Harry Styles - Fine Line (2019)

Jemig wat een waanzinnig mooi album is dit. Wat een productie en wat een variatie in de nummers. Heerlijk

Aanvankelijk vond ik Lights Up een ietwat flauwe single, dat veranderde ondertussen. Het is in ieder geval een interessant nummer. Ongeveer hetzelfde verhaal met Adore You, aanvankelijk vond ik er niet veel aan, maar nu heeft het mij wél te pakken. Enkel met Watermelon Sugar klikt het iets minder, dat blijft niet plakken. Weinig memorabel. De rest van het album nog niet aandachtig kunnen beluisteren. Zal ik zeker doen in de komende weken. Eerlijk, enkele jaren geleden had ik niet gedacht dat ik dat ooit zou zeggen.

Eén ding is zeker, Harry Styles is absoluut niet dat doorsnee pop-idooltje waarvoor velen hem nog steeds persé willen verslijten. Alles behalve. Dit is een artiest met een eigen stem en identiteit.

Harry Edward Styles wordt op de eerste dag van de volgende maand 26 jaar jong en heeft als bandlid van de boyband One Direction al een muziekleven achter zich. In 2010 nam hij deel aan de The X-Factor, slaagde samen met 4 anderen er niet in door te dringen tot de beslissende fase van deze Britse editie van de talentenshow, maar mocht met die 4 anderen optreden tijdens de “bootcamp” periode in de show. Dat beviel zo goed dat jurylid van beroep én Spice Girls ontdekken Simon Cowell besloot het 5-tal te contacteren. De naam die ze kregen was One Direction, de eerste hitsingle “WHAT MAKES YOU BEAUTIFUL” ging meteen in ‘één beweging’ naar de eerste plaats van de Britse hitlijst en de naam van de groep was gevestigd. De individuele leden werden idolen, ze scoorden hits met o.a. “LIVE WHILE WE’RE YOUNG”, “ONE WAY OR ANOTHER” en “STORY OF MY LIFE” en vanaf 2015 ging het langzaam minder voorspoedig met de band, toen het eerste bandlid, Zayn Malik solo verder ging. Intussen zijn alle andere bandleden ook met solo projecten bezig, zo ook Harry Styles. De in Redditch Worcestershire geboren zanger/componist bracht in mei 2017 zijn eerste solo album uit. Op dit titelloze album staat de prachtige song “SIGN OF THE TIMES”, waarmee hij bewees prachtige liedjes te kunnen schrijven. “FINE LINE” is dus album nummer 2 en kwam half december van het afgelopen jaar uit. Op dit album staan 12 tracks, bij elkaar ruim 46 minuten muziek en de stijl loopt erg uiteen. Het 6 minuten durende “SHE” is een geweldige track, spannend in opbouw, mooie gitaarsolo erin en de melodielijn is boeiend. Een zeer volwassen song die bij veel muziekliefhebbers in de smaak zou kunnen vallen. Daarentegen zijn “WATERMELON SUGAR” en “LIGHTS UP” meer een boyband songs, is de opener “GOLDEN” een heerlijke popsong, “FALLING” een beklemmende ballad en heeft “CANYON MOON” een Americana feel. De afsluiter van het album is het titelnummer, waarin Styles opnieuw laat horen in langere songs veel van zijn creativiteit kwijt te kunnen. Prachtig song van een meer dan aardig album.

Een plezierige opsteker bij het samen klussen aan de kamer van mijn dochter was dit album, waar wij het zowaar beide zeer over eens zijn. Harry Styles is een aanwinst voor de popmuziek! Nu al laat hij die andere ex-boyband-members zoals Robbie Williams ver achter zich. Het album is zeer divers, met smaakvolle, goede nummers - goed gecomponeerd, goed gespeeld en goed gezongen - waar een aangenaam nostalgische sfeer overheen hangt, zonder dat het ergens pastiche wordt. De arrangementen zijn per nummer voldoende eigen en uniek; je proeft b.v. heel duidelijk Crosby, Stills & Nash in het nummer "Canyon moon" maar plagiaat ligt nergens op de loer. Het zijn nummers die zodanig plausibel klinken, dat je denkt dat je ze al eerder gehoord hebt, maar dat is dus niet zo. Dat is in zijn geval een compliment; zo onontkoombaar is Harry Styles dus blijkbaar.

Mee eens. Deze jongen is veel getalenteerder dan pak 'm beet een Justin Bieber of een Shawn Mendes. Ook weer een prima album, net als zijn debuutalbum.

Ik schrok van de eerste tonen, ik had echt mierzoete songs verwacht. Gelukkig is dat niet waar, fijn popalbum met een goeie zanger.

Zojuist Adore You geshazamed.

Lekker gitaartje, deze jongen is goed bezig.

Het kan nog wel gelukkig.

Ik vond zijn debuutalbum (Harry Styles, 2017) al een verrassend goede plaat, maar opvolger Fine Line is nog veel verrassender. Waar sommige andere artiesten op safe spelen en de sound van hun debuutalbum op diens opvolger doortrekken slaat Harry een compleet nieuwe weg in. Geen Sign of the Times op dit album. Wat wel? Heerlijke funk en psychedelische pop.
Styles schreef de nummers als gevolg van zijn laatste relatiebreuk en zoals vaak bij artiesten zorgt dit voor een verdomd goed eindresultaat.
Wanneer je goed luistert hoor je dat dit album meer is dan een verzameling van twaalf tracks, het neemt je mee op een ware reis door Styles' psyche en gevoelens.

Heeft het album dan geen enkel nadeel? Zeker wel, de ietwat korte duur van ruim 46 minuten. Want wanneer de klanken van het laatste nummer wegebben wil je meer. Meer, meer, meer, meer, meer!

Beste nummers: Falling, Fine Line, Cherry, Adore You, het Beatles-achtige She, Canyon Moon, Lights Up en Watermelon Sugar.
Mindere nummers: Wat??

Potverdekke. Vond ik die 'Golden' aanvankelijk maar een flauw nummer, heeft ook deze mij uiteindelijk toch weer te stekken. I'm sold. Tarararum, ta-tarararum!

Golden heeft zo'n lekkere groove! Maar ik hoor toch echt tedededum, te-tedededum

Op repeat! heerlijk nummer. Adore you is ook al zo goed.

Lol. Ik hoor iets dat tussen beide hangt. Toch meer een zachte R dan een duidelijke D. Spreek Tarararum eens op z'n Brits uit, dat klinkt echt zo. Héhé. Maar bon, als we 't beiden maar goed vinden zeker? Vooral lekker zingen wat je zelf wil.

Treat People With Kindness, heerlijke song!

Helemaal mee eens. Ik moet Harry Styles zijn werk toch eens gaan verkennen. Uit zijn vorige album ken ik het magistrale Sign Of The Times. Uit dit album trekt Treat Peoe With Kindness mijn aandacht. Niet van dezelfde grootorde als voorgenoemd nummer, maar het mag er zeker wezen en trekt de aandacht.

Ja: los van die twee nummers smaken ook de andere nummers die ik van Harry Styles ken naar meer.

Popmuziek zoals popmuziek zou moeten zijn!

Eens! Wat Harry - in tegenstelling tot Sheeran en een Swift - uniek maakt is dat het zowel tienermeisjes als muziekpuristen en casual listeners verenigd. In die volgorde heeft hij de looks en sex appeal, de hoge klasse aan instrumentatie en muzikale kwaliteit en tot slot de catchyness om voor niemand echt storend te zijn, maar bovenal hebben mensen er een gevoél bij! Het is best zeldzaam om goed in de smaak te vallen bij grote groepen terwijl je wel uitgesproken muziek maakt.

Waar ik makkelijke muziek zoals bovengenoemde artiesten vaak een beetje links laat liggen en 'fastfood muziek' noem (smaakt de meerderheid wel, niets om over naar huis te schrijven) stroomt Harry vanuit de hogere regionen van de mainstream, een sterke stroom die de tand des tijds denk ik wel gaat overleven.

Van heel degelijk naar met vlagen heel fijn, dat doet Harry Styles heel goed.

Mooi gezegd, precies zoals ik het zie!