De eerste noten van dit album zijn meteen hemels! Alle mogelijke stress en zwartgalligheid valt zo van mijn schouders af. Rustig wordt ik meegenomen in een kalmerende lounge / bossa nova plaat. Je zou kunnen zeggen na het eerste nummer: "hoogtepunt gehad, tijd voor weer wat anders". Het titelnummer is mijn favoriete track, maar het is zeker geen straf nog een half uur door te maken in dit warme, melodische vredevolle album. Het album is vrijwel geheel instrumentaal, met gebruik van o.a. fluit, piccolo, trombone, cello en klavecimbel. Dat laatste instrument wordt samen met gitaar en piano bespeeld door Antônio hemzelf.
In het geheel is het wat te soft en te luchtig om in aanmerking te komen voor een top score. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die dit "elevator music" noemen. Maar ik ben toch bijzonder blij met deze plaat. Al vind ik
Stone Flower nog net wat beter.