Meestal zet ik Spotify direct af als ik klaar ben met een plaat. Maar, als ik die plaat verder nog niet ken, kan het voorkomen dat er een nummer in dezelfde stijl voorbij komt. En heel af en toe ontstaat er een prikkeling in mijn brein die zegt: opletten. Dat was het geval toen 'Red Shoulder' van Squirrel Flower voorbij kwam.
In de dagen daarna ben ik de plaat vaker gaan afspelen en inmiddels staat hij op de nominatie om aangeschaft te gaan worden. Wat mij aanspreekt is de enorme lading die de plaat meekrijgt door de sfeer. Deze plaat is zo enorm ruimtelijk opgenomen. Zelfs de grootste marmeren badkamer lijkt nog te klein te zijn voor dit geluid. Er zit zoveel reverb en delay op dat Ella O'Connor Williams, de artiest achter de naam Squirrel Flower, de hele wereld lijkt in te nemen. Dat resulteert in een droomachtige toestand. Voor de oudere lezer, special agent Cooper in de 'Red Room'. Zoiets.
Dat zou allemaal niet interessant zijn, als de muziek niet goed is. Nu, de meeste nummers zijn meer dan o.k. Sterker het intrigeert enorm. Dit alles komt wel met een waarschuwing. Wie niet echt naar I Was Born Swimming luistert, zal niets horen. Op een enkele, welkome, uitbarsting na, 'Honey, Oh Honey', van nog geen twee minuten, is het heel rustig. Dat vergt aandacht en dan komen vele details naar voren. Je wordt echt beloond voor je tijd.
Voor wie Squirrel Flower wil kunnen plaatsen. Ze toerde voor de opnames van deze plaat met Soccer Mommy en Adrienne Lenker, nam op met de producer van laatstgenoemde, Gaby Wax. Persoonlijk vind ik deze plaat beter dan die van de twee voornoemde zangeressen.
Op dit moment nog een voorzichtige 3,5*, want ik wil zien of het album nog kan groeien.
Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op
WoNoBloG.