menu

Steve Earle & The Dukes - Ghosts of West Virginia (2020)

mijn stem
3,85 (46)
46 stemmen

Verenigde Staten
Country / Roots
Label: New West

  1. Heaven Ain’t Goin’ Nowhere (1:39)
  2. Union, God and Country (2:23)
  3. Devil Put the Coal in the Ground (2:53)
  4. John Henry Was a Steel Drivin’ Man (3:28)
  5. Time Is Never on Our Side (2:59)
  6. It’s About Blood (4:32)
  7. If I Could See Your Face Again (2:57)
  8. Black Lung (3:19)
  9. Fastest Man Alive (2:51)
  10. The Mine (2:48)
totale tijdsduur: 29:49
zoeken in:
avatar van heartofsoul
4,5
Hier zie ik naar uit:


Steve Earle's New Album, 'Ghosts of West Virginia': Hear Preview - Rolling Stone - rollingstone.com

en ook op Spotify zijn al 3 nummers te horen.

avatar van Rottingdale
4,0
Goed nieuw album van Steve Earle. Het mijnwerkers-onderwerp spreekt aan, er zijn parallellen te trekken met de Nederlandse mijnwerkersgeschiedenis van Zuid-Limburg.

avatar van Tonio
4,5
Ik ben een grote fan van Steve. Maar hij blinkt nou niet bepaald uit in vernieuwingsdrang, in de zin zoals bijvoorbeeld Bob Dylan of Neil Young wel eens andere wegen hebben verkend (overigens met wisselend succes, maar dat hoort erbij).

Nee, zijn kracht zit hem in zijn engagement: als hij gedreven is, boos is, of zich ergens anders bij betrokken voelt, dan hoor je die energie direct in zijn muziek. En dat gebeurt nou precies in dit album. Ik ben het daarom ook eens met Rottingdale.

De a capella opener bevalt mij zeer; je zit er gelijk "in". Daarna volgt een toch vrij curieuze mengeling van bluegrass en (af en toe stevige) rock, waar Steve inmiddels patent op heeft. Verder blijft het door Eleanor Whitmore gezongen "If I Could See Your Face Again” (een klaagzang van een mijnwerkers weduwe) erg fraai.

Blijft verder vermeldenswaardig dat dit album is opgenomen in de Jimi Hendrix Electric Ladyland Studio in New York, en door Ray Kennedy is geproduceerd.

Vooralsnog schaal ik hem vooralsnog in bij een van Steve's betere albums. Hij heeft het niet verleerd!

D'Ouwe Nelis
Net als Tonio ben ik een fan van Steve Earle. Ik vind ook dat hij het vooral moet hebben van zijn engagement, wat verpakt wordt in country, bluegrass, rock en folkmuziek. Hij zingt met een rauwe, onzuivere stem.

Dit album gaat over een explosie in een kolenmijn in West Virginia in 2010, waarbij tien mijnwerkers omkwamen. De eigenaren hebben nooit hun verantwoordelijkheid willen nemen.

De openingstrack Heaven ain't going nowhere wordt a-capella gezongen, waarbij hij vocaal wordt ondersteund door onder anderen zangeres Eleanor Whitmore. In het slotnummer It's about blood somt Steve Earle de namen op van de tien omgekomen mijnwerkers.

Hij levert hiermee weer een duidelijk stuk maatschappijkritiek af, in fraaie afwisselende muziek.

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Steve Earle & The Dukes - Ghosts Of West Virginia - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Steve Earle & The Dukes - Ghosts Of West Virginia
Steve Earle en zijn band The Dukes gaan gedreven te werk op een geëngageerd rootsalbum dat op fraaie wijze stil staat bij een mijnramp van opvallend recente datum

Steve Earle verkeert al twee decennia in topvorm, want een imposant stapeltje uitstekende albums heeft opgeleverd. Het deze week verschenen Ghosts Of West Virgina kan binnen dit stapeltje met de beste albums mee. De songs op het album werden geschreven voor een mijnramp uit 2010, die Steve Earle nog steeds boos maakt. Het levert een geëngageerd album op dat onrecht aan de kaak stelt, maar dat ook vol prachtige rootsmuziek staat. Prachtig gespeeld door zijn band The Dukes en met veel doorleving gezongen door de ouwe rot, die het opneemt voor de kansarmen binnen de Amerikaanse samenleving. Een van zijn beste albums wat mij betreft.

Steve Earle vierde eerder dit jaar zijn 65e verjaardag, maar verkeert de afgelopen jaren in een betere vorm dan in zijn jonge jaren (zijn debuut Guitar Town uit 1986 natuurlijk uitgezonderd). Na het fraaie eerbetoon aan zijn vriend Guy Clark op het vorig jaar verschenen Guy, laat Steve Earle zich nu van zijn geëngageerde kant zien.

De songs op Ghosts Of West Virgina schreef de Amerikaanse muzikant voor het toneelstuk Coal Country, dat stil staat bij de Upper Big Branch Mine Disaster in Raleigh County, West Virginia, waarbij 29 mijnwerkers het leven verloren omdat de mijnbazen bewust de veiligheidsregels aan hun laars lapten. Wat deze ramp extra schokkend maakte is dat het allemaal plaatsvond in 2010 en niet honderd of honderdvijftig jaar eerder.

Ghosts Of West Virgina opent met een a-capella track waarin Steve Earle vocaal wordt bijgestaan door zijn band The Dukes en waarin zijn rauwe strot fraai wordt gecontrasteerd door die van violiste en zangeres Eleanor Whitmore. Steve Earle beperkt zich op zijn nieuwe album niet alleen tot de ramp uit 2010, maar plaatst de positie van mijnwerkers ook in een historisch perspectief en staat ook stil bij de grote groep Amerikaanse arbeiders die de American Dream al lang uit het oog zijn verloren.

Wat past hier beter bij dan traditioneel aandoende rootsmuziek met afwisselend invloeden uit de folk, country, bluegrass, rock ‘n roll en rootsrock? Zeker de songs met invloeden uit de folk doen qua sfeer wel wat denken aan Bruce Springsteen’s We Shall Overcome: The Seeger Sessions, maar Ghosts Of West Virgina bestrijkt een veel breder palet en kan ook behoorlijk stevig uitpakken.

Ghosts Of West Virginia imponeert door de rauwe strot van Steve Earle, die de maatschappijkritische teksten met veel gevoel vertolkt, maar het album laat ook duidelijk horen hoe goed de band van de Amerikaanse muzikant is. The Dukes hebben het album voorzien van een fraai geluid dat zowel traditioneel als modern kan klinken. Gitarist Chris Masterson, pedal steel speler Ricky Jay Jackson, violist Eleanor Whitmore en de uit bassist Jeff Hill en drummer Brad Pemberton bestaande ritmesectie verdienen het stuk voor stuk om genoemd te worden, maar uiteraard trekt de doorleefde strot van Steve Earle de meeste aandacht.

Het klinkt allemaal geweldig, maar ook de songs en de verhalen op Ghosts Of West Virgina zijn van een bijzonder hoog niveau en zullen niemand onberoerd laten. Het is bovendien knap hoe Steve Earle en zijn band steeds een andere uithoek van de Amerikaanse rootsmuziek verkennen.

Een van de hoogtepunten voor mij is het bijzonder fraaie geheel door Eleanor Whitmore gezongen If I Could See Your Face Again, waarin het leed van de dierbaren die achter bleven na de mijnramp bijna tastbaar wordt. Minstens even indrukwekkend is het gejaagde It’s About Blood waarin Steve Earle de namen van de omgekomen mijnwerkers opnoemt. En zo hebben alle songs op het albums wel wat en bevat Ghosts Of West Virgina een serie songs die zo goed zijn dat het niet gek is om het album te scharen onder de beste albums van Steve Earle.

Goed, als ik toch een minpunt moet bedenken is dat het album er na 29 minuten alweer op zit en dat is op een moment dat het punt van verzadiging nog lang niet bereikt is. Wel een goede reden om het album direct nogmaals op te zetten. Erwin Zijleman

avatar van Bartjeking
4,0
helemaal mee eens! Ook wat betreft de fantastische bijdrage van Eleanor Whitmore. Poeh, die raakt een snaar. Eerder dit jaar al goed bezig geweest als 'The Mastersons', dus een succesvol jaar wat mij betreft. Nu nog het grote publiek.

Steve is inderdaad op zijn best als hij opneemt voor de zwakkeren en onderdrukten in de maatschappij. Vergeet nooit meer dat hij in Eindhoven ooit boos werd op iemand uit het publiek toen hij een verkeerde opmerking over 'aliens' hoorde. Denk nog steeds dat het een vertaalprobleempje was ipv vreemdelingenhaat. Die mensen bezoeken over het algemeen geen Steve Earle concerten .

avatar van AOVV
4,0
Fraaie conceptplaat van Steve Earle, die nog steeds erg productief is met zijn Dukes, en bovenal ook gewoon goeie platen blijft uitbrengen.

Dit album, voorzien van een fraaie, representatieve cover en getiteld Ghosts of West Virginia, handelt over The Upper Big Branch Mine Disaster, een verschrikkelijke explosie in een koolmijn in West Virginia, waarbij 38 mijnwerkers om het leven kwamen. Earle geeft hen trouwens op fraaie wijze een eerbetoon, door hun namen op te noemen in het beklemmende It's About Blood.

Over het algemeen weet je wel wat je krijgt als je een album van Steve Earle beluistert, en dat is hier niet anders. Country, blues, americana, bluegrass... Earle gooit al die Amerikaanse muziekgenres in een smeltkroes, en het eindproduct dat eruit is voortgekomen mag er zeker wezen. Earle is erg begaan met degenen die het niet zo breed of makkelijk hebben in het leven, en is een radicaal tegenstander van onrecht. Het spreekt dan ook voor zich dat hij erg bevlogen en geïnspireerd klinkt op deze plaat, waarin hij wellicht ook een stukje van zijn ziel heeft gelegd.

De teksten vertellen verhalen over het leven van de mijnwerkers, en hoe dat ook maar gewone mensen met gewone aspiraties zijn, en vooral een gelukkig leven willen leiden. Dat het een leven is waarin lijden een grote rol speelt (Devil Put the Coal in the Ground, Time Is Never on Our Side), wordt geaccepteerd, zolang er ook maar liefde in het spel is. Dat komt dan weer naar boven in het door Eleanor Whitmore gezongen If I Could See Your Face Again.

En zo krijg je op een halfuurtje tijd een mooie inkijk in het leven van die 38 omgekomen mijnwerkers, en blijven ze voor eeuwig voortleven. Het venijnige Black Lung is het nummer dat, samen met It's About Blood, de diepste indruk nalaat.

4 sterren

Gast
geplaatst: vandaag om 08:49 uur

geplaatst: vandaag om 08:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.