Nat Freedberg komt met zijn derde plaat in iets meer dan een jaar. Deze veteraan van de Boston rock en punk scene had een lading inspiratie en moest iets kwijt. Gelukkig heeft hij een label waarop dat kan. Wat mij heel erg bevalt, is de veelzijdigheid die Freedberg aan de dag legt op #3. Van rock, naar een country duet, soul en ballads. Het komt allemaal voorbij.
Ik weet zeker dat Nat Freedberg weet dat hij geen geweldige zanger is en niet de allerbeste songs van iedereen schrijft. Hij laat zich daar weinig aan gelegen liggen en geeft simpelweg het beste wat in hem zit. Wat hij wel heeft namelijk, is een gehoor dat hem in staat stelt met schijnbaar een eenvoudige wending zijn songs een twist te geven, die ze uitermate prettig maken om naar te luisteren. Dat kan een tweede stem of tweede gitaar zijn. Meer is niet nodig om een paar sparks te laten flyen.
Doordat veel songs wat meer laidback zijn, zingt Freedberg net relaxter. Dit maakt dat zijn stem minder afgeknepen klinkt en daardoor prettiger is om naar te luisteren. Toch is dit niet mijn favoriete plaat van de drie. Dat is het album, #2, onder de naam Freeloader. Die rockte echt heel lekker. Hier hoor ik een andere kant van hem en die bevalt prima. En iemand die zijn laatste nummer op de plaat 'Ode To A Ham Sandwich noemt' moet gevoel voor humor hebben.
Dit is een bewerking van een Engelstalige post op
WoNoBloGg.