The Thrills - Teenager (2007)

Ook op deze nieuwe van The Thrills is een 'hidden track' te vinden (wat verfoei ik die dingen): The Boy Who Caught All The Breaks.

Ben echt benieuwd naar dit album... werd wel weer eens tijd dat ze met iets nieuws kwamen.. maar de Thrills kenende zal dit album ook weer vet worden

Ook zeer benieuwd naar dit album
hopenlijk is die net zo lekker als zn voorgangers!

De clip van "Nothing Changes Around Here" staat al op Youtube:

http://youtube.com/watch?v=...

Hij is fijn, Typisch The Trhills, maar toch vernieuwend... Met hun Banjo

hij is gelekt

Hij was op 26 juni al uit in GB, dus hij is niet gelekt... maar wel te downloaden Klinkt uitstekend, volgende week maar hier kopen

ik heb alleen hun eerste geluisterd, die was wel leuk, maar ook weer niet super, het is vooral door big sur dat ik hem af en toe opzet.

Ik zal deze wel even gaan opsporen zometeen...

Het debuut was een album dat ik in de zomer van 2003 veel draaide: lekker zonnetje en het zomergevoel werd versterkt door dat album.
Toch had de band blijkbaar niet genoeg indruk op me gemaakt want de opvolger was er eentje die ik nooit bewust ben gaan opzoeken en beluisteren (moet dan toch nog maar eens gebeuren denk ik).
Deze derde krijgt eigenlijk eenzelfde verhaal. Het boeit me voor geen meter dat The Thrills een nieuwe uit hebben maar deze keer vond ik toch dat ik ze maar eens niet moest gaan negeren en dat ik Teenager wél moest gaan beluisteren nu het bijna in de winkels ligt.
En ja hoor: wederom klinkt het lekker luchtig en met een flets zonnetje (dat nu schijnt) er bij is het aangenaam wegluisteren. Ze zullen er wederom geen potten mee breken, ook niet bij mij. Het is ook meer van hetzelfde, maar nergens is het slecht te noemen dus een paar extra vrolijke liedjes van deze band er bij kan geen kwaad.
Ik zie me straks wel aan het strand liggen met dit album als soundtrack. Nu nog dat prachtige weer terug dat we eerder dit jaar al gekregen hebben.....

Nothing changes round here, ook niet bij de Thrills.
Automatische piloot dan maar?

Ik vind dit gewoon een erg lekkere plaat, er staan ook nog eens 2 potentiele hits op: This Year en I'm so Sorry. Pop zoals pop bedoelt moet zijn.

Ok, Over het algemeen klinken ze weer vrijwel hetzelfde, toch....Dit album is voor mij toch beter dan zijn voorgangers. Als is het maar door een paar geweldige tracks: Restaurant, This year, Long Forgotten song en the midnight choir. Met name Restaurant is echt een goed nummer. Geef ze een kans, het wordt nog wel eens wat met the Thrills.

Hij is een beetje gekelderd bij mij, Ik luister 'm dan ook zo goed als nooit meer. Ik heb 'm vandaag nog een keertje opgezet, en hij komt op mij allemaal wat simpeltjes over.

Ik velaag naar 2,5*

Ik geef toch toe. Het album begint snel te vervelen. Toch blijft dat zomerse geluid voor mij iets onweerstaanbaars vasthouden. Daarom verlaag ik maar een halfje.....naar 3.5 dus.

De eerste plaat was een meesterwerk, maar de tweede en derde voelen een beetje overbodig aan allemaal

Dit is een bovennatuurlijke plaat, waar ik keer op keer van in beroering raak. De gevoelens die hier ten toon worden gespreid zijn warm, liefelijk en een tikkeltje nationalistisch. Vooral de insteek van het kwaadaardige broertje van Seth Cohen (Seth Cohen Vs. Seth Cohen) komt goed uit de verf op deze plaat. De gelijkenissen tussen acteurs in The Orange County liegen er trouwens niet om. Zie hier een duidelijke resultaat van buitenechtelijk vaderschap in Down Under: Russ Vs. Ryan Atwoody).

Zijn jeugdtrauma's bieden hem een onuitputtelijke bron van klaagzangen over -en teleurstellingen in de mensheid, die hij welvloeiend vertaald naar zijn instrument en zichtbaarder in zijn gelaat. Het gebruik van tot haatspuwende gezichtsuitdrukkingen zit vermoedelijk in het feit dat zijn alter-ego Seth Cohen zich door dit briljante schijfje wel dagelijks aan een met halfslanke teenagers bezette kustlijn, onder DE enige bron die ons van leven voorziet, in een kleermakerzit geestelijk kan worden verheven tot op de hoogste plek in een esoterische sekte, onder strak regime van de Dalai Lama.

Soms wordt het me bijna teveel als ik hoor hoe mooi de geniale rifs in een paar nummers terugkomen en de verrassend frisse metafysica van een ogenschijnlijk simpel Iers indie bandje. Niet te vergeten dat het tevens is opgericht op de bloody sunday om in opstand te komen tegen de donkere historie van dit groene alcoholistische schiereiland. Wat te denken van tot innemende knuffelpartijen aanzettende cover, die mijn vriendin en ik de Kamasutra hebben moeten doen recyclen tot Wc-papier.

nu is Seth Cohen een van mijn weinige idolen, maar begrijp ik alsnog niet waar je het over hebt

Whaha, goed boy.

Alleen No More Empty Words spring er echt boven uit.

Prachtig album en heel blij dat ik deze per ongeluk ergens heb opgepikt. Eigenlijk was het na 1x draaien al raak. Prachtige melodieen en je voelt dat de zomer er weer aankomt.

Het eerste album vond ik erg sterk, een enorme zomerplaat. Na het 2de album verdween echter m'n enthousiasme als sneeuw voor de zon en zodoende heb ik eigenlijk nooit de moeite genomen om deze te luistern. Topplaat!

Eerste cd vond ik geweldig, 2de veel van hetzelfde en minder. Daarom net als Jivesand hierboven nooit de moeite meer genomen om deze cd te horen.
Manman, dat ik dat nu pas ontdek. Schitterende cd, schitterende nummers, zwaar onderschatte groep. Ik krijg van de helft van de nummers kiekenvel. Lang geleden dat ik een cd zo dikwijls achter elkaar opzet. En dat in tijden van spotify, met het geweldig oneindig grote aanbod aan muziek.