menu

Swamp Dogg - Sorry You Couldn't Make It (2020)

mijn stem
3,50 (15)
15 stemmen

Verenigde Staten
Soul / Blues
Label: Joyful Noise

  1. Sleeping Without You Is a Dragg (4:01)

    met Justin Vernon en Jenny Lewis

  2. Good, Better, Best (2:50)
  3. Don't Take Her (She's All I Got) (4:59)
  4. Family Pain (3:08)
  5. I Lay Awake (3:42)
  6. Memories (4:47)
  7. I'd Rather Be Your Used to Be (4:15)
  8. Billy (2:44)
  9. A Good Song (2:54)
  10. Please Let Me Go Round Again (4:40)
totale tijdsduur: 38:00
zoeken in:
avatar van philtuper
Geweldige albumcover alvast!

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Swamp Dogg - Sorry You Couldn't Make It - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Swamp Dogg - Sorry You Couldn't Make It
Swamp Dogg debuteerde vele decennia geleden en is inmiddels flink op leeftijd, maar de ouwe rot is het maken van goede albums en vooral goede country-soul albums nog zeker niet verleerd

Swamp Dogg, toch vooral bekend van zijn klassiekers uit de vroege jaren 70, baarde twee jaar geleden opzien met een fascinerend en vernieuwend album. Op Sorry You Couldn’t Make It heeft Swamp Dog de flirts met een modern geluid alweer achter zich gelaten en kiest hij voor het beproefde country-soul geluid waarmee hij al zo lang aan de weg timmert. Bijgestaan door een uit de kluiten gewassen band, maakt de oude muzikant indruk met tijdloze muziek en een verrassend vitaal klinkende soulstem. Sorry You Couldn’t Make It is een authentiek klinkend Swamp Dogg album en het is voor de derde keer op rij een hele goede.

Jerry Williams Jr., de man achter de muzikant Swamp Dogg, hoopt dit jaar zijn 78e verjaardag te vieren. Hij maakte zijn eerste single toen hij net twaalf jaar oud was, maar zijn bijdrage aan de popmuziek werd pas echt serieus toen hij in de tweede helft van de jaren 60 aan de slag ging als producer en songwriter in de Southern soul scene en niet veel later zijn alter ego Swamp Dogg bedacht.

Als Swamp Dogg maakte Jerry Williams Jr. aan het begin van de jaren 70 een aantal legendarische en invloedrijke albums (Total Destruction To Your Mind uit 1970, Rat On! uit 1971, Cuffed Collared & Tagged uit 1972 en Gag A Maggot uit 1973 zijn alle vier klassiekers) en ook in de jaren 80 verschenen er nog een aantal Swamp Dogg albums die niet misstaan in de platenkast van een liefhebber van Southern soulmuziek (met name I'm Not Selling Out -- I'm Buying In! uit 1981 is een uitstekend album).

Na de jaren 80 leek de koek wat op, maar het afgelopen decennium verschenen er met The White Man Made Me Do It uit 2015 en Love, Loss And Auto-Tune uit 2018 toch weer twee prima albums van de soulmuzikant op leeftijd, al waren de meningen over het laatste album zeer verdeeld. Jerry Williams Jr. is inmiddels 77, maar wil nog steeds van geen ophouden weten. Deze week verscheen Sorry You Couldn’t Make It; niet alleen het zoveelste album van Swamp Dogg, maar ook het zoveelste uitstekende album van de Amerikaanse muzikant.

Op het twee jaar geleden verschenen Love, Loss And Auto-Tune flirtte Swamp Dogg opzichtig met de R&B van de 21e eeuw en pakte hij in productioneel opzicht stevig uit met heel veel elektronica en de verrekte auto-tune. Love, Loss And Auto-Tune is zeker niet mijn favoriete Swamp Dogg album, maar het was wel een album vol lef en, toch wel enigszins verrassend, een behoorlijk succesvol album.

Swamp Dogg had daarom een flink budget voor Love, Loss And Auto-Tune part II, maar dat is Sorry You Couldn’t Make It zeker niet geworden. Swamp Dogg gebruikte het beschikbare budget voor het formeren van een flinke band, om vervolgens een album vol country-soul te maken. Het is de oude liefde van de Amerikaanse muzikant en het is een liefde die stevig opbloeit op zijn nieuwe album.

Sorry You Couldn’t Make It klinkt geweldig. De flink uit de kluiten gewassen band pakt stevig uit met een vol geluid waarin gitaren, onweerstaanbare orgels, de pedal steel en strijkers en blazers strijden om de aandacht. Het is een geluid dat herinnert aan de countrysoul uit vervlogen tijden en het is een geluid dat uitstekend past bij de soulstem van Swamp Dogg, die twee jaar geleden nog moest vertrouwen op de auto-tune, maar nu de sterren van de hemel zingt.

Swamp Dogg wordt in twee tracks bijgestaan door levende legende John Prine, die wat zwakker klinkt dan zijn leeftijdsgenoot, maar compenseert met emotie en doorleving. Hier blijft het niet bij wanneer het gaat om bijdragen van muzikanten van naam en faam, want ook Justin Vernon (Bon Iver), Jenny Lewis, Sam Amidon en leden van Poliça’s zijn te horen op het album.

Het levert een country-soul album op dat ook een aantal decennia geleden gemaakt had kunnen worden, bijvoorbeeld door Swamp Dogg zelf, maar dat ook in 2020 nog urgent en essentieel klinkt. Heerlijk. Erwin Zijleman

avatar van dafit
3,5
Uit mijn tweewekelijkse nieuwsbrief over de beste nieuwe popmuziek (aanmelden kan hier):

De Amerikaanse soulartiest Swamp Dogg heeft er op 77-jarige leeftijd een fan bij. Al zijn vorige werk ging compleet lang mij heen, maar zijn nieuwe gloedvolle countrysoulplaat heb ik omarmd. Hij schakelde onder meer de hulp van Justin Vernon (Bon Iver) en Jenny Lewis in, die als je goed luistert op de openingstrack van Sorry You Couldn’t Make It te horen zijn. Later komt leeftijdsgenoot John Prine twee keer opdraven op deze plaat, die met z'n orgeltjes en blaasinstrumenten soms doet denken aan Don’t Give Up On Me van Solomon Burke. Hoogtepunt is het prachtige Billy, over een man die het graf van zijn overleden vrouw bezoekt. “I wish you could’ve seen Billy this morning / He took his first step today.” Hartverscheurend mooi.

avatar van Silky & Smooth
4,0
Fijne blues met wat eigenzinnige trekjes. Ook echt prachtig om een ontzettend breekbare John Prine te horen! De vervormde outro geeft dat nummer toch wel wat extra gevoel.

avatar van frolunda
3,5
Fijn thuiskomen met de ontspannende mix van Blues, Country en Soul door de voor mij onbekende oudgediende Swamp Dogg. Lijkt me de moeite waard om eens op zoek te gaan naar eerder werk van deze artiest.

avatar van Reijersen
3,5
De reeds bejaarde Swamp Dogg blijft maar doorgaan met muziek maken. Zijn nieuwere platen kennen de ene keer meer succes dan de andere keer. Dit is er een die toch wel naar de positieve kant op helt. Bluesy is het allemaal wel, soms wat meer groovy (Family Pain), dan weer soulvoller (I Lay Awake). Maar over het algemeen vrij rustige songs met hoorbare kwaliteit uitgevoerd. Goede plaat wel.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:38 uur

geplaatst: vandaag om 18:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.