vinylbeleving schreef:
De hoes is al net zo theatraal als zijn muziek. Opzich niet erg, maar met zijn debuut had ik ook een haat liefde verhouding. Ik heb bij Moses Sumney een beetje hetzelfde als bij Benjamin Clementine. Het is ergens prachtige muziek, maar ook zo grotesk, dat ik er niet altijd naar kan luisteren en het me soms ook kan irriteren. Dit eertse deel van grae is net zo. Op momenten wonderschoon, maar ik betwijfel of ik dit veel ga luisteren. In the end zit zijn stem toch meer in mijn irritatiezone dat dat hij me ontroerd.
Haha. Ik begrijp de vergelijking met Benjamin Clementine. Je houdt er van, of niet. Wat dat betreft blijkt maar weer hoe smaken kunnen verschillen. Bij mij worden alle zintuigen geprikkeld bij het eerste deel van grae. Durf het dan ook nu al een meesterwerk te noemen. Heerlijk dat muziek je nog zo kan verrassen. Pure schoonheid. En dan die stem. Die stem! Is echt bovenaards mooi.
Nou ja, ieder zijn eigen ding natuurlijk.