Natalia Lafourcade is ondertussen zo'n beetje het boegbeeld van de Mexicaanse culturele muziek geworden, zeker nu Lila Downs door de komst van een kind er veel minder aan doet.
Lila Downs had ik hier wel te gast verwacht, met haar heeft Natalia al eens een mooi akoestische versie van
La Fugitiva [live] opgenomen.
Een benefiet album ter ondersteuning van een cultureel-centrum gewijd aan de Son Jarocho, de traditionele muziekstijl met harp (en soms marimba) uit de Mexicaanse regio Veracruz, daar waar ooit Columbus voor het eerst voet aan wal zette en dacht India te hebben gevonden. Tijdens een aardbeving in 2017 is het gebouw beschadigd en heeft daarom steun nodig.
Deels nieuw werk maar voor de meerheid oude bekenden die Natalia Lafourcade in een nieuw jasje heeft gestoken. Of eigenlijk in een wat Folkloristisch jasje, meer akoestische instrumenten, meer typische Mexicaanse stijlen die populair waren bij haar ouders en grootouders. Toch is het geen puur Jarocho album geworden zoals bijvoorbeeld haar gasten Los Cojolites ze maken. Ook andere traditionele Mexicaanse stijlen krijgen de ruimte.
Wel verrassend dat het prachtige
La Malquerida hier niet op staat, al is het ingetogen nummer eerder Latin Folk en past dus eigenlijk niet bij de rest van het album. Maar dat kan je ook zeggen van de afsluiter, en om eerlijk te zijn is dat een minder nummer dan
La Malquerida (de slecht beminde / de onbeminde).
De afgelopen jaren heeft Natalia twee magistrale albums afgeleverd
Musas (2017) en
Musas, Vol. 2 (2018) maar om meteen de verwachtingen te temperen dit album is niet van dezelfde orde. Op die 2 Bolero albums werd ze bijgestaan door het virtuoos akoestische gitaarspel van Los Macorinos die ook nog te horen waren in de koortjes en duetten. Terecht dat de heren genoemd werden op de hoezen want zonder hen zouden Musas en Musas 2 ongetwijfeld een stuk minder interessant zijn geweest.
Hier moet de van oorsprong Indie Pop zangeres Natalia Lafourcade het zonder Los Macorinos doen maar krijgt ze wel hulp van anderen, zoals Los Cojolites die al jaren de Son Jarocho stijl in ere houden met traditionele instrumenten. Dus geen Bolero ditmaal maar nog wel veel akoestische instrumenten, en ook een andere producer Kiko Campos.
De nieuwe nummers zijn:
El Balajú / Serenata Huasteca + Veracuz + Una Vida + Mi Religión + Sembrando Flores + Cuccurrucucú Paloma. Terwijl de originele versie van
Un Derecho de Nacimiento al eens verscheen op
Banda Filarmónica del CECAM - Xëëw (2014).
Ya No Vivo Por Vivir was oorspronkelijk een duet met Juan Gabriel op
Los Dúo (2015). De rest komt van haar vroegere albums.
Vandaag verscheen ook meteen een video voor
Mi Religión geschoten in de prachtige stad Guanajuato. De historische stad waar cultuurminnend Mexico eind oktober een bezoek aan brengt aan het jaarlijks terugkerende Internationale festival
Cervantino. Een heerlijke stad om in te verdwalen, letterlijk want het centrum is een doolhof van nauwe steegjes en straatjes. Een aanrader: niet alleen voor muziek, ook theater en dans.
Het is gewoon een heerlijk album waar Natalia's prachtige stem weer alle ruimte krijgt.
Favorieten: de energieke opener plus de meer ingetogen nieuwe nummers
Veracruz en
Una Vida