Heerlijk om MacKaye weer eens (bij momenten) in Fugazi modus te horen. Sterke songs en geweldig bas en gitaarwerk. Soms kabbelt het wat te veel en had het wat intenser gemogen. Vier sterren.
Een wat onopgemerkt gebleven release in 2020 en dat terwijl het meest vooraanstaande lid van Coriky Ian MacKaye in het verleden zijn muzikale sporen toch wel verdiend heeft en passant behoorlijk invloedrijk was.
Zo was zijn eerste band Minor Threat begin jaren tachtig één van de meest gerenommeerde Hardcore/Punkgroepen, richtte hij het vermaarde Dischord label op en was hij (ongewild) instigator van de Straight edge beweging. Vervolgens verwierf hij vanaf 1989 veel waardering en succes met Fugazi.
Zijn nieuwste project Coriky, waarnaast MacKaye ook ex-Fugazi lid Joe Lally en Amy Farina (voorheen the Evens) deel vanuit maken is daar min of meer een logisch vervolg op. Wederom een sound die een mixture vormt van Post Hardcore en experimentele Rock met veel aandacht voor ritme en dynamiek, alleen is het nu allemaal een stuk ingetogener.
Wat wel weer aanwezig is is de hoge kwaliteit die het werk van Ian MacKaye over het algemeen kenmerkt. Het titelloze debuut opent met het ijzersterke Clean Kill en verder vallen me voorlopig vooral Hard to Explain, Too Many Husbands (waar Amy Farina de vocalen voor haar rekening neemt), Last Thing en Shedileebop in positieve zin op. Lijkt me wel een echt groeiplaatje dus de rating zal in de toekomst nog wel wat omhoog gaan.
Mooi en goed (luister)album.