menu

Spoon - Girls Can Tell (2001)

mijn stem
3,91 (86)
86 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: 12 XU

  1. Everything Hits at Once (4:04)
  2. Believing Is Art (4:19)
  3. Me and the Bean (3:33)
  4. Lines in the Suit (3:47)
  5. The Fitted Shirt (3:12)
  6. Anything You Want (2:16)
  7. Take a Walk (2:26)
  8. 1020 AM (2:10)
  9. Take the Fifth (3:56)
  10. This Book Is a Movie (3:33)
  11. Chicago at Night (2:47)
totale tijdsduur: 36:03
zoeken in:
avatar van Yeahz
4,0
Achter een plaat die de naam 'Girls can tell' schuilt kan ofwel een plaat van een willekeurig barbiepopje schuilen die haar fanbase wil uitbreiden met 12-jarige, kooplustige meiden, ofwel een album van Spoon. Het tweede is gelukkig het geval in deze, en hoe.

'Girls can tell' is goed, is misschien zelfs heel goed. The Strokes zijn wel vaker aangehaald bij de muziek van Spoon, maar deze vergelijking gaat maar gedeeltelijk op; ja, die zelfde levenslust en vibratie is bij beiden aanwezig, maar waar The Strokes voor de directe weg kiezen en flink vooruitdrammen, is Spoon overduidelijk de 'intelligentere' band. Spannendere ritmes, interessantere zang. Spoon weet precies het ritme van de stad te vangen en dat in een heerlijke plaat te verweven. Er gebeurt duidelijk wat op 'Girls can tell'.

Het geluid van Spoon is vrij gestroomlijnd en ligt daarom makkelijk in het gehoor. Tegelijkertijd moet je even een aantal keer de nummers in je opnemen voordat je er echt door gegrepen kan worden. Spoon weet erg goed vertrouwde pop/rock structuren te combineren met een prima gevoel voor experiment en dat is absolute klasse wat mij betreft. 'Thumbs up' voor Spoon.

avatar van Martn
4,5
Prima combinatie van Pop en Rock! Bij het begin was ik nog wat onwennig maar op de helft van het album was ik om. Het voorstuwende karakter van de bas en de zang die altijd ergens tussen monotoon praten en zingen hangt onderscheidt de plaat in z'n genre. De langere instrumentale stukken geven ook de nodige rustmomenten die mooi uitkomen in het geheel.
Kortom: 4.5*

avatar van Juveniles
4,5
vandaag echt echt, echt goed beluisterd, de talloze maar toch vluchtige luister exercities op spotify daargelaten, een lijfelijk bezit geeft pas de juiste indruk. En die is meer dan goed. Ruwer dan de latere geweldige Spoon, een pluspunt. Het laat de perfecte opstap horen naar hun volgende magistrale album.

avatar van Cor
4,0
Cor
En weer breidt Spoon z'n repertoire uit met steeds meer aankleding van de songs. Fijne toevoegingen en een meer prominente plaats voor toetsen. Intelligente rock van de mannen uit Texas.

avatar van deric raven
4,0
Met het in 2001 verschenen Girls Can Tell zijn de puntige indie gitaarrock randjes grotendeels verdwenen. Alsof de derde plaat van Spoon in de studio van een professionele schoonheidsspecialist is opgenomen, en dat de tracks gepolijst de deur hebben verlaten. Een groot contrast met de energieke voorgangers A Series of Sneaks en de ruwe open lo-fi sound van Telephono, dat het heerlijke nonchalante in zich heeft, en waarmee ze met weinig geld en geen geschikt opname apparatuur wel een overdonderend debuut afleverden.

Sporadisch echoot dat geluid nog voort in het smerige gitaarspel van Britt Daniel en het keiharde slagwerk van Jim Eno in Believing Is Art, die zichzelf in de rol van producer frontaal in de eind mix heeft gegooid. Maar zelfs daar zorgen de donkere sfeervolle vintage orgelpartijen al voor een meer in balans zijnde geheel. Spoon mag zichzelf feliciteren met het gegeven dat de zoektocht naar een eigen geluid zichzelf heeft weten te vinden in hun derde volwaardige album Girls Can Tell. Die hervonden rust zorgt voor een minder gejaagd eindresultaat.

Doordat de plaat gewoon eenvoudig in de thuisstudio van Jim Eno is opgenomen zijn de verse ideeën in het meest oorspronkelijke huiskamersfeertje op tape beland. Door de rustige harmonische uitwerking ontstaat er ook ruimte voor evenwichtigere uitgebalanceerde sixties samenzang in Lines in the Suit. De afgerafelde puntigheid is nog wel aanwezig in het rockende uptempo Take A Walk en het met beatswing gevulde Take The Fifth waarbij de neuriënde bas van Josh Zarbo voor de laatste keer het voortouw neemt.

Josh Zarbo is na zijn korte absentie tijdens de jaar eerder verschenen EP Love Ways weer teruggekeerd bij het tweetal Jim Eno en Britt Daniel. Zijn aandeel brokkelt meer en meer af, zeker nu zijn twijfel om nog langer als een volwaardig lid binnen Spoon een rol te vervullen toeneemt.

Al stilletjes komt John Clayton in beeld, die zwaar onder de indruk is van de coverversie van Me and the Bean wat oorspronkelijk door zijn eigen band The Sidehackers is uitgebracht. Deze fraaie dromerige vertolking verdient alle lof, en het lichthese grunge randje in de vocalen van Britt Daniel maakt het helemaal passend. John Clayton zal uiteindelijk op de volgende plaat Kill the Moonlight de band met zijn muzikale baskwaliteiten een tijdelijke ondersteunende rol toereiken.

Girls Can Tell is allemaal net wat soberder. De donkere pianogeluiden van Conrad Keely die normaal het meesterlijke …And You Will Know Us By The Trail Of Dead van een extra glans voorziet, zorgt hier voor de diepte in het door liefdesverdriet doordrenkte Everything Hits at Once en het treurende jaren zeventig getinte 1020 AM. Een prachtig orkestraal vintage stuk, waar hij toch mooi eventjes de hoofdrol weet op te eisen.

De wisselwerking tussen de songs en de afwisseling tussen stevig werk en rustige radiovriendelijke passages geven de ups en downs in het leven weer. Zo zorgt het grimmige This Book Is A Movie voor een filmisch stoffig nachtelijk desert sfeertje, waarmee Spoon hun geoliede Texas roots verraden, wat ze mooi doorzetten in het afsluitende Chicago at Night.

De opstandige bravoure heeft ondertussen plaats gemaakt voor doordachte volwassenwording. Doordat Spoon is afgestompt door het grote Elektra label is de band genoodzaakt om het zelf via de Do It Yourself methode op te lossen. Vreemd genoeg levert dit juist een standvastig geproduceerde plaat op waarmee ze ook voor andere bands een dienst bewijzen dat de invloed van een multinational niet zozeer tot een beter eindproduct leidt.

Spoon - Girls Can Tell (vinyl) | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 21:28 uur

geplaatst: vandaag om 21:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.