Stabbing Westward - Ungod (1994)

Lekker muziekie

Dit is toch wel buitengewoon prettige muziek. Moddervette productie, stevig werk en genoeg eigen smoel, al zijn Depeche Mode (de rockversie) en NIN nooit ver weg. Toch wel een beetje de ontdekking van het jaar voor mij. Andere titels ook maar besteld.

Na lange tijd weer eens gedraaid en het zuigt me weer op...

Ik leef helemaal met je mee

Raar eigenlijk dat dit bandje niet heel veel groter is geworden. Een grootse sound, vette productie en stoer genoeg om vriendjes te impressen met je nieuwste aanwist: Ungod van SW! Ik pak hem ook nog maar eens

Na Darkest Days is dit ook een topalbum dat ik nog veel speel !

Het beste van Killing Joke en Nine Inch Nails in 1 band van gelijke hoogte!

Binnen het genre wat destijds 'Industrial' werd genoemd was dit album een knaller. Waar genre genoten nog wel eens de snelheidslimiet wilden breken en andere band alleen maar log konden beuken vond ik Stabbing Westward een band die juist wat verfijning aanbracht in het genre. Zanger Christopher Hall was hier mede debet aan, een heerlijke rauwe maar toch genuanceerde stem die goed paste bij de muziek van de band. Nothing is toch wel een klassieker, wat swingt dit nummer toch. De dreiging van Control, geeft de sfeer van het album goed weer. A.C.F. ook weer hetzelfde recept als Nothing, een dreigende opbouw en dan weer een refrein waar je moeilijk op stil kunt blijven zitten. Alweer 21 jaar geleden dat dit album uitkwam maar wat mij met name opvalt is de tijdloosheid van deze plaat. Natuurlijk hoor je tegenwoordig niet meer zoveel bands die hun mosterd uit dit genre vandaan halen (alles met versterkte gitaren heet tegenwoordig hard music....) maar dat is naar mijn mening een gemis. Christopher Hall is later door gegaan met The Dreaming, min of meer een voortzetting van zijn oude band.

De albums die de band hierna zou maken zijn wat toegankelijker en bij vlagen beter, maar dit debuut heeft een lekker dreigend sfeertje en een aantal fijne, meer experimentele tracks. Denk aan een mix van Depeche Mode en Nine Inch Nails. De sterke zang van Christopher Hall is een groot pluspunt en geeft de band echt een eigen gezicht. Ook ruim twintig jaar na dato kan dit er nog prima mee door. Songs als Lies en Violent Mood Swings staan nog steeds als een huis.

Violent Mood Swings doet zijn titel eer aan. Nothing en Throw zijn ook pareltjes. Ik ben niet zo van de vergelijkingen maar in dit geval ben ik het met je eens; kruis Nine Inch Nails met Depeche Mode met elkaar en je krijgt Stabbing Westward.