menu

Come On Up to the House (2019)

Alternatieve titel: Women Sing Waits

mijn stem
3,86 (21)
21 stemmen

Verenigde Staten
Roots
Label: Dualtone

  1. Joseph - Come On Up to the House (4:00)
  2. Aimee Mann - Hold On (5:23)
  3. Phoebe Bridgers - Georgia Lee (4:18)
  4. Shelby Lynne & Allison Moorer - Ol' 55 (5:29)
  5. Angie McMahon - Take It with Me (4:06)
  6. Corinne Bailey Rae - Jersey Girl (5:33)
  7. Patty Griffin - Ruby's Arms (6:06)
  8. Rosanne Cash - Time (4:36)
  9. Kat Edmonson - You Can Never Hold Back Spring (2:22)
  10. Iris Dement - House Where Nobody Lives (4:22)
  11. Courtney Marie Andrews - Downtown Train (4:14)
  12. The Wild Reeds - Tom Traubert's Blues (4:45)
totale tijdsduur: 55:14
zoeken in:
avatar van E-Clect-Eddy
De cover door Joseph is vandaag uitgebracht, als 5 single: na Angie, Corinne, Patty en Courtney. Ook wel benieuwd naar die van Phoebe Bridgers.

Joseph - Come On Up To The House - YouTube - audio

Come On Up To The House: Women Sing Waits | Dualtone op Bandcamp

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Women Sing Waits - Come On Up To The House - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Women Sing Waits - Come On Up To The House
Een aantal geweldige zangeressen eert het werk van Tom Waits op een verrassend veelzijdig maar ook verrassend sterk album

Als liefhebber van vrouwenstemmen kan ik niet heen om Come On Up To The House, waarop een aantal van mijn favoriete zangeressen aan de haal gaat met de songs van Tom Waits. Bij Tom Waits denk ik in eerste instantie aan een unieke stem, maar ook vrouwenstemmen kunnen uitstekend uit de voeten met zijn songs. Een aantal gelouterde zangeressen en een aantal nieuwkomers verrassen met doorleefde interpretaties van de songs van Tom Waits, waarbij ze in vrijwel alle gevallen ook hun eigen geluid weten te behouden, waardoor Come On Up To The House ver uit stijgt boven het gemiddelde “tribute album”.

Er is wat mij betreft niets mis met het eren van muzikale helden op een “tribute album”, maar het levert maar zelden een album op dat ik meer dan een paar keer uit de kast trek.

Ik was op voorhand echter wel heel nieuwsgierig naar Come On Up To The House van Women Sing Waits. Enerzijds omdat Tom Waits een groot songwriter is, maar zijn stem bij mij wel wat tegen de haren in strijkt. Anderzijds omdat ik nu eenmaal een enorm zwak voor vrouwenstemmen heb.

Het zijn ook nog eens vrouwenstemmen die ik in een aantal gevallen heel hoog heb zitten. Door de bijdragen van Aimee Mann, Phoebe Bridgers, Allison Moorer en Shelby Lynne, Patty Griffin en Courtney Marie Andrews kom ik op Come On Up To The House een aantal van mijn persoonlijke favorieten tegen en ook de rest mag er zijn.

Come On Up To The House werd fraai gearrangeerd en geproduceerd door Warren Zanes, die in de liner notes het volgende zegt over het project: “Tom is a true original as a songwriter, singer and arranger. There’s just no one like him. Beneath some of the layers of sound and his truly unique vocal phrasing, are some of the most beautiful and heartfelt songs I’ve ever heard. After some great creative discussions many years back with an old publishing colleague, the concept of focusing on the sheer beauty of these songs by having them interpreted by a group of amazing artists with stunning voices, was a must-do project. Fast forward fifteen years later, we were thrilled with the passion and enthusiasm these artists showed when we approached them with the idea, which you can hear in their performances. Truly a musical celebration.”

Ik kan de woorden van de Amerikaanse muzikant en producer alleen maar onderschrijven. Het album opent prachtig met de titeltrack van het trio Joseph, van wie ik nog een album op de stapel heb liggen. Dat album moet ik maar eens snel gaan beluisteren, want de zang van de dames van Joseph is goed voor kippenvel.

Het wordt prachtig gevolgd door mijn oude held Aimee Mann, die het ook nog eens prachtig gearrangeerde Hold On vol doorleving vertolkt. Jonge held Phoebe Bridgers volgt en laat in het met heel veel gevoel vertolkte Georgia Lee horen hoe ze is gegroeid als zangeres de afgelopen twee jaar. Voor zang met gevoel ben je ook aan het juiste adres bij Allison Moorer en Shelby Lynne, die Ol ’55 voorzien van flink wat melancholie en passie en tekenen voor een van de onbetwiste hoogtepunten op het album.

Het zijn niet alleen maar grote of de verwachte namen die een topprestatie leveren op Come On Up To The House. Angie McMahon, die dit jaar debuteerde zorgt voor kippenvel met haar ingetogen vertolking van Take It with Me, terwijl de alweer wat vergeten Corinne Bailey Rae een zwoele en meeslepende van Jersey Girl neerzet.

Dat grootheden als Patty Griffin, Rosanne Cash en Iris Dement uit de voeten kunnen met de songs van Tom Waits wekt geen verbazing, maar ook in deze gevallen is het resultaat wonderschoon.

De mij onbekende Kat Edmonson levert een mysterieuze folk-noir versie van You Can Never Hold Back Spring af, terwijl Courtney Marie Andrews nog maar eens laat horen dat ze tot de betere countryzangeressen van het moment behoort. De afsluiter is voor de mij onbekende The Wild Reeds die met Tom Traubert’s Blues aan de slag mogen en er een totaal andere song van maken, die rauwheid vervangt door bijna pastorale klanken.

Het knappe is dat alle zangeressen op Come On Up To The House hun eigen geluid weten te behouden en opereren in hun vertrouwde genre, maar ook een consistent klinkend album afleveren dat met veel liefde voor het werk van de oude meester Tom Waits is gemaakt, maar ook ruimte biedt aan de creativiteit van een aantal geweldige zangeressen. Het levert een “tribute album” op dat ik nog wel met enige regelmaat uit de kast zal trekken en dat meer dan eens in de categorie wonderschoon valt. Erwin Zijleman

avatar van Rudi S
4,5
erwinz schreef:
Het levert een “tribute album” op dat ik nog wel met enige regelmaat uit de kast zal trekken en dat meer dan eens in de categorie wonderschoon valt.


Ah wonderschoon ja en dan zijn 4 sterren nog best zuinig.
Zangkunst in optima en natuurlijk geweldige composities.
Het enige jammere is misschien dat de song keuze nog al ballad georienteerd is, waarschijnlijk een keuze die de producer gemaakt heeft en voor zo ver ik kan zien is dit album niet bijeen geraapt maar speciaal gemaakt ( Tom wordt 70).

Jersey Girl

avatar van erwinz
4,5
Rudi S schreef:
(quote)


Ah wonderschoon ja en dan zijn 4 sterren nog best zuinig.
Jersey Girl


Klopt, halfje er bij

avatar van koosknook
3,5
2019: Het jaar dat de vrouw van zich liet spreken in de muziekscene! En tevens het jaar dat Tom Waits, 70 jaar wordt, en wel op 7 December a.s.
Deze twee feiten zorgen voor het uitkomen van een fijnbesnaard, mooi samengesteld compilatie album met allemaal composities van de meester zelf.
De nieuwe sterren aan het firmament, te weten Angie McMahon, Phoebe Bridgers, Allison Moorer en de band Joseph, leveren ieders hier, een bijzonder sprankelende en vooral intense bijdrage. Corinne Bailey Rae, die de juist schwung mee geeft aan 'Jesey Girl', weet mij hier ook treffend te overtuigen.
Aimee Mann, Patty Griffin en Rosanne Cash komen met degelijk bijdragen, die ik los van deze compilatie niet vaak zou beluisteren. Kat Edmonson en Iris Dement doen mij, qua stijl, bitter weinig en zullen het vooral op de Amerikaanse markt goed doen. Voor mij zijn het skipmomentjes.
Het album gaat wat mij betreft als een nachtkaars uit. De twee werkelijke klassiekers, 'Down Town Train' en 'Tom Trauber's Blues' krijgen hier niet de klasse die ze verdienen. Courtney Marie Andrews komt met een saaie vertolking, waarin de blues volledig is weggesijpeld en The Wild Reeds komen voor de dag met een veel te zoetsappige en daardoor onwaardige versie.
Het verzamel album, hier fraai gestoken in een mooie cover, heeft m.i. verschillende gezichten. Als ik de balans opmaak hoor ik: vijf (zeer) goede, -drie degelijke tracks en vier ondermaatsen voorlopig een 3.5 (NB: Tot en met track 8, stond de score nog op 4 a 4.5)

avatar van PeterSchus
3,5
Zoals altijd bij dit soort tributes: niet alles is goed. Maar hoe Rosanne Cash Timezingt: kippevel!

avatar van EttaJamesBrown
3,0
Het is het allemaal net niet. In die zin is het album ‘Temptation’ van Holly Cole beter geslaagd.

Ik zal wel ook een kortzichtige seksist zijn als ik vind dat weinig vrouwen indringender zingen dan Tom. Ja, Etta James in de jaren zestig en begin zeventig.

avatar van Rudi S
4,5
EttaJamesBrown schreef:

Ik zal wel ook een kortzichtige seksist zijn als ik vind dat weinig vrouwen indringender zingen dan Tom.


Behoorlijk zelfs omdat dit namelijk ook voor mannen geldt
Maar dit vind ik toch over het algemeen heel mooi gedaan en dus is mijn waardering gelijk aan temptation, erg fijn voor erbij.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:53 uur

geplaatst: vandaag om 15:53 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.