menu

Bonny Light Horseman - Bonny Light Horseman (2020)

mijn stem
3,86 (55)
55 stemmen

Verenigde Staten
Country / Folk
Label: 37d03d

  1. Bonny Light Horseman (4:30)
  2. Deep in Love (5:09)
  3. The Roving (4:20)
  4. Jane Jane (3:06)
  5. Blackwaterside (3:25)
  6. Magpie's Nest (4:58)
  7. Lowlands (3:29)
  8. Mountain Rain (2:39)
  9. Bright Morning Stars (2:05)
  10. 10,000 Miles (3:04)
totale tijdsduur: 36:45
zoeken in:
avatar van Lura
Bonny Light Horseman bestaat uit Anaïs Mitchell, Eric D. Johnson (Fruit Bats, Shins) en Josh Kaufman (The National). Alle drie muzikanten met een grote staat van dienst. De drie kregen in 2018 een uitnodiging om te komen optreden op het Eaux Claires Festival, georganiseerd door Justin Vernon en Aaron Dessner.

Het drietal bleek een artistieke klik te hebben en een voorliefde te delen voor eeuwenoude traditionals. Het optreden in Wisconsin werd een groot succes. Reden voor Dessner en Vernon om het drietal te vragen om deel te nemen aan een week durende workshop in Berlijn. De sessies vonden plaats in The Funkhaus en de opnames zouden de basis gaan vormen voor hun debuutalbum Bonny Light Horseman.

De groepsnaam werd ontleend aan de prachtige opener. Trouwens twee jaar geleden ook opgenomen door Lúnasa voor hun album Cas en fraai gezongen door Natalie Merchant. De samenwerking is een duidelijke voltreffer, er is absoluut sprake van synergie, men voelt elkaar perfect aan.

Bovendien kan men een beroep doen op niet de minsten, te beginnen met initiatiefnemers Justin Vernon en Aaron Dessner. Daarnaast op The Staves en Lisa Hannigan, die de achtergrondzang verzorgen op de bekende traditional Blackwaterside. Hierop is ook de banjo te horen van Kate Stables van This Is the Kit.
Vernon neemt de vocalen van Bright Morning Stars voor zijn rekening.

Het album werd begin vorig jaar verder afgewerkt in de Dreamland Studios in Woodstock. De traditionals werden voorzien van een eigentijds arrangement en harmoniezang. Het resultaat is een verbluffend mooi album, dat niet alleen folk liefhebbers, maar ook een diverse groep andere muziekliefhebbers, zal gaan aanspreken.

Het voorwoord werd trouwens geschreven door M.C. Taylor (Hiss Golden Messenger). Hij schreef mee aan de enige niet traditionele song, Mountain Rain.

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Bonny Light Horseman - Bonny Light Horseman - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Bonny Light Horseman - Bonny Light Horseman
Het gelegenheidstrio Bonny Light Horseman bundelt de krachten van drie gelouterde muzikanten en heeft wat mij betreft een duidelijke meerwaarde

Eric D. Johnson, Josh Kaufman en Anaïs Mitchell hebben alle drie hun sporen in de muziek verdiend en bundelen nu hun krachten als Bonny Light Horseman. Het gelegenheidstrio vertolkt op haar debuut vrijwel uitsluitend folk traditionals en dat is een beproefd recept. De drie Amerikaanse muzikanten wijken af van dit recept en kiezen voor een wat voller en smaakvoller geluid, waardoor het debuut van Bonny Light Horseman anders klinkt dan vergelijkbare albums, wat nog eens wordt versterkt door de mooie zang van Eric D. Johnson en natuurlijk Anaïs Mitchell. 1+1+1 is hierdoor net iets meer dan 3 wat mij betreft.

Het gaat misschien wat ver om Bonny Light Horseman een supergroep te noemen, maar een bijzonder trio is het zeker. Eric D. Johnson timmert al heel wat jaren aan de weg met zijn band Fruit Bats en is bovendien actief als producer, Josh Kaufman werkte als muzikant met onder andere The National en The War On Drugs en was als producer actief voor bijvoorbeeld The Hold Steady en Josh Ritter en dan is er ook nog eens Anaïs Mitchell, die de afgelopen 15 jaar een aantal fraaie soloalbums afleverde.

Met zijn drieën zijn ze Bonny Light Horseman, waarvan deze week een titelloos debuut verscheen. Het gelegenheidstrio kwam overigens tot stand nadat Eric D. Johnson, Josh Kaufman en Anaïs Mitchell hadden samengewerkt met Justin Vernon (Bon Iver) en producer Aaron Dessner, die ze stimuleerden om samen een album op te nemen.

Een wijs advies, want Bonny Light Horseman voegt absoluut iets toe aan de oeuvres van de drie individuele muzikanten. Op het debuut van het trio hoor je vooral ingetogen rootsmuziek. Ondanks de beschikbaarheid van twee producers en een multi-instrumentalist klinkt de muziek van Bonny Light Horseman betrekkelijk sober. Schijn bedriegt hier echter, want het geluid op het debuutalbum van het trio is bijzonder smaakvol en zit vol fraaie accenten.

In muzikaal opzicht beperkt Bonny Light Horseman zich vooral tot de folk. Het is folk die in eerste instantie is beïnvloed door de rijke historie van het genre. Bonny Light Horseman vertolkt op haar debuut vooral traditionals, maar is niet bang om de kroonjuwelen van de Amerikaanse folk in een wat moderner jasje te steken, waardoor het album af en toe voorzichtig opschuift richting indie-folk.

De instrumentatie op het album is zoals gezegd betrekkelijk sober maar smaakvol, waardoor de vocalen in de spotlights staan. Natuurlijk valt direct de prachtige stem van Anaïs Mitchell op, maar ook Eric D. Johnson maakt indruk met een mooie stem, die ook nog eens prachtig kleurt bij die van Anaïs Mitchell. Wanneer laatstgenoemde het voortouw neemt schuift het debuut van Bonny Light Horseman op richting de rootsmuziek die we van Anaïs Mitchell kennen, maar wanneer de stem van Eric D. Johnson nomineert doet het debuut van Bonny Light Horseman ook denken aan het wat mij betreft zwaar onderschatte derde album van The Lumineers (voor mij een van de beste albums van 2019).

De basis van het debuut van het gelegenheidstrio stond snel op de band, maar de twee producers van de band konden het niet laten om er achteraf ook nog flink aan te sleutelen. Mogelijk een gruwel voor folkpuristen, maar het zorgt er wat mij betreft voor dat het album niet alleen maar aangenaam voortkabbelt, maar ook spannend blijft. De instrumentatie op het album is van grote schoonheid en zorgt er voor dat Bonny Light Horseman zich weet te onderscheiden van alle folkalbums met traditionals die er al zijn.

De stemmige instrumentatie zorgt er bovendien voor dat de stemmen van Eric D. Johnson en Anaïs Mitchell nog net wat beter tot hun recht komen. Het gaat misschien wat ten koste van het ruwe en pure dat dit soort albums normaal gesproken kenmerkt, maar daar heb ik genoeg alternatieven voor. Kortom, prima uitstapje van deze drie gelouterde muzikanten. Erwin Zijleman

avatar van deric raven
3,5
Eric D. Johnson hielp ons afgelopen jaar de zomer door met de warme popplaat Gold Past Life van Fruit Bats. Nu zet hij zijn zinnen op de laatste maanden van deze vlakke winter. Hoe groot kan het contrast zijn. Bonny Light Horseman is een samenwerkingsverband met de folk zangeres Anaïs Mitchell en muzikale duizendpoot Josh Kaufman. Die laatste is vooral achter de schermen actief als toevoegende gitarist bij tig van bevriende indie folk collega’s. Ook nu is hij vooral in begeleidende en producerende rol te horen, en richt men de aandacht voornamelijk op het mooie stemgeluid van Anaïs Mitchell en de heldere zang van Eric D. Johnson.

Bonny Light Horseman is een mooi project geworden waarbij de artiesten tot in de puntjes laten horen waartoe ze in staan zijn. Het zit zelfs zo erg tegen de perfectie aan dat het te koste lijkt te gaan van het daadwerkelijke genot wat je onder de muzikanten graag terug hoort. Doordat je weet waar de artiesten toe in staat zijn, mis je een stukje puurheid en geloofwaardigheid. Het heeft echter wel nog genoeg eigenheid om te kunnen spreken van een waardig debuut.

Met het ingetogen titelstuk Bonny Light Horseman mag Anaïs Mitchell al direct binnen de uitgezette lijntjes haar vocale intensiviteit toepassen. Heerlijk hoe ze daarbij zelfs haar kleurrijke stem ook net buiten die sfeervolle schetsen laat gelden. Hierdoor heeft het net die eigen spontaniteit, en komt het een stuk eerlijker over. Heel even is daar de ruimte voor die bepalende saxofoon van Michael Lewis, om het vervolgens weer naar haar toe te trekken.

Omdat de basis drie-eenheid het gitaarspel zo goed beheerst verloopt de overgang naar Deep In Love erg soepel. Ook hierbij wordt daar vanuit de track opgebouwd. De microfoon wordt door geschoven naar Eric D. Johnson, waarna de zangeres hem op de achtergrond ondersteund. The Roving laat wat meer variatie toe, en wil met de stoffige drumpartijen en meer sprankelende akkoorden de helderheid in de stem van Anaïs Mitchell beter tot haar recht laten komen.

Toch is het net wat te vaak risicoloos en tegen het druilerige aan. Ook de country in Jane Jane wil ondanks de ritmische versnelling allemaal net te clean overkomen. Dat Eric D. Johnson in staat is om pakkende popliedjes te maken is bekend, maar zijn geschoolde achtergrond levert wel een te stabiele prettig voort wiegende song af.

De uitdaging hoor je veel sterker terug in het prachtige Blackwaterside, waar de twee hoofdzangers elkaar tot een bijna onevenaarbare hoogte opdrijven. Geweldig hoe het hier vocaal allemaal als een puzzel in elkaar valt. Dit zijn de momenten waarbij de magie alle mindere momenten doet vergeten.

Het dromerige ruis loze intro van Magpie’s Nest wil de hele song terugkeren, en ondanks de ontspannen ritmesectie wil het maar niet tot bloei komen. Die armoede wordt verder weg gemoffeld in prima eenzijdige gitaarpartijen. De climax waartoe gewerkt wordt eindigt in een terug getrokken fade out. Eric D. Johnson is ook een tikkeltje te voorzichtig met de mondharmonica in Lowlands, hij had hem best wel mogen laten huilen, of juist liefkozend beminnend aan het werk laten zetten.

Ook het hierop aansluitende Mountain Rain staat duidelijk op een zoutloos dieet. Over de samenzang in Bright Morning Stars is krampachtig teveel nagedacht. Dan maar weer de aandacht richten op Anaïs Mitchell, die overduidelijk de beste zangkwaliteiten bezit. Ze mag 10,000 Miles dragen, en laat ook Eric D. Johnson zijn partijen inzingen, netjes volgens het regel na regel uitgewerkte kladpapiertje.

Er is helemaal niks verkeerds op te merken aan Bonny Light Horseman. Geen schoonheidsfoutjes of andere kleine misstappen, waardoor het sterieler overkomt als de gemiddelde operatiekamer in een ziekenhuis. Iets meer gedurfdheid zou een interessantere plaat opleveren.

Bonny Light Horseman - Bonny Light Horseman | Roots | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 18:42 uur

geplaatst: vandaag om 18:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.