreëerd heeft.

avatar van Gerards Dream
5,0
Een mooi cadeau wat nog niet is uitgepakt kun je dit laatste album van Jim Kirkwood noemen. Het heeft jaren staan te verslonzen op een oude XP computer bij mij in de berging En toen ineens werd ik wakker geschud dat het album aan de site van MusicMeter was toegevoegd. En dan Jim Kirkwood die zijn muziek als een soort cadeau aan het internet toevertrouwde. Eerst va een eigen site die ddor de mooie illustraties een beleving was om er doorheen te grasduinen en later de wat zakelijker samenwerking met Last-FM. In beide gevallen was het downloaden geblazen en na het nodige plak en knipwerk was daar altijd de gezonde spanning wat zal nu weer opstaan. In de meeste gevallen was het zeer genietbare doordachte elekronische muziek en een enkele keer minder genietbaar, maar hoe luidt het gezegde ook alweer: “Een gegeven paard kijkt men niet in de mond.” En dan zit ik dit nu dit te tikken en bekruipt me daar toch en gevoel van weemoed door dat de beste man gestopt is met het maken van muziek en voor een religeus bestaan heeft gekozen wat gezien de heidense klanken van zijn muziek een vreemde gewaarwording is. Na deze inleiding de hoogste tijd het mooie cadeau van drie schijven eens uit te pakken en de oren aan het werk te zetten.

De opening van de eerste track voorspeld al veel goeds. Steam Flowers for Camellia start met het geluid van een stoomlocomotief die langzaam maar zeker opgang komt. Het geluid is zo levensecht dat de trein als het ware midden in mijn huiskamer staat op gang te komen.. Nadat de trein opgang is gekomen volgen er heerlijke klanken die aan reizen doen enken. Door dit gegeven wordt ik het album ingezogen en tegenstribbelen helpt geen snars. Na verloop van tijd is er een zekere rust te horen. Indrukwekende landschappen doemen op. Na verloop tijd komt de trein weer in beeld Nog even de beuk erin en vervolgens wordt ik na een bijzondere rit achtergelaten wordt op het station. Een indrukwekkende tocht komt hiermee te snel ten einde. In een duistere sfeer begint A Moment of Gethsemane het doet sterk denken aan Tangerine Dream ten tijden van Phaedra. Heerlijke muziek uit de zo geheten Berlijnse School. Even later komt er een subtiel ritme in het stuk wat de voorafgaande geschetste sfeer versterkt. In gedachte komen mooie beelden op van het leven Azië. Met andere woorden ik bevindt mij in een sfeer die me een gevoel in mijn donder geven wat is muziek luisteren een heerlijke bezigheid. Naarmate het stuk vordert wordt het subtiele ritme wat opgeschroefd het krijgt daardoor een Bolero effect. Na verloop sluit het stuk af met een slag op een gong. Het begin van The Sad Face of the Things We Do doet me regelrecht in de hel belaanden. De steer Is dreigend het is net alsof Jim Kirkwood zegt: “Doe een ander niet aan wat je zelf niet leuk vindt”. Even volgt er een moment van bezinning waarna een sfeer wordt cecreërd wat klinkt als een soort wederopbouw. Een positief gevoel van het komt goed. De muziek hierbij doet oosters aan. Bij het terugvinden van dit album op de oude XP-computer maakte er even wat paniek van mij meester. Bijna alle tracks kon ik vrij gemakkelijk teug vinden maar waar was track vier gebleven? Zou ik die niet hebben gedownload? Kwestie van even van het slaken van enkele oerkreten en in alle rust de opgeslagen bestenden van een inspectie te voorzien. Daar zat hij inderdaad tussen maar wel op een vreemde plek. Ding Dong Bell begint met kosmishe klanken ik waan me in een ander universum. Na verloop van tijd komt er leven in de brouwerij. Een vrolijk ritme en zweverig klanken. Met de ogen dicht waan ik me hier ver vandaan. Gaande het stuk wordt het ritme een tikje strakker het versterkt daarmee de eerder beschreven sfeer. Het stuk muziek is voor mij gevoelsmatig wat aan de korte kant. Daarentegen is het wel een mooie afsluiting van de eerste cd uit deze set van drie.

Plaat nummer twee begint erg kosmich ik waan me ver in het universum. Na verloop van tijd komt er rtme in het stuk zoals Tangerine Dream deze maakt midden jaren zeventig. Heerlijke muziek die je optilt van de aards materie. Tegen het einde van het stuk volgt er even een intermezzo van cello’s wat te mooi is voor woorden waarna het ritme terugkeert. Aan het einde van het stuk laat Jim Kirkwood me allen acher in de ruimte. En hoor ik vreemd genoeg daar niet af en toe het hinniken van een paard? Messengers of Deception is met andere woorden een goede binnenkomer te noemen van cd 2. The Difference Mare begint in een sfeer of vilegjes rondom een ding in de natuur vliegen. Langzaam komt op wandeltempo ritme in het stuk binnen. De sfeer doet wat middeleeuws aan. Later is er wat dreiging te horen, maar dat stelt niet veel voor. Door de wisselingen ins sferen is het stuk muziek eerder voorbij dan me lief is. It Is a Dance of One Short Life begint met veel laag het symboliseert daarmme mooi het begin van het leven. De sfeer blijft duister tot dat er gaandeweg ritme in stuk komt. Het doet wat denken aan de maatschappij die tot leven komt. Jim Kirkwood weet de spanning in het stuk goed vat te houden. Krijg de neiging de luidsprekers in te krupen om het shouwspel van dichtbjj te aanschouwen. Het is echt zo’n stuk muziek die je aan de luidsprekers doet kluisteren. Aan het eind van het stuk waan ik mij in het luchtledige. In de traditie van de Berlijnse School wordt er aan het stuk een mooi ende gemaakt. Klaus Schulze en Tangerine Dream kunnen er nog een puntje aan zuigen. Het is geneten pur sang. Met het geluid van klankschalen begint The Illusion of Falling Light lang van die sfeer kan niet worden genoten Jim Kirkwood start een ritme wat neit mistaan had op een album van Klaus Schulze midden jaren zeventig van de vorige eeuw. De sfeer van Klaus Schule miedden jaren zeventig wordt mooi doorgetroken op de track The Illusion of Falling Light. In een uiterst donkere sfeer begint deze. Het geluid van metalen voorwerpen op elkaar symboliseert mooi het beeld van licht dat valt. Daaronder is muziek te horen in de beste traditie van de Berlijse School. . Een heerlijke kosmische sfeer in het kwadraat. Lekker zweven en de gedachte even op nul zetten. Een meer dan fraaie afsluitng van album numer twee.

Zoals een goede maaltijd uit dire gangen bestaat: het voorafje, de hoofdmaaltijd en het toetje is daar cd nummer drie uit de set. Upon the Face of the Timeless Deep begint me duistere paukslagen. Deze dreiging is van korte duur er volgt een kort suken muziek in Jarre stijl. Dit wordt niet lang vastgehoden er volgt iets wat neit had mistaan op de albums die Tangerine Dream midden jaren zeventig heeft uitgevracht. Heerlijke muzuk met dito drive. Ruimtelije klanken die mooi over het stereobeeld zijn verdeeld. Oude muziektijden herleven. Het beeld van de grooe analoge bakken staan weldra op het netvlies. Na verloop van tijd vindt er een sfeerverandering in stuk plaats. Droeve cello klanken zijn te horen die me alleen acter laten. In een expeimentele Klaus Schulze stijl begint Even to the End of the Age. Lang kan ik niet van die sfeer geenien Jim Krikwood heeft een lekker ritme in petto waar het heerlijk op wegdrijven is. Weg uit deze tijd. opzoek naar betere. Hiebij heb ik het gevoel of ik in een vaciuum in wordt gezogen met de bekende Kirkwood arangementen. Even waan ik mij in het Midden Oosten de kamelen doemen op het netvlies. De muziek rockt aan alle kanten. Stil zitten is onmogelijk. When a Mother Falls the World Should Cry is qua titel al mooi. Deze track begitni in een sfeer of ik achtergelaten ben in een zonnestelsel ver weg. Het doet me deken aan de eersete platen uit de Berlijnse School wat niet verkeerd is. Na verlop van tijd wordt de sfeer wat vrolijker en ik het gevoel dat ik bij een merkwaarg expeditie ben terechtgekomen. De muziek doet me belanden in de binnelanden van Aftia, vogels en vreemde kikkers vergezellen me op mijn tocht. Het heeft iets gezelligs. Deze sfeer wordt in beginsel doorgetroken op die track A Dreaming in Ward net te bevaten beelden doemen op een soort van fata morgana alle opgedane indrukken komen nog een keer voorbij en langzaam maar zeker laat Jim Kirkwood me alleen achter in een ruimtelijke sfeer vermengd met het aadsse. Een mooi afsceid dus van een artiest die zijn leven over een andere boeg wil giooien. Hopelik heb je je ruste en roeping gevonden and thank you for the good music!!!

avatar van CorvisChristi
CorvisChristi (crew)
Gerards Dream schreef:
Een mooi afsceid dus van een artiest die zijn leven over een andere boeg wil giooien. Hopelik heb je je ruste en roeping gevonden and thank you for the good music!!!


Mooie review Gerard. Fijn om te lezen en leuk dat je je er zo in verdiept hebt. Ook leuk om weer eens een uitgebreidere review te lezen.

En er is zowaar een beetje goed nieuws: Music | Jim Kirkwood - jimkirkwood.bandcamp.com

Jim heeft zijn Bandcamp-pagina vernieuwd. Jarenlang was alleen Where Shadows Lie terug te vinden op Bandcamp, maar nu heeft hij een groot deel van zijn discografie toegevoegd. Helaas geen nieuwe muziek. Hij heeft wel e.e.a. herzien. Sommige albums zijn nu gebundeld, anderen hebben nieuwe titels gekregen. Blijkbaar heeft hij sinds hij zich bekeerd heeft tot het christendom, e.e.a. veranderd qua visie. Qua muziek niet, maar wel qua titels van een aantal van zijn albums. Zelfs tracktitels zijn veranderd. In sommige gevallen is zelfs het artwork compleet veranderd.
Wellicht is dit het signaal dat hij weer wat actiever is geworden op muzikaal gebied. Wie weet!!

Vooralsnog lijkt A Point of Light in the Dark Well of Time er overigens (nog) niet op te staan...

avatar van Gerards Dream
5,0
Bedankt voor hert compliment en goed te lezen dat een site een nitiatief genomen heeft om over het werk van Jim Kirkwood te waken.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:08 uur

geplaatst: vandaag om 09:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.