broeder Dieleman - De Liefde Is de Eerste Wet (2020)

Ik ben toch weer erg benieuwd naar deze nieuwe plaat van Broeder Dieleman. Een stuk toegankelijker dan het vorige album "Komma". Maar hij had al aangegeven een meer commerciële plaat te maken.
Frans Grapperhaus op Cello en Peter Slager op bas zullen het geluid ook wat voller/rijker te maken, zoals al op de singles Nieuw Raam en Jakobsladder te horen is.

Heb hem dit jaar nog mogen zien op zijn theatertour in Zwolle, en de nieuwe nummers die hij daar speelde zijn veelbelovend. Kijk hier erg naar uit.

Er staat een Bonnie ‘Prince’ Billy cover op? Weet iemand welk nummer?

Ik denk Wijzang, maar welk nummer van hem weet ik niet. Op de cd hoes staat "Wijzang door Tagore via Bonnie".

Het was nogal een aankondiging van broeder Dieleman op Twitter: "mijn beste album ooit", of iets van die strekking. Zo, dacht ik, dan moet deze plaat dus over 'Uut De Bron' heen en op een bepaalde manier ook over 'Komma'. Al schat ik die plaat lager in dan de eerst genoemde. Beide platen zie ik als gesamtkunst, een werk waarin heel veel samenkomst naast het maken van muziek. Op 'Uut De Bron' de geluidsfragmenten, het spoken word in het Zeeuwse dialect, de fragmentarische muziek, de elektronica en de onderliggende, vaak prachtige liedjes. Op 'Komma' werd dat meer uit elkaar getrokken. Ook was de verrassing ervan af. Dit werd echter volledig gecompenseerd door het overdonderende artwork. Dat kwam met een prijskaartje, maar dit was het meer dan waard.

Liefde Is De Eerste Wet is allereerst een "gewone" plaat. Natuurlijk met een verhaal of wat. Centraal staat de 19e eeuwse kunstenaar in knipsels, die langs huizen en markten trok om zijn werk aan de man te brengen. En de opgetekende verhalen van wandeltochten en wat daarlangs gehoord kan worden voor wie de tijd neemt om te kijken en luisteren. Toon Dieleman doet dit en dat heeft zich vertaald in 13 liedjes. Meer dan ooit toont hij zich de chroniqueur van het Zeeuwse landschap.

Begeleid door een prima band, wordt alles uit de liedjes gehaald wat er in zit; en meer. Openingsnummer 'Glasvol, Liefje' legt de brug naar 'Komma' en met name het titelnummer. Zodra de brug is over gegaan, komen de singles 'Nieuw Raam' en 'Jacobsladder' voorbij en is Liefde Is De Eerste Wet volledig los. Een werkelijk prachtig begin van het album. broeder Dieleman neemt zijn luisteraars wederom mee op zijn wandeltochten en laat hen via zijn teksten en muziek ervaren wat hij heeft ervaren. Dat levert een aantal prachtige vergezichten op en even zovele intieme details.

Liefde Is De Eerste Wet vergelijken met de twee eerder genoemde platen, is zoiets als met appels en peren. Laat dat achterwege en dan, ja, veruit. Deze plaat is enorme stap, zowel compositorisch als de interactie met zijn band. Dit is een ontzettend mooie plaat en, wederom, jaarlijstjes materiaal.

Op WoNoBlog staat een eerder geschreven recensie, die nogal afwijkt op sommige plaatsen. Dat is wat Liefde Is De Eerste Wet allemaal met mij doet.

En wederom een prachtige Broeder Dieleman plaat. Totaal anders dan "Komma en "Uut de Bron".
Heeft wat tijd nodig, maar er staan weer vele typische Dieleman nummers op. Mooie aanvulling door de gehele band. Poonhaven is wat mij betreft het mooiste nummer.

2/15, mooie keuze.

Zeker!

Die kende ik niet Masimo. Dank!

Prachtig! Kan alleen maar mooier worden met de achtergrondverhalen erbij, hoop dat die kans er dit jaar weer komt: concert met broeder. Vorig jaar met mijn vader naar een concert van Broeder Dieleman in een kapel in Heerlen geweest; hele mooie herinnering. Deze muziek is niet uit te leggen, inderdaad een niche, maar heb groot bewondering voor iemand die zonder concessies de wereld intrekt met zijn muziek. Wordt je namelijk niet rijk van.

Mooier dan de nieuwste Spinvis, ja.

Erg mooie folkplaat van broeder Dieleman, deze heb ik vorig jaar blijkbaar gemist! Ik ken de beste man van zijn samenwerking met Wannes Cappelle van Het Zesde Metaal en Frans Grapperhaus, die in 2019 samen de mooie EP Dit Is de Bedoeling uitbrachten. Die samenwerking bracht voor mij iets magisch tot stand dat ik hier vooralsnog niet helemaal hoor, maar ook solo is het talent van Dieleman niet de versmaden.

Ik moet de plaat nog wat meer beluisteren, en me maar 'ns verdiepen in eerder werk van deze intrigerende artiest.

Erg mooi album, in tegenstelling tot eerder werk meer een 'liedjes'-plaat. De persoonlijke teksten zijn soms erg herkenbaar. Met name 42 was gelijk een voltreffer wat dat betreft. Ik hoorde dat nummer nota bene voor het eerst toen ik 'het' er zelf uit aan het lopen was.

Het blijft een muzikant om te koesteren, voor mij zonder twijfel de meest interessante Nederlandstalige artiest van de laatste jaren.