Groeidiamantjes..... ze bestaan nog. Where Night Meets Day van Levi Robin is er zo één.
Een album waar Levi een aantal jaar over gedaan heeft om te maken zoals het er nu is en zijn inspiratie was het chassidische jodendom en kabbala.
Hij doet dit blijkbaar op een manier waar een hoop luisteraars toch wat mee kunnen. Ik vind dat vooralsnog moeilijk te bepalen omdat ik me in het begin nooit zo sterk op teksten focus.
Zijn stem klinkt doorleefd zonder oud over te komen, zijn nummers traditioneel met een fris gevoel van nu. Een degelijk begeleiding en sterke composities die je meermaals moet horen om beter tot je door te laten dringen. Een moeilijk album? Welnee. Maar waar het in het begin misschien overkomt als 'been there, done that' ervaar ik bij elke nieuwe draaibeurt juist nieuwe dingen, een nieuw gevoel.
Dat blijken vaak de leukste albums. Ik hoop dan ook dat dit nog even door blijft gaan. Levi Robin verdient toch echt heel wat meer aandacht dan dat hij nu krijgt. Laat je niet afschrikken door die baard en hoed, deins niet terug voor de invloeden waar hij over spreekt, maar laat je onderdompelen in schitterende nummers met een lichte country-feel. Je gaat er geen spijt van krijgen.
Het einde van
How Can You Sleep doet mij trouwens aan Sigur Rós denken:
How Can You Sleep - YouTube
In deze bange tijden weet Levi Robin een troostend gevoel te geven en dat is mooi, dat is wat muziek kan doen.