Jun Togawa (戸川純) is één van de meest fascinerende figuren uit de Japanse underground van de '80s. Na een korte carrière als actrice begon ze begin jaren '80 aan het bouwen van een bijzonder oeuvre dat van donker & grotesk (
Tamahime-Sama), naar intiem & gevoelig, naar absurd & cabaretesque (
Guernica), naar speels & verleidelijk springt, altijd gekenmerkt door haar quirky en bij momenten zeer intense voordracht, evenals een duister gevoel voor humor. Ze is een voorloper van latere artiesten zoals Shiina Ringo, en lijkt geïnspireerd door eigenzinnige vrouwen die haar voor gingen zoals Akiko Yano. De invloed van die laatste (en ook van traditionele Japanse muziek) komt op deze plaat vooral naar voren op een nummer als 労働慰安唱歌. Bovendien is ze verantwoordelijk voor een van de tofste covers voor een single ooit.
Deze cassette. ❤️
In 1987 is ze een gevestigde naam. Haar muziek en stijl zijn te eigenzinnig om écht mainstream succes te boeken, maar ze heeft inmiddels een behoorlijk sterke solo-carrière, samengewerkt met toonaangevende muzikanten zoals Hosono Haruomi en een trouwe schare fans opgebouwd. Haar verschillende optredens op de Japanse televisie, gekleed in eigenzinnige en soms extravagante
outfits, trekken bovendien de aandacht. Ook maakt ze deel uit van een van de meest eigenzinnige en toonaangevende bands binnen de Japanse New Wave: Synth Pop band Guernica, wiens stijl zich laat omschrijven als een cabaretesque, communistische pastiche op oorlogsmuziek. De cover-art is wat dat betreft
alleszeggend.
Dit alles stelt haar in staat om een hele waslijst aan muzikanten bij elkaar te brengen voor de opnames van ヤプーズ計画. Deze muzikanten brengen invloeden mee uit allerlei genres die de 80s interessant maakten: Synth Pop, Zolo, Post-Punk, City Pop en Video Game muziek. Het is Togawa's meest commerciële en toegankelijke project; een wervelende, geïnspireerde, even poppy als punky New Wave plaat, met Togawa's unieke en onnavolgbare persoonlijkheid voorop. En - net zoals al haar andere werk - het is verdomde catchy.
De plaat staat vol met futuristische new-wave/post-(cyber)-punk liedjes, met teksten over robotspionnen die mannen verleiden met seks en machinale lolita's die met existentiële vraagstukken kampen. Op opener バーバラ・セクサロイド [Sexaroid Barbara] zingt ze verleidelijk en dreigend
Ik ben een machine zonder mensenrechten / Een 8ste generatie sex-droid / Ik heb je data gedownload / Ik bezit niet wat jullie 'trots' noemen, maar vanavond zal ik je iets belangrijkers leren / Mijn code-naam is Barbara en even later besluit ze
Dit is een pessimistisch verhaal, maar ik ben een optimist - ik zie haar al grijnzen.
Op prijsnummer 肉屋のように [Like a Butcher] vraagt ze, in haar lage en meest lugubere zangstijl, of iemand haar niet tegen kan houden voor ze haar lover met huid en haar gaat verslinden. Ze heeft de kettingzaag en drilboor al klaar liggen.
Het zal wellicht niet ieders kopje thee zijn, maar ヤプーズ計画 is een heerlijk speelse, vooruitstrevende en gevarieerde plaat. Een van de vele hoogtepunten in een zeer consistente discografie.