TNGHT - II (2019)

Het lijkt er niet op dat deze even hard gaat inslaan als het debuut destijds (Higher Ground, what the fuck?), maar de eerste twee singles zijn desondanks weer absurd en tegelijkertijd bangin'. Je kan het wegzetten als "puberale wegwerpmuziek" (zoals user T.O. deed bij het debuut), al blijft de energie die Hudson Mohawke en Lunice in deze soms toch bizarre tracks weten te stoppen best indrukwekkend voor mij. Afwachten hoe dit uitdraait wanneer het 22 minuten na elkaar stuiteren is...

Dit gaat weer helemaal uit de hand lopen!

TNGHT op Lockdown Festival was toch wel 1 van de meest toffe belevingen in mijn concertenleven. Sowieso waren zij voor mij wel echt grondleggers van de "trap" sound die daarna door velen gekopieerd zijn.
Maar alles kwam daar samen!

Op eerste gehoor brengt dit EP'tje toch niet hetzelfde energie als voorheen. De 2 singles zijn dope, maar verder veel experimentjes die niet allemaal geslaagd zijn.

Live zie ik hier wel een potentieel feestje in, maar op plaat komt het er voor mij echt niet uit. Het irriteert, voornamelijk.

Ik ben echt te oud hiervoor (denk ik). Ik was wel benieuwd naar wat het was, en het voordeel aan een EP is, dat je er wel even voor kan zitten. Maar deze mix van electronische experimenten, vage beats en duistere sfeertjes en erg lelijke sounds ligt mij niet. Hoe is dit trouwens hiphop? Daar ben ik wel benieuwd naar. Ik hoor er geen hiphop in.