Another Me is veel meer dan het verwachte vervolg op het drie jaar eerder verschenen Little Black Book van de uit Los Angeles afkomstige singer-songwriter Sarah Walk. Stonden daar nog de zwarte uitgescheurde pagina’s van haar turbulente lesbische liefdesleven centraal, nu uit de krachtige vrouw haar innerlijke frustraties, die gericht zijn op het eenzijdige mannenmaatschappij, waarbij de vrouw een onderschikte rol vervuld. Speelt dit dan nog steeds in 2020, nadat men gevochten heeft voor gelijkheid en emancipatie, en met het #MeToo vraagstuk de wereld lijkt wakker te schudden? Jazeker, dit speelt nog steeds, juist sterker dan ooit in 2020.
Ondanks de felheid op haar debuut, overheersen daar toch wel de gevoelige liefdesnummers. De liefde blijft nu eenmaal een onuitputbare bron voor inspiraties, en zonder liefde is er ook geen ruimte voor haat en teleurstelling. Deze tegenstellingen zijn voor eeuwig aan elkaar verbonden. Nu de ongelijke kijk op de wereld bij Sarah Walk een gedempte kilheid oproept, kiest ze ervoor om de agressieve gitaar minder voor zich te laten spreken. Dit instrument was op Little Black Book nog uitermate geschikt om de boosheid al schreeuwend tot uiting te laten komen. Elektronica en pianospel roept veel sterker die wanhoop en verdriet op, welke domineert op Another Me. Dat The Key met die gewaagde gitaaruithalen hierin het sleutelnummer vormt, lijkt mij meer dan logisch, al is deze nu iets wat misplaatst tussen de berustende overige tracks.
Another Me is niet zozeer een andere onbelichte kant van de zangeres, het is meer een volwassener bredere kijk op het gelijkwaardigheidsproces en stukken minder egocentrisch gericht. Met lichte symfonische elementen in de sfeerinvulling creëert ze een aardser geluid, die je afdwingt om gerichter naar de prachtig uitgevoerde composities te luisteren. Het is een voorzichtige benadering om de schuil gehouden verdrongen zon te verleiden om het duistere grijze wolkenveld te trotseren, en er een tintje kleur aan toe te voegen. In principe lijkt het er op dat de donkere wolken gelijk staan aan de overheersende mannenwereld, en is het normaal dat het weggestopte hemellichaam dan het symbool is voor de onderdrukte vrouwelijkheid.
Wat is het toch mooi om samen met deze veelbelovende artiest een heerlijke wandeling te maken in haar melancholische uitgestippelde geluidslandschap, waar ze op gepaste wijze de rol als reisleidster vervuld. De bekritiserende wijzende vinger is minder sterk op de voorgrond. De bewustwording om meer te relativeren zorgt voor een neerslachtigheid in het wantrouwen en de gehardheid die de gemeenschap aanneemt om te overleven. Juist door die typerende breekbare vrouwenzang bewapend ze zich tegen de onaanvechtbare ongelijkheid die kenmerkend is voor de grimmige tijd waarin we nu leven.
Another Me is van een indrukwekkende milde schoonheid die juist haar kwaadheid camoufleert. Met gemak wordt je het muzikale gedeelte ingezogen, waardoor de boodschap wat lijkt te verwateren. Het is echter de uitgewerkte diepgang, die elke luisterbeurt aan kracht lijkt te winnen. Another Me moet je op je in laten werken, door je in eerste instantie enkel op de teksten dan wel de muziek te focussen. Hiermee levert Sarah Walk een meer dan waardige opvolger af, die schijnbaar nog meer op de emotie inspeelt dan het tevens geslaagde Little Black Book.
Sarah Walk - Another Me | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com