menu

Jeremiah Lloyd Harmon - Namesake (2020)

mijn stem
3,75 (8)
8 stemmen

Verenigde Staten
Soul / Folk
Label: BIG EGO

  1. Castles in the Sand (4:17)
  2. Almost Heaven (3:49)
  3. Namesake (3:15)
  4. Sweet June Nectar (4:07)
  5. Skinny (3:17)
  6. Mermentau (2:44)
  7. Lake Rita (6:39)
  8. Silver Spoon (3:12)
  9. Mary Ann (3:31)
  10. Concerning the Void (3:04)
  11. Century Man (4:24)
totale tijdsduur: 42:19
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,0
Jeremiah Lloyd Harmon is een naam waar in Nederland de bellen niet van zullen gaan rinkelen (was bij mij ook niet het geval).

Deelnemer van American Idol, daar indruk gemaakt en uiteindelijk met wat omwegen zijn eigen pad gekozen met een duwtje in de rug van Ben Platt.
Afkomstig uit een streng gelovig gezin en dan homo zijn: genoeg stof voor een album en net dat kleine beetje extra inzet om jezelf te bewijzen.

En dat doet Jeremiah op Namesake. Zijn talent is al hoorbaar op opener Castles in the Sand, ingetogen door de akoestische benadering (ongetwijfeld heeft hij naar Nick Drake geluisterd), maar ook expressief dankzij de klassieke begeleiding. Zijn vocalen zijn sterk, maar je moet er van houden.

En dan volgt Almost Heaven, een nummer waar hij al veel lof mee oogst. Het is ook een prachtig nummer. Die prachtige stem, de pianobegeleiding en de opbouw waar het koor een extra zetje geeft om het prachtig te laten ontvouwen. De strijkers en blazers zorgen voor een dramatisch tintje. Zo'n nummer waar je achtereen naar kunt luisteren.

Titeltrack Namesake is akoestisch op gitaar. Een lief lentebriesje. Het kan zo simpel zijn: zijn zang draagt het nummer, en wat doet die stem me soms toch aan die van Mick Hucknall van Simply Red denken.

Sweet June Nectar is het eerste nummer dat me aan Ben Platt doet denken. Ik moet zeggen dat de zang van Ben me net wat meer raakt, maar waar Ben sosm wel heel erg aanzet, daar weet Jeremiah zich beter te beheersen. De strijkers geven dit nummer net dat beetje extra wat het nodig heeft en de blazers maken het af. Een nummer waar soul in zit.

Skinnyheeft ook een rustige, akoestische inslag. Jeremiah kan zijn nummers dus heel sober houden waardoor zijn vocale kwaliteiten naar boven komen. Het zijn ook de nummers waar ik sterk een George Michael gevoel krijg. Niet vocaal, maar ik hoor het George zo zingen en hoe mooi zou dat dan toch zijn.

Mermentau draait dan weer om de piano en vocaal trekt hij alles uit de kast zonder te overdrijven, toch wel de kracht van Jeremiah.

Lake Rita is typisch zo'n nummer voor mij. Wat expressiever en dramatischer. Ik kan me voorstellen dat mensen hier juist zijn zang wat minder trekken. Maar het jazzy toontje bevalt me prima net als de instrumentatie. Ook hier weer nergens uit de bocht vliegend, maar behoorlijk beheerst. Het strijkers beetje dat zoetgevooisd een basis weet te leggen: schitterend.

Dat Jeremiah duidelijk niet van plan was om een album vol glitters te maken blijkt ook uit Silver Spoon. Hier horen we de jazzy inslag van zijn EP sterk terug. Het nummer is vrij sober en dat maakt het juist sterk. Zijn stem leent zich voor Ben Platt-achtige musical bombast of Rufus Wainwright-kitsch, maar hij weet zich daar vandaan te houden. Voor mij toch wel verrassend. Ik had het niet erg gevonden als het wel zo was, maar dit soort nummers zijn simpel in al hun eenvoud en zorgen dat ik er rustig van word. Een fijn en comfortabel omarmend gevoel. Wat wil je nog meer in deze huidige onzekere tijden waar we verplicht zijn thuis te blijven vanwege de corona crisis?!

Op Mary Ann horen we dan wel een aanzwellend piano geluid waar Rufus Wainwright zich niet voor zou schamen. Piano en zang: soms is er gewoon niet meer nodig dan dat.

Concerning the Void is ook vrij ingetogen net als Century Man, en daarmee laat deze zanger horen niet helemaal voort te borduren op Almost Heaven. Pure eenvoud die daardoor eigenlijk nog beter aankomt.

Namesake is een aangename verrassing in het huidige muzieklandschap. Je krijgt hier niks nieuws voorgeschoteld, maar Jeremiah Lloyd Harmon bewijst hier geen goedkope American Idol ster te zijn die zich wel even laat plooien door platenmaatschappijen. Hij deed dat privé al niet (hij trok zich niks aan van zijn gelovige familie) en hij doet dat muzikaal ook niet.
Hiermee oogst hij zeker mijn bewondering.

In alle eenvoud is dit gewoon een heel erg mooi album.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:21 uur

geplaatst: vandaag om 13:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.