menu

Thundercat - It Is What It Is (2020)

mijn stem
3,43 (61)
61 stemmen

Verenigde Staten
Hip-Hop / Jazz
Label: Brainfeeder

  1. Lost in Space / Great Scott / 22-26 (1:22)
  2. Innerstellar Love (2:41)
  3. I Love Louis Cole (3:24)

    met Louis Cole

  4. Black Qualls (3:09)

    met Steve Lacy, Steve Arrington en Childish Gambino

  5. Miguel's Happy Dance (2:11)
  6. How Sway (1:14)
  7. Funny Thing (1:56)
  8. Overseas (1:28)

    met Zack Fox

  9. Dragonball Durag (3:01)
  10. How I Feel (1:08)
  11. King of the Hill (2:51)
  12. Unrequited Love (3:14)
  13. Fair Chance (3:57)

    met Ty Dolla $ign en Lil B

  14. Existential Dread (0:51)
  15. It Is What It Is (5:02)
totale tijdsduur: 37:29
zoeken in:
avatar van Poles Apart
4,0
"Black Qualls" al vrijgegeven.

avatar van Bruno_6
Dragonball Durag is nu ook vrijgegeven.

avatar van jokerman
4,5
Klinkt veelbelovend!

avatar van Zwammer
3,0
Album klinkt weer vertrouwd, het blijft dichtbij de sound van het vorige album. De kortere speelduur is een plus, maar ik mis nog wel enkele uitschieters als Them Changes. Wellicht dat die nummers nog komen bovendrijven bij volgende luisterbeurten.

avatar van Mathough
4,0
Wat heeft Fair Chance een onwijs chille beat. En Black Qualls is ook al zo'n lekker nummer. Ben benieuwd naar de rest van het album

avatar van Frank West
3,5
Dragonball Durag is echt briljant (music video is hilarisch), kijk hier erg naar uit!

avatar van Kos
2,5
Kos
Het zal waarschijnlijk nooit iets worden tussen Thundercat en mij.

My loss wellicht.

avatar van Don Cappuccino
3,5
Als ik deze plaat luister vind ik het erg aangenaam klinken (daarmee 3,5*), maar ik heb ook gelijk de neiging om weer terug te keren naar Drunk. Alle elementen van die plaat zijn namelijk hier ook te vinden, maar op Drunk is het allemaal veel beter.

avatar van jokerman
4,5
Vet! Oké, ik ben fan dus zie het wellicht door een roze, ster vormige, bril maar ik vind het weer een geweldige plaat!

avatar van waxs
3,0
Ik heb nooit zoveel gehad met de beste man, zijn persona als “class clown” heb ik ook nooit zo begrepen, ik heb het ooit live mogen zien en dat was echt slecht. Zoals te lezen valt genoeg sceptisch om de plaat over te slaan. Desalniettemin ook deze nieuwe plaat weer een kans gegeven.

Het wordt nergens slecht maar ook nergens heel vernieuwend of spannend, het geluid van deze plaat ligt volledig in lijn met het werk, dat enigszins consistent, door de jaren verschijnt met hier en daar een uitschieter. Ik heb het gevoel dat steeds meer nummers op elkaar beginnen te lijken, in het verlengde van Them Changes terwijl de beste man wel over een bijzonder talent beschikt, jammer dat dit niet meer tot uiting komt en ook deze plaat vooral vasthoudt aan het vertrouwde (succesvolle) geluid.

avatar van SirChenque
3,0
Wat me vooral opvalt bij deze nieuwe Thundercat is dat het allemaal zo voortkabbelt, het is langzaam en stroperig......komt ook door zijn stemgeluid, vrij monotoon en halfhoog (doet me denken aan Michael McDonald, maar stuk minder spannend). De snelle metal-soul van "I Love Louis Cole" blijft ook al niet hangen. Begrijp me niet verkeerd, vind sommige songs echt fijn, Black Qualls, Dragonball Durag, It Is What It Is (met mooi gitaarwerk van Pedro Martins) en het baswerk op How Sway & Funny Thing. Helaas is het meeste songmateriaal het "ene oor in, andere oor uit"-werk.....al die intermezzo´s zorgen daar voor volgens mij, het beklijft niet genoeg.



Volg hier mijn playlist met indie-soul-folk-pop-pareltjes

avatar van vinylbeleving
2,5
Tja nou weten we 't wel Thundercat. Wat een saaie boel is dit album zeg. Totaal geen muzikale ontwikkeling. Teveel meligheid, veel bass gepriegel en steeds weer die ielige falset. Bijna alles is vermoeiend aan deze plaat.

Imagine Music
vinylbeleving schreef:
Tja nou weten we 't wel Thundercat. Wat een saaie boel is dit album zeg. Totaal geen muzikale ontwikkeling. Teveel meligheid, veel bass gepriegel en steeds weer die ielige falset. Bijna alles is vermoeiend aan deze plaat.


Helemaal mee eens! Net zo saai als het voorgaande album.

avatar van AOVV
2,5
Ik vind deze plaat een beetje saai en mellow klinken. Steeds diezelfde falset, steeds diezelfde wat doffe productie (het mocht wat meer sprankelen) maken dit niet bepaald het beste werk dat ik dit jaar al heb gehoord. Het klinkt ook allemaal wat te gladjes. Een lichte tegenvaller toch, maar niet elke ontdekking draait even goed uit natuurlijk.

2,5 sterren

avatar van andnino
3,5
Jullie gingen hier duidelijk met andere verwachtingen in dan ik. Thundercat luister ik voor chille sferen en geweldige baslijnen. Die zijn hier allebei aanwezig, en deze loopt als geheel ook iets lekkerder dan de voorganger. Kortom ik vermaak me er prima mee.

avatar van Weirdo Wizzy
4,0
In het jaar 2020 niet echt veel nieuwe releases in de gaten gehouden. Deze meest recente worp van Thundercat wel meegepakt. Zit de laatste dagen ook weer veel Flying Lotus te luisteren dus ben wel in een Brainfeeder-mood.

Bij de eerste beluistering kabbelt het boeltje wel lekker voort en het duurt allemaal ook niet te lang dat het gaat storen. En toch heeft het album een hoge replay-value heb ik gemerkt. De lekkere baslijntjes gaan zich in je hoofd nestelen en zeker naar het einde toe staan er wel pareltjes op hoor, zoals King Of The Hill.

Wat ik altijd zo kenmerkend vind aan die albums uit deze hoek dat ze zo'n rijk geluid hebben zo ik hier weer. Ten opzichte van Flying Lotus klinkt Thundercat meer mellow. Hier hangt ook zo'n aangename, warme vibe. Zeer ontspannende werking geeft het wel. En tegelijkertijd hangt er ook een zekere melancholie over het album wat mooi samengaat. Daar zal het overlijden van Mac Miller mee te maken hebben. Mooi hoe dit in de muziek is verwerkt.

Een beter album dan ik aanvankelijk dacht dus. Persoonlijk favorieten zijn: Black Qualls, Dragonball Durag en King Of The Hill.

4 ster

avatar van Reijersen
2,5
Het vorige album Drunk wist mij maar wisselend te overtuigen, dus ik wil het toch nog eens proberen met deze nieuwe plaat van Thundercat. Het begint allemaal best lekker met het jazzy Interstellar Love, het trippende I Love Louis Cole, het zeer fijn funky Black Qualls en bijvoorbeeld de relaxte groove van Overseas. Maar ook is het vaak allemaal iets teveel van het zelfde. Nu duurt deze plaat niet zo heel lang, maar toch is dat wel iets wat blijft hangen. Die relaxte, ontspannen sfeer wordt volledig door getrokken en het doet me bij weinig nummers opkijken. Alles is mij dan te rustig, te relaxed, te weinig energiek. Het kabbelt dus eigenlijk gewoon té veel door. Oftewel: wederom geen voltreffer.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:35 uur

geplaatst: vandaag om 16:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.