yeule - Serotonin II (2019)
mijn stem
23 stemmen
Singapore
Electronic
Label: Bayonet
-
Your Shadow (1:18)
-
Poison Arrow (4:20)
-
Eva (3:34)
-
See You Space Cowboy (1:15)
-
Pixel Affection (3:39)
-
Nuclear War Post IV (0:50)
-
Pocky Boy (4:01)
-
Pretty Bones (4:33)
-
Reverie (4:44)
-
Blue Butterfly (3:53)
-
An Angel Held Me Like a Child (4:22)
-
Veil of Darkness (4:54)
3
geplaatst: 12 januari 2021, 21:49 uur
Ik leerde yeule kennen een aantal jaar geleden via I saw you in my dreams last night, nog voor ze bekend werd. Ik heb dat nummer kapotgedraaid want ik was eraan verslaafd. Ik denk dat ik ze ontdekt heb via de fae afspeellijst van Grimes die op die manier onbekende artiesten in de kijker zette. Via haar heb ik dan ook meer en meer Aziatische muziek beginnen luisteren, en meer en meer Aziaten beginnen door te breken (Ichiko Aoba, Rina Sawayami, yaeji), en underground zit het vol met goede Aziatische muziek. Ik zal me ook bezighouden met wat albums toe te voegen, die hier nog niet op staan.
Ik ben yeule nadien wat uit het oog verloren, tot ik midden vorig jaar ontdekte dat ze dit album uitbracht. Eerst was ik niet echt fan. Maar dan begon ik plots veel Pocky Boy te draaien, dan volgde Poison Arrow, vervolgens Eva, nadien Pixel Affection, om niet te moeten zeggen dat ik eigenlijk elk nummer op de interludes na fantastisch vind. Het is ondertussen uitgegroeid tot mijn tweede favoriete album.
Dit album is etherisch, maar heeft ook de nodige synths. Het gaat dieper in op depressieve gevoelens, waar yeule mee kampt, maar het zit vergeven rond het thema van science-fiction wat ze als uitvlucht gebruikt. Daarmee is ze zeer vergelijkbaar met Grimes - haar grote idool - maar het is depressiever dan Grimes als geheel, en volgens mij heeft yeule ook meer potentieel dan Grimes. Misschien een straffe uitspraak, maar ik denk echt wel dat ze de capaciteit heeft om Grimes te overtreffen.
Haar ouder werk is zeker ook het checken waard, al is het allemaal wat ruwer en minder gesophisticeerd, maar yeule ontwikkelt zich volop en is nog maar 22 of 23 jaar. Ze heeft tevens ook een prachtige cover van Melody's Echo Chamber - Quand vas-tu rentrer, etherisch, psychedelisch en een goede dosis shoegaze. Yeule heeft voor volgend jaar een nieuw album aangekondigd waar ze wellicht meer de experimentele en glitch toer opgaat, maar mogelijk op basis van de ene song die ze al uitgebracht heeft, een van de meest depressieve albums ooit gaat worden.
Yeule is voor mij het fenomeen van het moment, maar ik hoop dat ze niet tenonder gaat aan haar mentale problemen, want de inhoud wordt steeds zwaarder en zwaarder.
Zeker luisteren dit. Een absolute must voor liefhebbers van Grimes en etherische stemmen. Zeer onderschat, al begint ze op RYM aan populariteit te winnen, en merk ik dat ze meer en meer fans begint te krijgen. Er begint zowaar een subcultuur te ontstaan rond haar, Grimes en andere artiesten in hetzelfde genre. Dat heb ik gemerkt in haar vrij actieve discord met over 1000 leden met veeleer een jong publiek.
Ik ben yeule nadien wat uit het oog verloren, tot ik midden vorig jaar ontdekte dat ze dit album uitbracht. Eerst was ik niet echt fan. Maar dan begon ik plots veel Pocky Boy te draaien, dan volgde Poison Arrow, vervolgens Eva, nadien Pixel Affection, om niet te moeten zeggen dat ik eigenlijk elk nummer op de interludes na fantastisch vind. Het is ondertussen uitgegroeid tot mijn tweede favoriete album.
Dit album is etherisch, maar heeft ook de nodige synths. Het gaat dieper in op depressieve gevoelens, waar yeule mee kampt, maar het zit vergeven rond het thema van science-fiction wat ze als uitvlucht gebruikt. Daarmee is ze zeer vergelijkbaar met Grimes - haar grote idool - maar het is depressiever dan Grimes als geheel, en volgens mij heeft yeule ook meer potentieel dan Grimes. Misschien een straffe uitspraak, maar ik denk echt wel dat ze de capaciteit heeft om Grimes te overtreffen.
Haar ouder werk is zeker ook het checken waard, al is het allemaal wat ruwer en minder gesophisticeerd, maar yeule ontwikkelt zich volop en is nog maar 22 of 23 jaar. Ze heeft tevens ook een prachtige cover van Melody's Echo Chamber - Quand vas-tu rentrer, etherisch, psychedelisch en een goede dosis shoegaze. Yeule heeft voor volgend jaar een nieuw album aangekondigd waar ze wellicht meer de experimentele en glitch toer opgaat, maar mogelijk op basis van de ene song die ze al uitgebracht heeft, een van de meest depressieve albums ooit gaat worden.
Yeule is voor mij het fenomeen van het moment, maar ik hoop dat ze niet tenonder gaat aan haar mentale problemen, want de inhoud wordt steeds zwaarder en zwaarder.
Zeker luisteren dit. Een absolute must voor liefhebbers van Grimes en etherische stemmen. Zeer onderschat, al begint ze op RYM aan populariteit te winnen, en merk ik dat ze meer en meer fans begint te krijgen. Er begint zowaar een subcultuur te ontstaan rond haar, Grimes en andere artiesten in hetzelfde genre. Dat heb ik gemerkt in haar vrij actieve discord met over 1000 leden met veeleer een jong publiek.
0
geplaatst: 19 augustus, 22:11 uur
Wauwie, ik ben meteen fan van deze Yeule!
Wat een aesthetic en wat een geluid zeg. De nummers sluiten perfect op elkaar aan en het hele album voelt aan alsof het in de toekomst is gemaakt. Een geluid wat vaker wil horen!
Pretty bones en an angel held me like a child zijn magisch mooi
Aan de kenners van dit (glitch pop- art-pop genre), hebben jullie tips van overige artiesten die hierop lijken?
Wat een aesthetic en wat een geluid zeg. De nummers sluiten perfect op elkaar aan en het hele album voelt aan alsof het in de toekomst is gemaakt. Een geluid wat vaker wil horen!
Pretty bones en an angel held me like a child zijn magisch mooi
Aan de kenners van dit (glitch pop- art-pop genre), hebben jullie tips van overige artiesten die hierop lijken?
* denotes required fields.
* denotes required fields.