menu

I Break Horses - Warnings (2020)

mijn stem
3,60 (15)
15 stemmen

Zweden
Electronic / Pop
Label: Bella Union

  1. Turn (9:00)
  2. Silence (4:28)
  3. l a r m (1:03)
  4. I'll Be the Death of You (4:37)
  5. d e n l i l l a p å s e a v l y c k a (1:59)
  6. The Prophet (5:41)
  7. Neon Lights (5:44)
  8. I Live at Night (4:29)
  9. Baby You Have Travelled for Miles Without Love in Your Eyes (4:24)
  10. Death Engine (7:51)
  11. a b s o l u t a m o l l p u n k t e n (2:17)
  12. Depression Tourist (2:33)
totale tijdsduur: 54:06
zoeken in:
avatar van musicfriek
3,5
Death Engine en I'll Be the Death of You zijn al te beluisteren en ben lichtelijk hyped. Electronische klanken met prachtige zweverige zang. Mijn kennismaking met deze Zweedse groep. Heel benieuwd naar de rest.

Death Engine staat op repeat, zo mooi

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Ken deze act ook pas sinds vandaag maar klinkt wel lekker.

Zangeres heeft een stem en zangstijl die doet denken aan Emily Haines waardoor dit als een wat dromerige variant van Metric klinkt. Maar nog meer in het verlengde van School of Seven Bells.

Eigenlijk meer een album voor later op de avond alleen komen die kicks wel hard binnen. Mooi synth klanken met 'distorion'.

Voorlopig favoriet: Baby You Have Travelled for Miles Without Love in Your Eyes

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: I Break Horses - Warnings - dekrentenuitdepop.blogspot.com

I Break Horses - Warnings
Ik vond I Break Horses op de vorige albums nog wat gewoontjes, maar dat is het buitengewoon fascinerende en wonderschone derde album van Maria Lindén werkelijk geen moment
Met de openingstrack van Warnings, het derde album van I Break Horses, zet Maria Lindén direct de toon. Negen minuten lang word je betoverd door een buitengewoon spannend en zeer fraai elektronisch klankentapijt en door de al even mooie en bijzondere stem van de Zweedse muzikante. Het klinkt hier en daar best aanstekelijk, maar het is ook muziek die steeds weer nieuwe lagen elektronica uit de speakers laat komen en die overloopt van het avontuur. De eerste twee albums van I Break Horses vond ik best leuk maar niets meer dan dat. Warnings is geweldig en niets minder.

Ik hoorde de afgelopen jaren wel iets in de muziek van de Zweedse band I Break Horses, maar werd niet weggeblazen. Het duo uit Stockholm putte op haar debuut Hearts uit 2011 vooral uit de archieven van de 80s synthpop, maar sleepte er af en toe ook wat invloeden uit de 90s shoegaze bij, wat een aangenaam geluid opleverde. Op het in 2014 verschenen Chiaroscuro sloeg de muziek van de band wat door richting synthpop, maar het klonk nog steeds bijzonder aangenaam, met de dromerige vocalen van zangeres Maria Lindén als kers op de taart.

Zeker een band om in de gaten te houden dus, maar de eerste twee album waren wat mij betreft net niet onderscheidend genoeg om lang interessant te blijven. Multi-instrumentalist Maria Lindén was zelf kennelijk ook niet helemaal tevreden met het geluid van haar band, want ze ging na het tweede album definitief haar eigen weg en zocht zes jaar lang naar een nieuw geluid voor I Break Horses.

Het deze week verschenen Warnings laat horen dat de Zweedse muzikante dit geluid inmiddels heeft gevonden en het is een prachtgeluid. Maria Lindén maakte het derde album van I Break Horses grotendeels in haar uppie, maar deed uiteindelijk een beroep op producer en engineer Chris Coady, die onder andere werkte met Beach House. Met Beach House hebben we direct vergelijkingsmateriaal te pakken, want het nieuwe geluid van I Break Horses klinkt meer dan eens net zo dromerig en mysterieus als dat van Beach House.

Vergeleken met de muziek van Beach House klinkt de muziek van I Break Horses wel een stuk voller, dynamischer en gevarieerder. Maria Lindén heeft een bijzonder elektronisch klankentapijt in elkaar gesleuteld, dat hier en daar nog net zo aanstekelijk klinkt als dat op de eerste twee albums van haar band, maar dat ook een stuk minder lichtvoetig is. Het uit vele lagen bestaande geluid zoekt continu naar nieuwe wegen en legt ook steeds net wat andere accenten, waardoor de songs soms behoorlijk ongrijpbaar zijn.

Je hoort goed dat Maria Lindén uitstekend thuis is in de elektronische muziek. Invloeden van Kraftwerk uit de vroege jaren 70 worden moeiteloos afgewisseld met flarden synthpop uit de jaren 80, toch nog wat shoegaze en dreampop uit de jaren 90 (al schitteren de gitaarmuren door afwezigheid) en invloeden uit de elektronische muziek van nu.

Waar de songs op de eerste twee albums van I Break Horses nog aangenaam maar weinig onderscheidend waren, houdt Maria Lindén je nu 54 minuten lang op het puntje van de stoel. Warnings klinkt vaak donker en dreigend, maar kan zomaar uitbarsten in gloedvolle pop of juist in experimenteel aandoende songs, die lang mogen duren. Het lijkt wel wat op Beach House, maar het is wel Beach House dat de valium per ongeluk heeft verruild met iets dat het energieniveau flink opkrikt.

Het levert een fascinerend album op, waarop de vaak bloedstollend mooie en razend spannende elektronische klanken fraai om de prachtige stem van Maria Lindén heen draaien. Het is een stem die het goed doet in de aanstekelijke tracks en de wat dromerige tracks op het album, maar Maria Lindén kan ook uitstekend uit de voeten als Scandinavische ijsprinses.

En als je het aandurft om Warnings te beluisteren met de koptelefoon klinkt het allemaal nog een stuk indrukwekkender en blijven maar betoverende lagen opduiken. I Break Horses was twee albums een voorzichtige belofte, maar is die belofte nu echt ver voorbij. Erwin Zijleman

ohmusica
Ik vind het wel een beetje teveel een Beach House gelijkenis en dan ook nog eens bepaald niet subtiel gedaan en voorspelbaar, hier en daar meeslepend, goed als guilty-pleasure.

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Vind dit gruiziger dan Beach House, maar ook meer Synthpop en de trage beats klinken dan weer vaak als die uit 70s drumcomputers. Hierdoor leunt het al en toe op de Trip Hop. Afgewisseld met energiekere nummers als Neon Lights.

De synthklanken die ze gebruiken klinken regelmatig als die van een kerkorgel.

Op zowel Last.fm als Spotify lijkt dit vooral in de smaak te vallen bij fans van acts als: School of Seven Bells, Keep Shelly in Athens, AUSTRA, Torres, Wye Oak, Moaning maar opmerkelijk genoeg ook met 90s Shoegazers Curve.

Leuke kennismaking.

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
I Break Horses is trouwens de zoveelste act met een album waarop een track staat met vage gemompel of zinloos gezwets, d e n l i l l a p å s e a v l y c k a, gelukkig zetten zij er nog een beetje sfeermuziek onder.

Halfje erbij. 4*

I'll Be the Death of You is inderdaad echt lekker en dat is niet de enige.

avatar van deric raven
3,5
I Break Horses is typisch zo’n band die het beste op het Bella Union label van Simon Raymonde onder te brengen is. Op zich niet zo verwonderlijk dus dat na Hearts en Chiaroscuro ook Warnings onder de hoede van de voormalige Cocteau Twins bassist het licht zal aanschouwen.

De Zweden borduren nog sterker voort op de sound van hun muzikale grote voorbeelden. Ook nu wanen we onszelf in een mosgroen woud bewoond door elfjes, trollen en andere mythische figuren. Warnings is het waarschuwingsbord wat aan de rand van een donkere poel staat. Steeds dieper sleurt de hypnotiserende stem van Maria Lindén je als liefdesoffer het verslindende muzikale moeras in.

Logge zware beats introduceren Turn, een ontdekkingsreis door de huidige sprookjeswereld van I Break Horses, die je gedurende negen minuten lang laat rond wandelen in gecreëerde denkbeeldig universum. Al direct trakteren ze de luisteraar op de hemelse hoge uithalen en het in slaap wiegende klankentapijt. Volwassen dreampop romantiek met een vleugje zweverige mystiek. De flikkerende omlijsting is van een heerlijk hoog kermis kitsch gehalte maar sluit perfect aan bij de zwoele dromerige vocalen.

De soft naturalistische zangpartijen zitten op het randje van de New Age. Door anders gebruik te maken van pompende tribal ritmes en misvormde vibrerende kille synthesizers onderscheiden ze zich enigszins van het kenmerkende jaren tachtig geluid. De percussie is hierbij overduidelijk een aanwinst, terwijl de mechanische tierelantijntjes regelmatig als stoorzender functioneren. Maar als het wel werkt, dan pakt het direct verbazend goed uit met de kleurende testbeeld geluidsuitspattingen, die doelgericht de boel heerlijk opschudden.

Neon Light heeft dat futuristische van de Krautrock beweging die eind jaren zeventig de new romantics laten ontwaken uit hun schoonheidsslaapje. Ondertussen is deze vooruitstrevende stroming al tientallen jaren achterhaald, maar in het geval van I Break Horses wel een goede voedingsbodem om verder te kijken. En hierin zijn ze nog een tikkeltje te voorzichtig. Er mag best meer geëxperimenteerd worden met de duisternis, hier is het voornamelijk licht wat op de voorgrond staat.

Die omschakeling dient zich gelukkig wel vanaf I Live at Night aan. De bepalende harde donkere baslijnen slaan de gothic postpunk weg in, en nodigen de rest van de instrumentatie uit om ze te volgen. Eerst is daar de sombere stemming in de laagte van de gezongen woorden in Baby You Have Travelled for Miles Without Love in Your Eyes. Met aarzelende bombast maken ze een neerbuigende knieval om met volle overgave toe te slaan in Death Engine. Door deze zwaarmoedige song heen blijft er een flonkerend eeuwig stukje hoop al brandend overeind staan. Sentimentele kerkklanken versterken het geloof in optimisme.

Het is duidelijk dat Simon Raymonde de touwtjes strak in handen heeft, maar hij mag zijn jonge kindje nu voorzichtig loslaten. De tijd is aangebroken om zelfstandig stappen te zetten. Dat dit met vallen en opstaan zal gaan is een gegeven, maar brengt de band wel verder. Warning is absoluut een fraaie plaat, maar als luisteraar verdwalen je gedachtes net iets te vaak in het bedrieglijke labyrint van illusies.

I Break Horses is typisch zo’n band die het beste op het Bella Union label van Simon Raymonde onder te brengen is. Op zich niet zo verwonderlijk dus dat na Hearts en Chiaroscuro ook Warnings onder de hoede van de voormalige Cocteau Twins bassist het licht zal aanschouwen.

De Zweden borduren nog sterker voort op de sound van hun muzikale grote voorbeelden. Ook nu wanen we onszelf in een mosgroen woud bewoond door elfjes, trollen en andere mythische figuren. Warnings is het waarschuwingsbord wat aan de rand van een donkere poel staat. Steeds dieper sleurt de hypnotiserende stem van Maria Lindén je als liefdesoffer het verslindende muzikale moeras in.

Logge zware beats introduceren Turn, een ontdekkingsreis door de huidige sprookjeswereld van I Break Horses, die je gedurende negen minuten lang laat rond wandelen in gecreëerde denkbeeldig universum. Al direct trakteren ze de luisteraar op de hemelse hoge uithalen en het in slaap wiegende klankentapijt. Volwassen dreampop romantiek met een vleugje zweverige mystiek. De flikkerende omlijsting is van een heerlijk hoog kermis kitsch gehalte maar sluit perfect aan bij de zwoele dromerige vocalen.

De soft naturalistische zangpartijen zitten op het randje van de New Age. Door anders gebruik te maken van pompende tribal ritmes en misvormde vibrerende kille synthesizers onderscheiden ze zich enigszins van het kenmerkende jaren tachtig geluid. De percussie is hierbij overduidelijk een aanwinst, terwijl de mechanische tierelantijntjes regelmatig als stoorzender functioneren. Maar als het wel werkt, dan pakt het direct verbazend goed uit met de kleurende testbeeld geluidsuitspattingen, die doelgericht de boel heerlijk opschudden.

Neon Light heeft dat futuristische van de Krautrock beweging die eind jaren zeventig de new romantics laten ontwaken uit hun schoonheidsslaapje. Ondertussen is deze vooruitstrevende stroming al tientallen jaren achterhaald, maar in het geval van I Break Horses wel een goede voedingsbodem om verder te kijken. En hierin zijn ze nog een tikkeltje te voorzichtig. Er mag best meer geëxperimenteerd worden met de duisternis, hier is het voornamelijk licht wat op de voorgrond staat.

Die omschakeling dient zich gelukkig wel vanaf I Live at Night aan. De bepalende harde donkere baslijnen slaan de gothic postpunk weg in, en nodigen de rest van de instrumentatie uit om ze te volgen. Eerst is daar de sombere stemming in de laagte van de gezongen woorden in Baby You Have Travelled for Miles Without Love in Your Eyes. Met aarzelende bombast maken ze een neerbuigende knieval om met volle overgave toe te slaan in Death Engine. Door deze zwaarmoedige song heen blijft er een flonkerend eeuwig stukje hoop al brandend overeind staan. Sentimentele kerkklanken versterken het geloof in optimisme.

Het is duidelijk dat Simon Raymonde de touwtjes strak in handen heeft, maar hij mag zijn jonge kindje nu voorzichtig loslaten. De tijd is aangebroken om zelfstandig stappen te zetten. Dat dit met vallen en opstaan zal gaan is een gegeven, maar brengt de band wel verder. Warnings is absoluut een fraaie plaat, maar als luisteraar verdwalen je gedachtes net iets te vaak in het bedrieglijke labyrint van illusies.

avatar van TornadoEF5
4,0
Erg goed album, ik heb er een behoorlijk Chromatics vibe bij (qua stemgeluid) dan. The Prophet is een heerlijk nummer!

Gast
geplaatst: vandaag om 11:25 uur

geplaatst: vandaag om 11:25 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.