Zijn eerste solo album heb ik nog nooit gehoord maar Greg Dulli's tweede,Random Desire doet in kwaliteit weinig onder voor zijn werk met the Afghan whigs.Al te veel verschil vind ik ook niet in de sound zitten,Dulli is nu eenmaal de zanger,het is allemaal wat ingetogener en muzikaal,door het gebruik van veel verschillende instrumenten misschien zelfs nog rijker.
Van het als eerste uitgegeven nummer Pantomima werd ik nu niet direct overenthousiast maar gelukkig bevat Random Desire nog een flink aantal songs die daar qua niveau nog wel wat bovenuit steken.Vooral the Tide vind ik een fantastische track (mede door die heerlijke,emotionele vocale uithalen) en ook op onder meer Sempre,Scorpio en Lockless laat de voorman van de Afghan whigs zich van zijn beste kant zien.
Random Desire is gewoon een erg mooi en veelzijdig album geworden dat wat betreft geluid schippert tussen pop,rock en soul waarbij de schitterende stem van Greg Dulli de grote meerwaarde vormt.