Taylor Swift - Lover (2019)

Ah, nu hoor ik hem ook zo inderdaad.

Begrijp er trouwens niks van dat Oor het album nog altijd niet heeft gerecenseerd. Bij Reputation had Randy Timmers in 3 dagen een prima stukje geschreven, waar ik het zowaar in grote lijnen mee eens was .

Ik kan echt m'n geluk niet op met de releases van Lover en Norman Fucking Roswell, het einde van de zomer voelde nog nooit zo fijn.

Wat zouden we in vredesnaam moeten zonder Jack Antonoff? Zijn producties zijn de kers op de taart die ervoor zorgen dat de laatste albums van Taylor, Lana en Lorde gaan uitgroeien tot klassiekers

Met Reputation kon ik niet zoveel, maar dit is weer een heel knap in elkaar stekend popalbum. Taylor blijft mijn favoriete grote hedendaagse popster.

Zeker even Taylor Swift in the Live Lounge checken op YT.. zeer mooie cover van Phil Collin's Can't Stop Loving You.
Ook staan The Archer, London Boy, Holy Ground, en Lover op het kanaal.
Zeer Jammer dat het album helaas niet zo warm en organisch klinkt.

Jack Antonoff heeft echter niks met dat nummer te maken. Geschreven en geproduceerd met Joel Little.

En toch hoor je het.

Omdat het 'm steeds niet lukt om hier overheen te komen.

Privacy settings - volkskrant.nl

Nico mensen, Nico!!!

Bijzonder treffende, rake en goudeerlijke column over hoe het echt zit TS is inderdaad hard op weg om een poplegende te worden van vergelijkbare proporties als Chuck en de Spijkerbroek, als ze dat intussen al niet is. M'n kompaan Slowgaze zal dit vast kunnen beamen!

'Het werd de roze': zo lijkt het net alsof er een andere optie is dan alle vier special editions kopen. Ben er achteraf ook blij om, het zijn stuk voor stuk erg leuke edities met elk hun eigen dagboekfragmenten.

Vermakelijk stukje; Dijkshoorn heeft wel een aantal goede punten. Hij is overigens niet de eerste Nederlandse dichter die over Taylor Swift publiceert.

Is dit een verwijziging naar de dichter Maarten Buser ?

Dat zou wel een heel obscure referentie zijn, Rudi S.

Ik vind het stuk van Dijkshoorn juist helemaal niet sterk, ondanks dat hij er een mooi tekstfragment uitpikt. Waarom moet men toch altijd weer aan een schaamtegevoel refereren? Is het na zeven platen vol ijzersterke nummers niet gewoon eens tijd dat haar enorme schrijftalent op een volwassen manier wordt erkend? Waarom kun je volgens 'de kenners' niet gewoon zonder disclaimer fan van haar zijn? De ruimte die dat onnodige, neerbuigende zijspoor inneemt had hij ook kunnen gebruiken om meer voorbeelden uit te diepen.

Mooie sessie in de BBC Live Lounge met The Archer, YNTCD, London Boy, Lover, Can’t Stop Loving You (Phil Collins) en Holy Ground.

Met name bij Lover valt weer op wat een ontzettend mooie, warme klassieker het is, maar Holy Ground werkt gestript ook erg goed. Zelfs The Archer, het enige minpuntje van het album, komt op deze manier uit de verf.

Waardeloos stuk van Dijkshoorn wat mij betreft, alleen al dat "een vrouw met lipjes en een mondje en ze lijkt veel op uw 14 jarige dochter" Die ondertoon is denigrerend, vrouwonvriendelijk en infantiel. Nico Dijkshoorn is een oude rocker en bluesfanaat, maar lijkt zich eigenlijk te schamen voor zijn muziekkeuze, het nieuwe album van Taylor Swift. Zelf ben ik ouder dan Nico overigens.
Verder mag ik hem wel hoor, hij is soms grappig en schrijft leuke stukjes. En de vergelijking met Springsteen en Berry is zeker op zijn plaats. Probleem bij Taylor blijft de jonge en fanatieke vaak vrouwelijke aanhang, waardoor men haar in de hoek blijft zetten van popprinsessen. Wij weten allemaal dat Taylor een geweldige Singer Songwriter is (if i were a man, i'd be The Man), en een geweldig en genereus mens bovendien. En Lover is een muzikaal meesterwerk, het zoveelste.

Maar dat is toch precies wat hij overbrengt? Het schrijfsel lijkt gericht aan diegenen die het zondermeer bevooroordeeld van de kant schuiven. Het imago van de tienerpopidool wordt in het stuk langzaam omgevormd tot de serieuze artiest die het eigenlijk is.


Ik zou bijna geïnteresseerd raken.

Nee, zoals Yield goed verwoordt werkt de vorm averechts. Dan kan hij het wel doen lijken dat het niet zijn woorden zijn, maar dat zijn het letterlijk wel. En die woorden zijn neerbuigend.

Beetje hetzelfde als dat ik zou zeggen dat persoon X geen idioot is terwijl diegene nooit een idioot is genoemd. Daardoor kleeft het woord idioot toch opeens aan hem.

Hij kon ook gewoon focussen op wat haar zo goed maakt en die boodschap niet wegmoffelen tussen maniertjes die alleen maar bedoeld zijn om zijn eigen (bedenkelijke) schrijftalent en gevatheid te etaleren.

Edit: Sowieso zou ik liever zien dat de 'serieuze muziekliefhebber' wiens interesse hierdoor wordt gewekt met z'n vingertjes van Taylors creaties af zou blijven.

Tja.. Als je alles maar letterlijk neemt, mis je de pointe al snel. In dit geval waarschijnlijk omdat je al overtuigd was.
Zo vat ik je voorbeeld over 'persoon' en 'idioot' niet helemaal. Dan sla ik Dijkshoorns bedenkelijke schrijftalent toch hoger aan.

Maakt niet uit hoor. De waardering is andersom ook niet torenhoog.

You Need to Calm Down is best een oorwurm. Verder hoor ik vooral matige popliedjes die snel de irritatiegrens bereiken, met ME! als dieptepunt. Dat refrein

Oh dat is wel heel erg goed, 6 fraaie uitvoeringen.
En hoor ik in London BoY daar een Nicotje
And you know I love Springsteen, faded blue jeans, Tennessee whiskey.

De zoetsappige singles en de suikerspinroze hoes hebben me ervan weerhouden om dit album meteen na de release te gaan beluisteren. Zo benieuwd was ik eigenlijk niet meer. Tot mijn grote vreugde heeft Lover gelukkig toch heel wat te bieden en is het helemaal niet zo plat als waar ik bang voor was.

Miss Americana & the Heartbreak Prince is voorlopig uitgesproken favoriet. Die zanglijnen zijn echt verrukkelijk!

Haha I'm in!

En volgend jaar kunnen ook een tweede grote MuMe-Meet in België plannen, en wel op Werchter Boutique!