De voorbije weken heb ik met plezier geluisterd naar dit toffe debuutalbum van Alex the Astronaut. In meerdere songs komen serieuze thema’s aan bod zoals een ongeplande zwangerschap (Lost), partnergeweld (I Like to Dance) en onzekerheid bij het volwassen worden (Split the Sky), maar nergens wordt het te zwaarwichtig. Alex the Astronaut weet er genoeg humor en luchtigheid in te stoppen om het leuk te houden. De korte lengte vind ik een pluspunt, zo is er geen plaats voor fillers. Elk liedje heeft wel z’n charme en z’n eigen verhaal. The Theory of Absolutely Nothing is een heel fijne, positieve plaat. Een streepje licht in een donker jaar. Dank je wel daarvoor Alex, I think you’re great!