Het lijkt er niet op dat deze even hard gaat inslaan als het debuut destijds (Higher Ground, what the fuck?), maar de eerste twee singles zijn desondanks weer absurd en tegelijkertijd bangin'. Je kan het wegzetten als "puberale wegwerpmuziek" (zoals user T.O. deed bij het debuut), al blijft de energie die Hudson Mohawke en Lunice in deze soms toch bizarre tracks weten te stoppen best indrukwekkend voor mij. Afwachten hoe dit uitdraait wanneer het 22 minuten na elkaar stuiteren is...