Diorama - Amaroid (2005)

alweer zo'n uitschieter in de darkwave scene, ofschoon zijn opvolger A Different Life er ook mag zijn(prachtige electronische hoogstandjes) kies ik toch voor dit album gewoon omdat ik het 't vaakst draai, dit album steekt ook behoorlijk af ten opzichte van zijn voorgangers(behalve het debuut Pale), maakte Torben Wendt(Diorama) eerst vooral futurepop a la Covenant, met dit album slaat hij meer een gothische weg in, met bijbehorende uitwaaiende gitaren diepzinnige teksten en over het algemeen een desolaat sfeertje, vaak wordt zijn muziek vergeleken met DoD wat niet zo verwonderlijk is omdat Wendt bij live optredens van DoD de keyboard en backing vocals voor zijn rekening neemt. Toch vind ik Diorama ook weer heel anders klinken dan DoD het is toch allemaal wat minder zwaar en donker en over het algemeen wat licht verteerbaarder dan DoD en ook bij Diorama geldt weer dat ze live echt super goed zijn beter eigenlijk nog dan op plaat

Zeer hoog Depeche mode gehalte; niet alleen de muziek maar ook de zang heeft veel vergelijkingen met Dave Gahan en Martin Gore.
Odyssey into the Vacuum heeft weer veel weg van de latere periode van David Bowie (vanaf 1995).
Mooi album. Maar geen uitschieter.

Wat ik ervan ken klopt dat inderdaad.. er is zelfs een band die nog meer op depeche mode lijkt: Din_Fiv.. is bijna een regelrechte ebm-kloon. Best aardig, maar klinkt wel heel erg bekend in de oren..

ik vind die vergelijking met Depeche Mode toch eigenlijk mank gaan, zeker wat dit album betreft!!! David Bowie hoor ik er met de beste wil ook niet in terug, het is opvallend dat men hier telkens weer met vergelijkingen moet komen in plaats van eens in te gaan op de betreffende artiest zelf,(welke nummers je goed vindt en welke niet, want dan heb je een gesprek!) probeer eens met een open mind naar een artiest te kijken zonder meteen vergelijkingen te maken, elke muzikant is op zijn/haar manier ook weer uniek en door ze telkens in een hoekje te stoppen maak je die uniciteit kapot

Blijft voor mij het beste album van Diorama. Ofschoon de opvolger ook erg sterk is. Wat me aan dit album aanspreekt is toch de wat prominentere rol van de gitarist. Mooie upbeat nummers afgewisseld met rustige nummers als Dear Brother en Helmets Down. Erg goede electro-wave en op het moment wel een van de betere bands in het genre vind ik.

Ik denk dat een band als Depeche Mode vaak wordt genoemd, omdat veel mensen weinig kennen uit de gotic hoek. Hoeveel darkwave bands worden nogal eens met The Cure vergeleken bijvoorbeeld.
Mensen vergelijken nou eenmaal graag en ja, zijn daarbij beperkt tot hetgeen ze zelf kennen. Vandaar dat die vergelijken nogal eens mank gaan.

'The girls' blijft voor mij een hoogtepunt; altijd genieten, of het nou tijdens een feest gedraaid wordt of thuis. En inderdaad, live klinkt het allemaal nog beter.

Buiten dat het muizikaal interessant blijft (men is origineel, maar weet wel het eigen geluid daarbij te behouden) vind ik ook de teksten van Torben Wendt erg goed. Hier en daar een licht filosofische inslag, maar ook in alle eenvoud zeer pakkend en van dat laatste vind ik 'The girls' een goed voorbeeld.

Wat muziek en productie betreft mag ook de bijdrage van toetsenist Felix Marc wel eens genoemd worden. Vanaf het tweede album is hij met Torben verantwoordelijk voor opname en productie en ze vormen wat mij betreft een goed team, aangevuld met hier en daar andere muzikanten zoals gitarist Sash Fiddler en bassist Bernard le Sigue.
Felix Marc is naast Diorama ook actief als zanger van Frozen Plasma en zijn eerste solo album 'Pathways' is net verschenen, dat muzikaal een beetje tussen FP en Diorama inzit, maar goed, zo gek is dat niet natuurlijk.

Nee hoor, Depeche Mode wordt gewoon genoemd omdat het daar op lijkt.
Mensen die zich verdiepen in de Goth hoek weten dat ze door veel bands als voorbeeld genoemd worden. Luister hun albums Some Great Reward en Black Celebration maar eens goed, dan snap je de vergelijking.

Ja, ik weet ook wel dat dM vaak en ook vaak heel terecht genoemd wordt als zijnde invloed. Daarbij komt echter ok dat dM, net zoals The Cure bij andre bands, ook genoemd worden omdat dM een band is die bij mainstream muziekliefhebbers wel bekend is.
Wat mij betreft dus niet het één of het ander, maar zowel wat jij en ik noeme is van toepassing.
Mijn opmerking was dan ook meer in het algemeen bedoeld.

En de albums van dM zijn mij bekend, dus ook de twee die je noemt. Toch vind ik het dM gehalte van Diorama nogal meevallen, zeker wanneer ik het vergelijk met bands als Perfidious Words, Michigan en Mesh, om maar eens wat te noemen.

Na recent veel naar Tiny Missing Fragments, het laatste album van Diorama te hebben geluisterd vond ik het weer eens tijd worden voor wat donkerder werk van deze band. Heb deze maar eens besteld en ga me er de komende weken op storten.